เมื่อมีอายุมากขึ้น คุณอยากเห็นตัวเองในอนาคตเป็นคนที่มีสมรรถภาพทางกายยังไงคะ??

เป็นคนที่สามารถไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระ ไม่ต้องพึ่งพิงผู้อื่น หรือแม้จะไม่ต้องพึ่งพิงผู้อื่น แต่ก็ยังต้องพึ่งไม้ค้ำยัน หรือเป็นคนที่เคลื่อนไหวไม่สะดวก ต้องมีผู้คอยระวัง คอยประคอง หรือเป็นผู้ที่เคลื่อนไหวไปไหนไม่ได้ด้วยตนเอง เป็นผู้ป่วยนอนติดเตียง

เชื่อว่าเราๆคงอยากเป็นผู้สูงอายุในแบบแรก ไม่อยากเป็นในแบบที่ตามๆมา ซึ่งถ้าไม่ ก็ต้องลดความเสี่ยงที่จะทำให้เป็นอย่างนั้นค่ะ ด้วยการเปลี่ยนความเชื่อเกี่ยวกับตนเองตั้งแต่วันนี้

ที่ว่าต้องเปลี่ยนความเชื่อเกี่ยวกับตัวเองก่อน เพราะความคิดในใจที่เรายึดมั่นไว้จนเป็นความเชื่อถือมั่น ทำให้เรามีการแสดงออกทางกาย วาจา ไปตามนั้น ไม่ว่าในเรื่องไหนๆ

ปัญหาสุขภาพจึงตั้งต้นที่ความเชื่อ มีการอธิบายในเรื่องของความเชื่อเกี่ยวกับสุขภาพอยู่หลายทฤษฎี แต่ที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดคือทฤษฎีที่นายเบคเคอร์คิดค้นขึ้นในปี ค.ศ. 1974

พอจะนำมาแจงให้จำง่ายๆได้ว่า คนเราอยากดูแลสุขภาพหรือไม่ใส่ใจ อยากออกหรือไม่ออกกำลังกาย ล้วนขึ้นอยู่กับการ

เห็นภัย - เห็นผล - มีคนเล่า - เอามาชั่ง

ซึ่งก็คือ

เห็นภัย

คือการรับรู้ถึงภัยคุกคามด้านสุขภาพ หรือความรุนแรงของปัญหา รับรู้ว่า ภัยนั้นส่งผลร้ายอย่างไร ก็มีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสุขภาพ

เห็นผล

คือการที่รู้ว่าผลของการมีร่างกายอ่อนแอ จะเกิดภัยกับตนเองอย่างไร หากเห็นว่าตนมีความเสี่ยงที่จะได้รับภัยนั้นเพราะสภาพร่างกาย ก็พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสุขภาพ

มีคนเล่า

คือการได้รับข้อมูลทั้งด้านร่างกายและสิ่งแวดล้อม (เช่น ข้อมูลการส่งเสริมสุขภาพ) ที่กระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ยิ่งได้รับข้อมูลมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสุขภาพมากขึ้นเท่านั้น อย่างที่คุณกำลังอ่านข้อความนี้อยู่ ก็คือคุณกำลังได้รับการบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับพฤติกรรมสุขภาพ ที่อาจนำไปสุ่การเปลี่ยนแปลงในวันข้างหน้า

เอามาชั่ง

คือการชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสีย การรับรู้ถึงอุปสรรคต่างๆ (เช่น ค่าใช้จ่าย ความพยายาม เวลา) และประโยชน์ (เช่น สุขภาพดีขึ้น รู้สึกดีขึ้น ดูดีขึ้น) เมื่อชั่งน้ำหนักดูแล้ว ถ้าเห็นข้อเสียมากกว่า พฤติกรรมสุขภาพก็จะไม่เปลี่ยนแปลง แต่หากเห็นข้อดีมากกว่า บุคคลก็จะเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพ เพื่อการมีสุขภาพที่ดีกว่าเดิม

ซึ่งการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมจะเกิดขึ้นเป็นขั้นๆไป

ส่วนจะเป็นอย่างไรนั้น ได้บันทึกไว้ในตอนต่อๆไปแล้ว กรุณาคลิกอ่านจากเรื่องย้อนหลังนะคะ