14/2/51

เวลาที่ฉันไม่มีเธอ

เหมือนฉันไม่มีอะไรสักอย่าง

เวลาที่ฉันมีเธอ

เหมือนฉันมีทุกสิ่งทุกอย่าง

เธอรู้สึกเหมือนฉันบ้างไหม?

เหมือนความทรงจำเราตกหล่นหาย...ชีวิตไม่มีความหมาย?

ส้มเปรี้ยว=สีส้ม

หนิง=สีฟ้า

สีฟ้าตัดกับสีส้มฉันท์ใดผู้หญิง(เอ๊ะหรือจะต้อง

เรียกว่าทอม&เจอรี่)...

ย่อมตัดกันฉันท์นั้น...

เวลาที่ร่วงเลยมา มีเหตุการณ์น่าเบื่อมากมาย ก็นี้มัน

ชีวิตจริงนิ...

ไม่ใช่หนังเกาหลี...หัวเราะร่า น้ำตาริน

ผมเพิ่งตกรอบ2แข่งบาส3คน(อีกแล้ว)รู้สึกจะบ้า

บาสมากช่วงนี้...เล่นเป็นอาชีพ...

เกิดมาเพื่อสิ่งนี้รึไงเราน่ะ??? ทีมเราอุตสาห์ชนะ

แบบเดาๆ(แต้มเดียวทุกที)สู้กับทีมแข็งๆ อย่างAll

star(เป็นการรวมนักบาสมหาวิทยาลัยแบบ

จำเป็น) Gripen(ทีมที่ผู้เล่นสูงเกิน190ถึง3คนได้

ส่วนคนเล็กก็เร็วเหลือเกิน)ตั้งแต่เล่นมาผมได้1แต้ม

เป็นแต้มที่ทำให้ทีมชนะในการซู้ทลูกโทษ(ล้มยักษ์

....ดีน่ะที่วินาทีสุดท้ายพ่อหนุ่มสูง2เมตรดังส์ไม่ลง

ผมมั่วแต่ส่งบอลให้King กับ ตั้ม  พวกบ้าซู้ท มี

อยู่วันหนึ่งผมไม่ได้กินข้าวเที่ยงไปแข่งทำให้ไม่มี

แรงวันนั้นทีมแพ้และปิดท้ายด้วยแพ้ชมรมบาสB

ไม่เป็นท่า10-0เป็นมวยก็น็อคเอาท์ ทีมผมเป็น

ประเภทถนัดทำแต้มจากข้างนอกวันไหนซู๊ทไม่เข้า

ฝัก...เป็นเรื่องอีกทั้งยังแพ้พวกเล็กๆแต่ไว....(ยกเว้น

ผม..คล่องสุดในทีม)แต่ผมเป็นประเภทผีเข้าผีออก

วันเล่นดีก็จะเป็นเจโชว์กังฟูดังส์ บางคนก็ว่าผมดู

ราวกับมีพลังพิเศษปล่อยลูกยังไงก็ลงบางคนถึงขั้น

บอกว่า..ท่าเมื่อกี้ถ่ายvdo ไว้ไหม? บ้างก็ว่าลีลา

บาสผมเหมือนเป็นการรวมบาสกับกังฟูเข้าด้วยกัน

...จ่ายบอลที่เพื่อนร่วมทีมยังงงตาแตก แต่สิงห์

สนามซ้อมอย่างผม...สนามแข่งห่วยแตก...นี้ถ้าชนะ

ทีมชมรมบาสBได้...เข้าชิง4ทีมสุดท้าย..ไม่เป็นไร

มีแข่งที่ไหนก็เอาใหม่...

ช่วงแข่งบาสนี้แหล่ะที่ผมได้มีโอกาสเจอน้องส้ม

เปรี้ยวบ่อยขึ้น ผมเพิ่งโดนยัยหน้าลิงบอกจะคบได้

แค่พี่ชาย...ยังไงเธอก็ไม่เลิกเป็นทอม...

ทั้งเหงาและเศร้า ปลงๆกับชีวิต กับยัยหน้าแหลม

จากแรกๆที่ไม่เคยจะยิ้มให้กันไม่พูดกัน

มาเป็นชาติได้....ก็เป็นผมที่ยิ้มให้เธอ และจากพูด

กันไม่กี่คำเป็นหลายๆคำ...

จากนั้นก็ตามไปเชียร์เธอ พูดแบบไม่เวอร์เลยว่า...

แค่ได้ยินเสียงส้มเปรี้ยวใจ+กายผมsparkทันที...

คนบ้าอะไรเสียงงี๊หวานสุดติ่ง...เวลาผมโทรไปหา

เธอบางที่เปรี้ยวจะขานว่า...จ๋า..น้ำเสียงเธอช่าง

อบอุ่นและชวนฝันมาก พอพักหลังผมคุยกับเปรี้ยว

ยัยหน้าลิงจะทำเป็นไม่รู้จักผมทำเมินไม่ทักไม่ทาย

(รึว่าหึง!!!)หนิงกับเปรี้ยวทะเลาะกันมานาน...

หวังว่าต้นเหตุคงไม่ใช่ผมน่ะ

และแล้วการแข่งก็จบลงโดยที่ยัยหน้าแหลมหรือที่

กรรมการคนหนึ่งเรียกเธอยัยแค้ว*

ได้ที่2ในรุ่นประชนชนหญิงเอาชนะพี่ๆป้าๆได้ เก่ง

มาก...(สมกับเป็นทีมเยาชนจังหวัด)

*ภาษาอีสานวันล่ะคำแค้ว=ฟัน บางคนก็ล้อเธอว่า

โรนัลเดลโย่ ผมว่าเธอยิ้มออกจะน่ารักขนาดนั้น

ยังไปล้อเธอได้(ที่ผมยังล้อเธอว่ายัยหน้าแหลม

เลย^-^)

เมื่อมีโอกาสได้คุยเปิดใจกัน..เลยได้รู้อะไรๆจาก

ปากเธอหลายเรื่องเช่น...

เธอไม่เคยด่าผมลับหลัง...อีกเรื่องตอนที่ส้มเปรี้ยว

เดินกระเพลกๆ(ขาพลิก)เท้าบวม

ผมส่งการ์ดเขียนประมาณ ต่อให้เธอเดินกระเพลกๆ

เท้าบวมเป็นฮิปโปทั้งชีวิตผมก็ยังจะรักเธอทั้งชีวิต

เช่นกัน พร้อมนำของมาเยี่ยม(ช็อกโกแล๊ต+น้ำแอป

โป้ว1ลิตร) ตอนนั้นผมรีบเดินทางกลับจากโคราช

ว่าจะแวะไปเยี่ยมเพื่อนแล้วเลยไปเยี่ยมน้องชายที่

กรุงเทพแต่ต้องกลับบ้านก่อน...เพราะนึกขึ้นได้ว่า

นี้ส้มเปรี้ยวบาดเจ็บอยู่น่ะ...เดินใช้ไม้เท้าเธอต้อง

เจ็บมากแหง่ไปดูแลเธอหน่อย...ห่วงเธอมาก มาถึง5

ทุ่มเอาของฝากเปรี้ยวฝากหนิงไปให้ แถมให้เงินไป

ซื้อนมเปรี้ยวรสส้ม2-3แพ็ค

“ฝากบอกเปรี้ยวด้วยว่าพี่เป็นห่วง”

 หนิงก็รับปากจะเอาไปให้พรุ่งนี้ ส่วนผมต้องนั่งรถ

ไปกรุงเทพด่วน..

เมื่อถามส้มเปรี้ยวบอกว่าไม่เห็นได้..(หนิงคงฟาด

เรียบ...ผมคิดในใจ อะไรที่ผมฝากหนิงไปให้เปรี้ยว

จะถึงมือเธอไหม?....ตอนนั้นหนิงเป็นรุ่นน้องมือ

ขวาของเปรี้ยว)

ผมไม่ได้ฟังความข้างเดียวน่ะก็ถามหนิงเธอก็

ปฏิเสธทุกกรณี...เปรี้ยวย้ำอยู่คำว่า

 “อยากให้ผมรู้ทุกอย่างด้วยตัวเอง..อยากให้ผมเชื่อ

ในตัวเธอ”

ผมยอมรับเลยสับสนไปหมด...ใครกันเป็นคนพูด

จริง ใครกันเป็นคนที่ใช่???

ใครกันที่ผมรักและรักผมหมดใจ....ความรักไม่เข้า

ใครออกใคร

ในวันValentine Valen electron อย่าง

ผม กะจะsurprisedเปรี้ยว...

แต่ก่อนหน้านั้น1วันผมไปอ่านโพสจริงโพสจัง ไดอารี่ยัยหน้าลิงอ่านแล้วเศร้าจัง

ดูยังกับเธอไม่เหลือใครตั้งแต่ผมไม่โทรหาเธอ(โทรศัพท์ตก หักครึ่งเลยซัมลุงรุ่นเก๊ากึ๊ก)

พอเก็บตังค์ซื้อเครื่องใหม่ นานวันเข้าเลยไม่โทรหาเธอแบบอัตโนมัติ...เป็นเดือนที่เราไม่ค่อยคุย

เห็นหน้ากัน..เธอก็บ่นในไดว่าAloneมานานแล้วปีนี้คงไม่มีใครให้อะไรในวันแห่งความรัก

ที่เธอเฝ้านับวันให้ถึงวันนั้น...มีเพลงที่เธอเลือกมาเปิดคือรักฉันเรียกว่าเธอ...

ผมชอบฟังเพลงนี้วันล่ะหลายๆรอบ เสียงร้องช่างเหมือนกับเสียงยัยหน้าลิงมากระซิบข้างๆหู

ยังงัยยังงั้นใจผมแทบละลาย..โดยเฉพาะคำว่าความรักจะใจดีแบบเธอไหม? ผมเป็นผู้ชายใจดีของเธอไปแล้ว ผมอ่านจบเลยเก็บไปคิดมาก...

ผมไม่อยากเป็นคนหลายใจ ณ หน้าร้านดอกไม้ผมเลยซื้อดอกกุหลาบสีขาวมาช่อเดียว

ห่อพลาสติกสีส้ม   ช่างบังเอิญผมเจอหนิงที่ร้านดอกไม้...

เธอยังน่ารักเหมือนเดิม(ไม่ได้เจอหน้ากันนาน...)

ผมบอกเธอเลยว่า “ไม่ได้ซื้อมาให้หนิงนะ..(ดูจากห่อสีส้มๆเธอต้องรู้ว่าผมซื้อมาให้ใคร)

เอาไว้เย็นๆค่อยว่ากัน” ผมกล่าว

ผมมาถึงหน้าโรงเรียนส้มเปรี้ยวตอนเที่ยงดูบรรยากาศวันนี้คึกคักมากผู้คนเยอะ

ทำผมกระดากอาย(โดดเรียนมา) โทรหาเปรี้ยว7-8ครั้งไม่มีใครรับสาย...

คนหน้าเถื่อนๆกับดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่มันไม่เข้ากันน๊า...ผมคิดในใจ

ผมเลยตัดสินใจโทรหาหนิง..ให้หนิงมานั่งคอยเป็นเพื่อนผมหน่อย

เธอก็แวะมาผมเลยให้การ์ด(ซื้อมา3ใบให้แม่ในวันเกิด24มี.ค.และเปรี้ยวด้วย)

และให้ช็อกโกแล็ตที่ผมซื้อมาหม่ำทุกวันยังไม่หมด(กินจนสิวขึ้นเลย)

ถามว่ามีใครให้ดอกไม้ยัง? “ยัง” หนิงตอบพร้อมหน้าเศร้าผมเลยให้ดอกไม้ที่

นำมาให้ส้มเปรี้ยว...(ใครที่อ่านมาถึงตรงนี้คงฟันธงว่าผมหลายใจsure)

ผมย้ำอย่าเอาไปให้ใครต่อล่ะ “บ่อล่ะ”หนิงยิ้มได้นิดๆ

ผมตัดสินใจกลับ พอเดินไปได้ซักพักเสียงโทรศัพท์ดัง ส้มเปรี้ยวนั้นเองโทรมา...

ผมเลยพูดว่าตอนนี้อยู่หน้าโรงเรียนให้เธอแวะมาหาผมได้ไหม?

“สวัสดีวันวาเลนไทน์..เปรี้ยวยิ้มมาแต่ไกลพร้อมชุดแดงแรงฤทธิ์”

ผมทักและหยิบเอาของขวัญข้างในมีเสื้อjacket สีฟ้าส้ม+หมวกส้ม

ที่ผมซื้อมาฝากส้มเปรี้ยวในครั้งสุดท้ายก่อนรักเราจะพังทลายเลยไม่ได้ให้เธอ...

พร้อมกับให้เธอยื่นมือและแบมือออก... “เก็บดาวมาฝาก” ผมวางก้อนหินสีดำรูพรุนๆรูปหยดน้ำ

มันเป็นดาวตกที่ตกมาสู่มือส้มเปรี้ยว... “เทห์ดี”เธอพูดพร้อมทำตาวาว ก่อนหน้าวันนี้1วัน

ยัยหน้าแหลมก็พอๆกับยัยหน้าลิงประมาณว่า เธออยากให้พอถึงค่ำวันที่13กุมพาแล้วตื่นมาอีกที

ก็วันที่15เลย เพราะไม่มีใครให้ดอกไม้เธอ สาวดัชชี่อย่างเธอมีเหตุการณ์ณ์ยังงี้ด้วยรึ!!!

รึพูดประชดประมาณขี้เกลียดหอบกลับบ้าน...

แต่ที่แน่ๆเธอชวนผมไปดูหนัง Kungfu Dunk ^-^

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไป....

ปล*ตกเย็นยัยหน้าลิงให้ผมไปรับของขวัญวันวาเลนไทน์ที่หน้าบ้านเธอ

เป็นช่อช็อกโกแล๊ตที่ผมอยากหม่ำมานานFerrero Rocher

ผมแพ้ความใจดีและเป็นกันเองของหนิง...

แต่ผมก็แพ้สายตาที่มุ่งมั่นและรอยยิ้มเปื้อนหน้าจากส้มเปรี้ยว....

ผมไม่อยากรักคน2คนเท่าๆกันเวลาเดียวกัน...แบบนี้..

ส้มเปรี้ยวเป็นผู้หญิงในสเป็ค...นักกีฬา ยิ้มสดใสได้ตลอดวัน พูดเพราะอ่อนหวาน

เรียนเก่ง ขาว หุ่นดี แค่เห็นยิ้มหวานจากเธอผมก็ปลื้มแล้ว.....

 หนิง เตี้ย ดำ ตาตีบ หน้าลิง พูดห้วนๆ ทำตัวกวนตีน

 แต่.... เข้าอกเข้าใจ ใจดี อ่อนโยน ห่วงใยผม และผมชอบโทรไปคุยกับเธอ....

เป็นคนที่ผมรักมากอย่างไม่เคยรักใครได้เท่าเธอ...เฮ้อ....

  คิดแล้วเครียด

รักฉันเรียกว่า....หนิง

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA