ฤายุคนี้ เป็นยุค "2553 อันธพาลครองเมือง" เราจะต้องยอมจำนน ต่อ กฎหมู่ ฉะนั้นหรือ?

http://www.suthichaiyoon.com/detail/1461

Suthichaiyoon.com : 2 เมษายน 2553

นับวันแกนนำกลุ่มคนเสื้อแดง ที่เรียกตัวเองว่าแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ "นปช." จะผูกขาดสิทธิในการเรียกร้องประชาธิปไตยแต่เพียงผู้เดียวมากขึ้นทุกที

โดยพยายามคิดเอง เออเอง ว่ากลุ่มคนเสื้อแดงเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศด้วยการอ้างมวลชนหลักสิบล้าน ซึ่งเป็นการเหมาเอามาจากฐานคะแนนปาร์ตี้ลิสต์ของพรรคเพื่อไทยในการเลือกตั้งครั้งที่ผ่านมาเป็นเกณฑ์
 

แต่ถ้าลองดูจากสถิติที่วัดจากการเลือกตั้งเป็นเกณฑ์แล้ว จะเห็นได้ชัดว่าพรรคเพื่อไทยในการเลือกตั้ง 2550 ก็มีฐานคะแนนเสียงปาร์ตี้ลิสต์ไม่แตกต่างจากประชาธิปัตย์เลย เพราะห่างกันเพียงแค่หลักแสน คือ 190,426 คะแนน
 

โดยคะแนนโดยรวมแล้วทั้งสองพรรคมีฐานคะแนนหลัก 12 ล้านต้นๆเหมือนกัน

นั่นแปลว่า ยังมีเสียงที่ถือว่าเป็นส่วนใหญ่จริงๆอีกมากกว่าครึ่งด้วยซ้ำไป
 

ฉะนั้นการที่แกนนำคนเสื้อแดงพยายามกล่าวอ้างลอยๆว่าฝ่ายตนเป็นเสียงส่วนใหญ่ในประเทศนั้น จึงเป็นการบิดเบือนข้อมูลทางสถิติอย่างชัดเจน
 

ที่สำคัญ การกล่าวอ้างของแกนนำจึงนำมาซึ่งการเรียกร้องสิทธิต่างๆจนเกินขอบเขต มิหนำซ้ำยังเอามวลชนเป็นตัวประกัน
 

ไม่ว่าจะเป็น..การขับเคลื่อนมวลชนในปฏิบัติการต่างๆ อาทิ บริจาคเลือด เดินขบวนไปทั่วกรุง หรือกระทำการอื่นใดที่อยู่นอกเหนือข้อตกลงในการขอกำลังสนับสนุนจากมวลชน
 

ยังไม่นับการยัดเยียดอุดมการณ์ "ไพร่-อำมาตย์" หรือการทำสงครามชนชั้น ซึ่งมีผู้ชุมนุมจำนวนไม่น้อยที่ไม่เข้าใจอย่างลึกซึ้งเพียงพอ ซึ่งตอบสนองเพียงเฉพาะแต่เป็นวาระซ่อนเร้นของแกนนำแต่ละคนแต่ละกลุ่ม
 

รวมถึงประเด็นเรียกร้อง ยุบสภา และการเจรจากับรัฐบาล ก็เป็นการชี้นำโดยแกนนำภายใต้การบัญชาการข้ามประเทศอย่างชัดเจน
 

ไม่ได้เป็นมติของมวลมหาประชาชนอย่างแท้จริงตามที่ประกาศกล่าวอ้าง
 

ประเด็นที่เลยเถิดของแกนนำคนเสื้อแดง เห็นได้แจ่มชัดมากขึ้นในระยะหลังๆ จากการที่แกนนำพยายาม "ผูกขาดประชาธิปไตย" รวมถึง "ผูกขาดการแสดงความคิดเห็นทางการเมือง" ไว้เพียงกลุ่มเดียว
 

ไม่ว่าจะเป็นข้อเสนอในการเจรจาให้ยุบสภาภายใน 15 วัน
 

การออกมาตอบโต้กลุ่มคนที่มีแนวคิดตรงกันข้ามกับแกนนำเสื้อแดงในการเจรจา

ไม่ว่าจะเป็นการที่กลุ่มนักธุรกิจ  นักวิชาการ

หรือกระทั่งประชาชนคนกทม.ที่ต้องทนให้แกนนำเสื้อแดงนำไปกล่าวอ้างให้ผู้ชุมนุมสบายใจมาตลอดสัปดาห์ว่า

คนกทม.เห็นด้วยกับการชุมนุมของคนเสื้อแดง

แกนนำได้แสดงอาการผูกขาด ถึงขนาดขู่จะบุกสถานที่ทำการต่างๆ

ไม่ว่าจะเป็นสภาอุตสาหกรรม หรือสภาหอการค้า

หรือกระทั่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยที่นัดใส่เสื้อสีชมพูจัดกิจกรรมภายในรั้วมหาวิทยาลัยเมื่อวันศุกร์ที่ 2เม.ย.ที่ผ่านมา

เพียงเพราะเขาออกมารณรงค์ไม่เห็นด้วยกับคนเสื้อแดงจนกระทั่งจุฬาฯ ต้องประกาศปิดมหาวิทยาลัยเป็นเวลาถึง 4 วัน

ทั้งนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของนิสิตนักศึกษาและบุคลากรของมหาวิทยาลัย และต้องย้ายสถานที่จัดงานไปที่สวนลุมฯ แทน

แต่ "คนเสื้อแดง" ก็ยังเดินทางไปหน้าจุฬาฯและปราศรัยโจมตีคณาจารย์และนักวิชาการหาว่าไม่เป็นกลางและยังมีการไปป่วนงานที่สวนลุมฯด้วย

แต่ถ้าเป็นผู้สนับสนุนคนเสื้อแดงขยับเข้าร่วมกิจกรรมไม่ว่าจะเป็นนักวิชาการจากคณะอักษร จุฬาฯที่อุตส่าห์ใส่แดงไปร่วมเดินขบวนปิดถนน 

หรือกลุ่มนักวิชาการแดงเสนอสูตรยุบสภาใน 3 เดือน ก็ดูจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องและรับได้ไปซะฉิบ
 

ขณะเดียวกันแกนนำเสื้อแดงก็คิดว่าตัวเองมีสิทธิอยู่ฝ่ายเดียวในการให้ข้อมูลเฉพาะในส่วนที่ตนเองได้ประโยชน์ ทั้งจากการปราศรัยบนเวที ผ่านส.ส.เพื่อไทยในเวทีสภา หรือกระทั่งออกอากาศผ่านทีวีเสื้อแดง

แต่พอฝ่ายอื่นๆทำบ้างกลับออกมาโวยวาย
 

พฤติกรรมอย่างนี้หรือที่เป็นการกระทำของ "นักประชาธิปไตย"
 

แกนนำเสื้อแดงหารู้ไม่ว่านับวันแนวร่วมเริ่มจะถดถอย โดยเฉพาะผลจากการถ่ายทอดสดจากเวทีเจรจากับรัฐบาล 2 นัดที่ผ่านมานั้น ทำให้น้ำหนักของ "ขบวนการเสื้อแดง" ลดลงไปจมหู
 

แกนนำคงยังไม่รู้ตัวว่า นาทีนี้คนส่วนใหญ่จริงเขาเริ่มคิดได้แล้วเหมือนกันว่า ใครเป็นพวกไม่ฟังเหตุฟังผล
และใครกำลังพามวลชน "ลงเหว" ไปกับตัวเอง !!!