คำว่า “ครู” มีความหมายว่า ผู้สั่งสอนศิษย์ หรือ ผู้ถ่ายทอดความรู้..

        ในอดีตกาลนานมาแล้ว วัฒนธรรมไทยให้ความเคารพและยำเกรงผู้เป็น “ครู” ทุกสาขาว่า คือ “ผู้สร้างคนให้เป็นคน”

        ยกย่องและให้เกียรติ “ครู” เสมอด้วย “พ่อ-แม่” อีกคนหนึ่ง สังคมไทยจึงจัดให้มี “วันครู” เพื่อให้นักเรียนได้รำลึกถึงพระคุณครูที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้

        รัฐบาลไทยได้ประกาศให้ทุกวันที่ ๑๖ ของเดือนมกราคม เป็น “วันครู”

        ทุกสถาบันการศึกษาต่างจัดให้มีพิธีไหว้ครู โดยให้นักเรียนทุกชั้นจัดทำ พานพุ่มดอกไม้ให้ตัวแทนนักเรียนเป็นผู้นำไปมอบให้ครู ก่อนที่จะตัวแทนนักเรียนจะกราบแทบเท้าของครู

        เป็นภาพที่ใครเห็นก็อดที่จะสกดกั้นน้ำตาแห่งความปลื้มปิติเอาไว้ไม่อยู่…

        วันครูในอดีตกาล เราจึงเห็น ครูและนักเรียนร้ำไห้ด้วยความตื้นตันใจ

        แต่วันครูปีนี้ และในปีต่อ ๆ ไป ผมไม่แน่ใจว่า พิธีกรรมดังกล่าวจะยังคงมีให้เห็นหรืออีกหรือไม่

        หรือหากมี พิธีกรรมนั้นจะ ประทับอยู่ในใจของ ครูและศิษย์เหมือนเหตุการณ์ในอดีตอีกไหม

        ในปีที่แล้ว ข่าวครูตีนักเรียนกลายเป็นข่าวใหญ่ เมื่อนักเรียนนำภาพถ่ายไปให้ผู้ปกครองดูแล้วผู้ปกครองก็นำเรื่องดังกล่าวไปแจ้งความต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจว่า “ครูทำเกินกว่าเหตุ” เป็นการทำร้ายร่างกาย

        ผลที่ตามมาคือ ครูถูกศาลพิพากษาตัดสินลงโทษครูที่ทำโทษเด็ก.. อย่างที่ไม่เคยปรากฎมาก่อน

        กรุณาอ่านรายละเอียดจากเรื่อง “โธ่ ครู !..ลงโทษนักเรียน แล้วถูกศาลลงโทษ “จ่ายค่าทำขวัญและรอลงอาญา”  

http://www.oknation.net/blog/netmom/2010/12/16/entry-2 

มาปีนี้ ยังไม่ทันถึงวันครูที่ ๑๖ มกรา.. ก็ปรากฎข่าว “พ่อแม่เปิดเว็ปแฉครูตีเด็ก ให้คำปรึกษาผู้ปกครองฟ้องคดี นักเรียนแห่งส่ง “คลิป-ภาพ”เฆียน ไปเผยแพร่กันเหมือน “ครู” ไม่ใช่ “ครู”

ผมอ่านเนื้อหาข่าวโดยละเอียดแล้วรู้สึกสะเทือนใจจนไม่อยากนำรายละเอียดของข่าวมาตีพิมพ์ในนี้

รู้สึกสังเวชใจ และไม่อยากเชื่อว่าเหตุการณ์ดังกล่าวจะเกิดขึ้นจริงในสังคมไทย

วันนี้สังคมไทยเป็นอะไรไปแล้วหรือ “ศิษย์” จึงมอง “ครู” ราวกับบุคคลภายนอก ไม่มีความผูกพันทางจิตใจเหมือนสมัยก่อน

วันนี้สังคมไทยมองเห็นการเรียนการสอนเป็น “ธุรกิจการค้า” ที่หวังผลที่ “กำไร-ขาดทุน” กันแล้วหรือ

ผมอยากเรียกร้องให้ กระทรวงศึกษาธิการ และ กระทรวงวัฒนธรรม หยิบยกเรื่องนี้ไปหารือร่วมกันว่าทำอย่างไร จะทำให้วัฒนธรรมไทยที่งดงามระหว่าง ครู กับ ศิษย์ หวนกลับมาใหม่

ผมไม่อยากมองโลกในแง่ร้ายว่า “สถาบันสำคัญ ๆ” ในสังคมไทยกำลังถูกบ่อนทำลายลงทีละองค์กร จะโดยใครก็ไม่อาจทราบได้

แต่เมื่อหวนกลับไปดูจะพบว่า สถาบันทางศาสนา…นั้น ภาพลักษณ์ต่าง ๆ ของพระสงฆและวัดวาอารามต่าง ๆ ก็กำลัง “ขาดศรัทธา” ไปจากพุทธศาสนิกชนไม่น้อยเลย

นอกจากนี้สถาบันศาล ก็ถูกทำลายอย่างเป็นขั้นเป็นตอน

และวันนี้สถาบันครูก็กำลังถูกทำลายอย่างต่อเนื่อง

ผมห่วงครับ ห่วงว่าสักวันหนึ่ง สถาบันพ่อแม่จะพลอยถูกทำลายไปด้วย

รัฐบาลเพิ่งให้ของขวัญแก่ประชาชนไป ๙ ข้อ ผมขอเพิ่มอีกข้อหนึ่งเป็นข้อที่ ๑๐ ได้ไหมครับ

คือ ขอให้รัฐบาลบำรุงขวัญของครู และให้กำลังใจแก่นักเรียน ได้คืนกลับไปบรรยากาศที่เคยมีในอดีตได้ไหมครับ

หากรับคำขอของผม รัฐบาลต้องกล้าที่จะปิดเว็บไซด์ที่มีพฤติการณ์เหมือนบ่อนทำลายสถาบันครูและนักเรียนให้แตกแยกกันทันทีครับ !