ระหว่าง วันที่ ๒๒ ถึง ๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๙ ผมได้เดินทางไปสังเกตการณ์การอบรมผู้นำแห่งยุคเพื่อความสุขที่ยั่งยืน ของมูลนิธิบุคคลพอเพียง ที่จังหวัดสุโขทัยครับ

โครงการนี้ มูลนิธิบุคคลพอเพียง ได้มอบหมายให้ ชมรมคนรักในหลวงพื้นที่ภาคเหนือ ซึ่งมี พ.อ.หญิง หรรษา ประสพโชค ผู้จัดภาคเป็นผู้คัดเลือกจากจังหวัดต่าง ๆ จังหวัดละ 4 คน

ซึ่งการอบรมในครั้งนี้ช่วงแรกเป็นการบรรยายหัวข้อ “ปลูกจิตสำนึกคุณธรรม เพื่อสร้างคนดีให้บ้านเมือง” โดยอาจารย์ทรงพล เจตนาวณิชย์ กับอาจารย์วราภรณ์ หลวงมณี

ในช่วงที่สองเป็นการบรรยายในหัวข้อ “การวางแผนทางการเงินและเคล็ด(ไม่)ลับเศรษฐีพอเพียง” โดยอาจารย์ ดร.อัจฉรา โยมสินธุ์ จากมูลนิธิยุวสถิรคุณ เช่นเดียวกับอาจารย์สองคนแรก

เนื้อหา สาระของวิชาการทั้งสองหัวข้อ ผมจะรายงานให้ทราบถัดจากเรื่องนี้ครับ เพราะได้สรุปประเด็นสำคัญของแต่ละหัวข้อให้ทราบผ่านเฟซบุ๊กภาณุมาศ ทักษณา ไปบ้างแล้ว

แต่วันนี้ ภาณุมาศภูมิใจเสนอ (ว่ายังกะหนังกลางแปลง – ฮา) “การตอนกิ่งไผ่” ที่ผมไม่แน่ใจว่าจะมีใครนำมาเผยแพร่ผ่านสื่อชนิดใดมาก่อนหรือไม่ เพื่อให้ท่านผู้มีเกียรติได้รับทราบ โดยเฉพาะสมาชิกชมรมคนรักในหลวง

ผู้ที่สามารถทำได้สำเร็จคือ คุณพิเชษฐ์ ธีระดำรงชัย ซึ่งมิได้เป็นเกษตรกร หรือเจ้าของสวนไผ่แต่อย่างใดไม่ แต่เขาคือ ผู้จัดการโรงแรมเลอ ชาร์ม สุโขทัย ที่ผมไปพำนักระหว่างทำงานครับ

คุณ พิเชษฐ์เล่าว่า เขาไม่เคยร่ำเรียนทางด้านการเกษตรมาก่อน แต่เรียนจบด้านการไฟฟ้า ทว่าด้วยหน้าที่ที่จะต้องดูแลโรงแรมดังกล่าวที่ต้องปลูกต้นไม้ให้ร่มรื่น ตลอดเวลา เขาจึงให้ความสนใจ

เขา บอกว่ามีอยู่วันหนึ่งไปพบ กิ่งไผ่พันธุ์กิมซุง ที่มาจากเมืองจีน ที่เขาตอนขายกิ่งละ ๑๕๐ บาทเอามาปลูกระหว่างเรือนพักของรีสอร์สที่เขาดูแลอยู่ จนกระทั่งผ่านไป ๑ ปีได้เกิดเป็นก่อไผ่ขึ้น

เขาจึงทดลอง “ตอนกิ่งไผ่” เหมือนตอนที่ซื้อมาบ้าง โดยเริ่มจากการสังเกตดูว่ามีแขนงไผ่แขนงไหนที่แก่จัด มีตุ่มตาเล็ก ๆ ที่มีเปลือกเป็นใยสีน้ำตาลหุ้มอยู่ ก็ลอกเปลือกออกจากโคนแขนงหรือกิ่งนั้น

จากนั้นก็ใช้เลื้อยคม ๆ เลื่อยผ่าแขนงจากบนลงล่าง ขณะเลื้อยต้องระวังอย่าให้ส่วนที่เลื้อย “ขาดจากลำต้น” ขั้นต่อมาจึงใช้ขุยมะพร้าวที่แช่น้ำยาเร่งรากเอาไว้มาหุ้มที่รอยแผล แล้วมัดเป็นเปลาะ ๆ ให้แน่น

คุณ พิเชษฐ์ บอกว่าจากนั้นก็ปล่อยกิ่งที่ตอนเอาไว้ประมาณ ๑ สัปดาห์ เมื่อมาดูก็จะพบว่า เริ่มมีรากสีขาว ๆ งอกออกมาให้เห็น รอจนมีรากเยอะ ๆ จึงตัดกิ่งนั้นไปปลูกในที่ที่เตรียมไว้ – เป็นอันเสร็จ

เขาบอกด้วยว่า ไผ่ต้นหนึ่งหากแก่จัด ๆ สามารถ “ตอนกิ่ง” ได้ตามที่ต้องการ เพราะการตอนกิ่งก็เหมือนเราไปหลอกต้นไผ่ว่า กิ่งนั้นกำลังจะตาย ต้นแม่จึงส่งอาหารไปเลี้ยงจนเกิดราก เพื่อที่จะได้อยู่ต่อ

ผม ฟังคำอธิบายของคุณพิเชษฐ์แล้ว เห็นว่าไม่น่าจะเป็นเรื่องยากสำหรับเกษตรกรที่สนใจ จึงขออนุญาตถ่ายภาพและสอบถามขั้นตอนต่าง ๆ มาถ่ายทอดให้ทุกท่านได้รับทราบพร้อม ๆ กันครับ

ก็หวังว่า แนวคิดในการ “ตอนกิ่งไผ่” ของคุณพิเชษฐ์ ธีระดำรงชัย ผู้จัดการโรงแรมเลอ ชาร์ม สุโขทัย คงจะทำให้สมาชิกชมคนรักในหลวงที่มาอ่านพบ ได้แง่คิดแล้วนำไปทดลองทำดูบ้างนะครับ

เห็น ว่าสนนราคาขายกิ่งตอนอยู่ที่กิ่งละ ๑๕๐ บาท หากเดือนหนึ่งตอนไปขายที่ตลาดนัดสัก ๑๐ กิ่งก็คงจะทำให้มีรายได้พิเศษเพิ่มขึ้นจากเดิมได้บ้างละครับ – ขอให้ทุกท่านโชคดีครับ !