วานนี้ ๑ สิงหาคม ๒๕๕๙ ผมนำเอาบทความเรื่อง หลัง “ตัดกิ่ง-แต่งใบ” ต้นไม้ที่ชื่อทักษิณ เสร็จสิ้นลงแล้ว คสช.ก็ลงมือ “ตัดรากแก้ว – รากฝอย” ทันที !

เป็น บทความที่ผมสนับสนุนนโยบายของ คณะกรรมการรักษาความสงบแห่งชาติเพื่อขับเคลื่อนการบริหารราชการแผ่นดิน (ครสช.) เมื่อวันที่  ๒๙  กรกฎาคม ๒๕๕๗  ใช่ครับผมพิมพ์ ๒๕๕๗ ไม่ผิด

หลังนำบทความโพสต์ลงในเฟซบุ๊กภาณุมาศ ทักษณา ได้มีมิตรรักแฝนเพจนามว่า คุณแม่ น้องเพลง โพสต์ความเห็นว่า

“เอา แบบจริง ๆ ทุกวันนี้ชาวบ้านยังเรียกร้องหาทักษิณอยู่ คือเขาไม่ต้องคิดอะไรมากเขาบอกว่ารัฐบาลนี้เงินถึงมือยาก ไม่เหมือน ทักษิณ -ยิ่งลักษณ์ ขอ อะไรก็ได้ ฟังมาด้วยตัวเองจากคนใกล้ชิดที่บ้าน”

อ่านความเห็นนั้นแล้ว ผมนึกถึงคำเปรียบเปรยวลีหนึ่ง ซึ่งผมเชื่อว่าคนไทยส่วนใหญ่ก็คงจะเคยได้ยิน นั่นคือ “นักการเมืองให้ปลา พระราชาให้เบ็ด” เป็นคำเปรียบเปรยที่ทำให้เห็นความจริงของสังคมได้อย่างชัดเจนยิ่ง

เพราะรัฐบาลที่มาจากนักการเมืองในอดีตนั้น ขยันแต่ “ให้ปลา” จนชาวบ้านไม่สนใจ คิดที่จะหาปลากินกันเอง หลายครอบครัวแทบจะกลายเป็นขอทานหรือคนพิการที่ง่อยเปลี้ยเสียขาเพราะทำอะไรไม่เป็นไปแล้ว

ทั้ง ที่ในอดีตอันยาวนาน  ในหลวงทรงพระราชทานแนวพระราชดำริที่ไม่ต่างไปจากเครื่องมือในการทำมาหากิน เอาไว้ให้ชาวบ้านตาม ศูนย์ศึกษาการพัฒนาฯ  อันเนื่องมาจากพระราชดำริ ซึ่งผมอยากจะบอกว่านั่นคือ “เบ็ดของพระราชา”

แต่ทวา ไม่เคยมีรัฐบาลที่มาจากนักการเมืองรัฐบาลไหน  ให้ความสนใจที่จะนำเครื่องมือในการทำมาหากินซึ่งคือ “เบ็ดของพระราชา” ไปสอนชาวบ้านให้รู้จัก “หาปลา-จับปลา” อย่างจริง ๆ จัง ๆ

จวบ จนกระทั่งเกิดการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองโดย คณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.)เข้ามายึดอำนาจในวันที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๗ นั่นแหละ สังคมจึงถูกจัดระเบียบใหม่หลายด้าน ไม่ว่าจะเป็นสังคม เศรษฐกิจ และการเมือง

ใน ด้านสังคมนั้น นอกเหนือจากรัฐบาลจะตั้งสภานิติบัญญัติแห่งชาติ(สนช.) มาพิจารณาปรับปรุงกฎหมายที่มีอยู่แล้ว ภาคเอกชนเองก็ยังยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือรัฐบาล ด้วยการช่วยแก้บางปัญหาที่อยู่ในความสามารถจะทำได้

เหมือน เมื่อต้นปีนี้ ๒๕๕๙ นี้ ได้มีองค์กรอิสระที่มิได้เกี่ยวข้องกับรัฐบาล คือ สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานอันเนื่องมาจากพระราชดำริ หรือ สำนักงาน ก.ป.ร. ที่ดูแล ศูนย์ศึกษาการพัฒนาฯ ในพื้นที่ต่าง ๆ

ได้ร่วมกับ มูลนิธิมั่นพัฒนา มูลนิธิยุวสถิรคุณ และ มูลนิธิบุคคลพอเพียง ในความอุปถัมภ์ของ สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ซึ่งมี ดร.จิรายุ อิศรางกูร ณ อยุธยา เป็น ผู้อำนวยการ

ได้ ร่วมกันคิดหาวิธีที่จะสอนให้ชาวบ้านใช้เบ็ดหาปลา โดยมอบหมายให้ ชมรมคนรักในหลวง ที่มูลนิธิบุคคลพอเพียง ดูแลอยู่ คัดเลือกสมาชิกจากทั่วประเทศ จังหวัดละ ๔ คนมาเข้าร่วมโครงการฝึกอบรมผู้นำแห่งยุคเพื่อความสุขที่ยั่งยืนขึ้น

๔ องค์อิสระดังกล่าวได้จัดเตรียมผู้ทรงคุณวุฒิสาขาต่าง ๆ มาร่วมหารือเพื่อกำหนดหลักสูตรดังกล่าว เพื่อใช้ตัวแทนเกษตรกรให้มี “ภาวะผู้นำ” ให้รู้จักช่วยเหลือตัวเองและชุมชน จะได้ ไม่ต้องรอความช่วยเหลือจากนักการเมืองอีก

จาก การที่ผมมีโอกาสได้ไปสัมผัสกับการอบรมโครงการผู้นำแห่งยุคเพื่อความสุขที่ ยั่งยืน ที่องค์กรอิสระทั้ง ๔ ต่างร่วมแรงร่วมใจกันทำงานมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เดือนพฤษภาคม ๒๕๕๙ เป็นต้นมานั้น

ผม พบว่า วิชาการต่าง ๆ ที่คณะวิทยากรนำไปถ่ายทอดและทดสอบตัวแทนเกษตรกรจากชมรมคนรักในหลวงทั่ว ประเทศนั้น มีองค์ความรู้ที่ประกอบด้วยสาระสำคัญจาก ๓ ศาสตร์

คำว่า ๓ ศาสตร์ที่ ดร.อัจฉรา โยมสินธุ์ กล่าว ให้ผู้ร่วมอบรมได้ยินนั้น ท่านขยายความว่า ประกอบด้วย ศาสตร์สากล ศาสตร์ภูมิปัญญาชาวบ้าน และ ศาสตร์ของพระราชา อันได้แก่หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง นั่นเอง

โดย เฉพาะ ศาสตร์ของพระราชานั้น ถือได้ว่าเป็นหัวใจสำคัญอย่างยิ่ง ที่คณะวิทยากรจาก มูลนิธิมั่นพัฒนา และมูลนิธิยุวสถิรคุณ ทุ่มเทให้กับตัวแทนเกษตรกรที่เข้ารับการอบรมอย่างเต็มที่

ทำให้ผมกล้าที่เปรียบเทียบว่า วิทยากรเหล่านั้น กำลังสอนให้ชาวบ้านรู้จัการใช้ “เบ็ดของพระราชาหาปลามาเลี้ยงตัวเองและครอบครัวให้รอดพ้นจากความอดอยากนั่นเอง

สิ่ง ที่เห็นจากการไปสังเกตการณ์ ทำให้ผมก็มั่นใจว่า หลังการปฏิรูปประเทศของ คณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) ผ่านไปแล้วตามโรดแมปที่วางเอาไว้

เกษตรกร ไทยในชนบทที่เคยตกเป็นเบี้ยล่างของนักการเมืองที่จ้องจะเข้ามาใช้คนไทยเป็น เครื่องมือ คงจะสามารถยืนอยู่บนขาตัวเองได้ และคงจะไม่ยอมให้นักการเมืองหลอกใช้อีกต่อไปครับ !