ผมพยายามหลีกเลี่ยงการแสดง “ความเห็นต่าง” กับการทำงานของรัฐบาลนายกฯลุงตู่

เพราะรู้ว่าลำพังรบกับฝ่ายตรงข้ามก็เหนื่อยพอแรงอยู่แล้ว จึงไม่ควรสร้างปัญหาหรือภาระให้ท่านครับ

ผมยอมรับว่า หลายอย่างที่ท่านนายกฯลุงตู่ทำลงไปนั้น มีบ้างหรอกที่ไม่น่าประทับใจสักเท่าไหร่

เช่น การแก้ปัญหาภัยแล้งและน้ำท่วม ที่ขณะนี้อยู่ระหว่างลูกผีลูกคน คือ ไม่มีภัยแล้งและน้ำท่วมให้เห็น

แต่เชื่อผมเถอะ ตราบใดที่การแก้ปัญหาของส่วนราชการต่าง ๆ เป็นไปอย่างฉาบฉวย เหมือนขี่ช้างจับตั๊กแตน จนบางครั้งท่านนายกฯลุงตู่ก็คงรู้สึกเอือมระอานั้น – จะต้องมีภัยแล้งและน้ำท่วมอีก

ผมจึงพยายาม “เอาหูไปนา-เอาตาไปไร่” คือไปร่วมกิจกรรมกับ การฝึกอบรมผู้แทนเกษตรกร

ที่ ชมรมคนรักในหลวง ของ มูลนิธิบุคคลพอเพียง ให้เป็น ผู้นำแห่งยุคฯ แล้วนำเรื่องราวต่าง ๆ มารายงานแทนไงครับ

แต่แล้วความอดทนของผมก็ถึงกับแตกสะบั้น

เมื่อได้อ่านบทความของ นายสุวิทย์ เมษินทรีย์ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพาณิชย์ เรื่อง 

“เราจะเดินหน้าไปด้วยกัน จะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง : หัวใจสำคัญของการขับเคลื่อนประเทศไทย 4.0″

ซึ่งนายสุวิทย์ บอกเล่าถึงความมุ่งมั่นที่จะพลิกสังคมไทยจากสังคมเกษตรกรรมให้เป็นสังคมสมัยใหม่ที่อิงกับเทคโนโลยี

ที่ผมเข้าใจว่าคนส่วนใหญ่ คือ เกษตรกรจำนวนไม่น้อย ยังไม่เข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร

นายสุวิทย์ บอกว่า “คนไทย 4.0” จะเกิดขึ้นได้ต้องมีการเรียนรู้ใน 4 เรื่องสำคัญคือ

1.การเรียนรู้เพื่อสร้างเสริมแรงดลใจให้มีชีวิตอยู่อย่างมีความหมาย (ต่อด้วยภาษาอังกฤษทั้ง 4 ข้อ ที่ผมตัดทิ้ง)

2.การเรียนรู้เพื่อบ่มเพาะความคิดสร้างสรรค์ และความสามารถในการรังสรรค์สิ่งใหม่ ๆ

3.การเรียนรู้เพื่อปลูกฝังจิตสาธารณะ ยึดประโยชน์ส่วนรวมเป็นที่ตั้ง

4.การเรียนรู้เพื่อมุ่งมั่นการการทำงานให้เกิดผลสัมฤทธิ์

นายสุวิทย์ คงคิดเหมือนคณะราษฎรในปี 2475 ที่เข้าใจว่า

คนไทยทั้งประเทศมีความรู้เท่าเทียมกับ และพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงประเทศไปกับคณะราษฎร อย่างไรอย่างนั้น

ถามจริง ๆ นายสุวิทย์ รู้จักคนไทยทั้งประเทศดีแค่ไหนหรือ

จึงกล้ากำหนดว่า ประเทศไทยจะก้าวสู่ยุค 4.0 ได้ คนไทยต้องเรียนรู้เรื่องสำคัญ 4 ตามที่ผมคัดลอกมาให้ผู้มีเกียรติอ่าน

นายสุวิทย์รู้ไหม คนไทยที่เรียนจบภาคบังคับจำนวนไม่น้อย “อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้” 

คนไทยที่จบปริญญาตรีจำนวนไม่น้อย “ขาดความน่าเชื่อถือในการจ้างงาน” ของนายจ้าง

นายสุวิทย์คิดว่า คนไทยที่จะก้าวขึ้นไปบนบันได 4 ขั้นของคุณได้อย่างสง่างามนั้น ควรจะมีพื้นฐานการศึกษาระดับไหนหรือ และที่สำคัญ วันนี้คนไทยมีความรู้เท่ากับทุกคนอย่างนั้นหรือ ?

เปล่าเลย 

เห็นความตั้งใจของนายสุวิทย์ ทำให้ผมนึกถึงการยัดเยียดการปกครองในระบอบประชาธิปไตยให้คนไทยของคณะราษฎร ที่ไปเห็น “ช้างขี้แล้วอยากขี้ตามช้าง” เมื่อปี 2475 ขึ้นมาทันที

ความคิดของคณะราษฎรเหมือนพวกร้อนที่ไปเรียนวิชาการเมืองการปกครอง ที่ไปพบไปเห็นการปกครองโดยประชาชนในบางประเทศ แล้วคิดว่าคนไทยน่าจะได้ปกครองกันเองได้ จึงรวมหัวกันเปลี่ยนแปลงการปกครองเสียใหม่

แล้วผลสุดท้ายเป็นอย่างไรครับ ผลสุดท้ายก็คือการปกครองในระบอบประชาธิปไตยของไทย ต้องล้มลุกคลุกคลานหาข้อสรุปที่ลงตัวไม่ได้จนถึงทุกวันนี้ (และก็คงจะเป็นอย่างนี้ไปอีกนาน)

ผมอยากถามนายสุวิทย์ว่า คุณไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดกับความล้มเหลวของการปกครองในระบอบประชาธิปไตยที่ทำให้ประเทศชาติเละเทะอย่างนี้เลยอย่างนั้นหรือ

คุณจึงเตรียมที่จะยัดเยียดระบบเศรษฐกิจแนวใหม่ที่มีคนไทยในกลุ่มพวกคุณรู้จักเพียงไม่กี่คน

ไปให้คนไทยส่วนใหญ่รับไปเหมือนที่คณะราษฏรยัดเยียดการปกครองให้คนไทยอีก

ถามจริง ๆ คุณเคยเดินทางไปในชนบท เพื่อพบพี่น้องเกษตรแล้วถามว่า เข้าใจความหมายของประเทศไทย 4.0 ไหม…

รู้จักสตาร์ทอัพไหม บ้างหรือยัง คุณจึงกล้าพูดคำหวานว่า “จะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง”

หากวันนี้ คนไทยทั้งประเทศ “อยู่ดี-กินดี” และมีความพร้อมทุกครัวเรือนที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองไปสู่ระบบเศรษฐกิจใหม่

ผมจะไม่ปฏิเสธแนวคิดนี้

แต่วันนี้ นายสุวิทย์ เมษินทรีย์ ลูกศิษย์ก้นกุฎิของ นายสมคิด จาตุศรีพิทักษ์ รองนายกฯ หัวหน้าทีมเศรษฐกิจของ คสช. รู้ไหม ว่าคนไทยในชนบทอยู่ในสถานภาพใด

วันนี้คนไทยในชนบท 

ไม่ว่าจะอยู่ในอาชีพ ทั้งที่เป็นข้าราชการฝ่ายปกครอง ฝ่ายเกษตรกร หรือข้าราชการครูไปจนถึงชาวไร่ชาวนาที่เป็นเกษตรกรสาขาต่าง ๆ ล้วนมีแต่หนี้สิน

ครอบครัวของคนชนบทแทบทุกครัวเรือนยังช่วยตัวเองไม่ได้

เพราะถูกนักการเมืองที่มาจากการเลือกตั้งรัฐบาลแล้วรัฐบาลเล่า ดูแลชาวชนบทเหมือนสัตว์เลี้ยง 

ที่ถึงเวลาก็เอาอาหารไปให้ เอาเงินไปแจก อย่างที่มึคำกล่าวว่า นักการเมืองให้ปลา นั่นแหละ 

วันนี้ คนไทยในชนบทเกือบทั้งหมดคล้ายขอทานที่รอนักการเมืองที่โกงชาติจนร่ำรวย 

เขียนโครงการต่าง ๆ เพื่อเบิกเงินงบประมาณไปให้ คุณเองซึ่งเคยอยู่ทีมนายสมคิด จาตุศรีพิทักษ์ รองนายกฯ มาก่อนก็คงรู้ดี

นายสุวิทย์ ลืมแล้วหรือ

ว่าที่ประเทศไทยยืนหยัดมาได้ ไม่ว่าเศรษฐกิจโลกจะเป็นอย่างไรนั้น เพราะเรามีข้าวปลาอาหารขายให้พลโลก 

นายสุวิทย์ คิดว่ามีคนไทยสักกี่คนกัน ที่มีความรู้และสามารถเข้าถึงดิจิตอล หรือเทคโนโลยีจนสามารถประดิษฐ์คิดค้นนวัตกรรมใหม่ ๆ ไปแข่งกับ บิล เกตส์ หรือ ใครต่อใครในโลกนี้ได้

ผมอยากขอร้องให้คุณ “ก้มลงดูตีนตัวเอง” ว่าตอนนี้คุณยืนอยู่ตรงไหน 

แล้วคิดทบทวนให้ดีว่า ยังอยากจะ “ยัดเยียด” สิ่งที่คนไทยส่วนใหญ่ไม่รู้ให้คนไทยอีกไหม

ตั้งแต่ปี 2475 ที่คณะราษฎร ยัดเยียดความเป็นประชาธิปไตยให้คนไทย จนทำให้พวกเขาต้องล้มลุกคลุกคลานมาจนถึงวันนี้

คุณยังไม่รู้สึกสงสารพวกเขาอีกหรือ – นายสุวิทย์ !