“.. ข้าวต้องปลูก เพราะอีก ๒๐ ปีประชากรอาจจะ ๘๐ ล้านคน  ข้าวจะไม่พอ ถ้าลดการปลูกข้าวไปเรื่อย ๆ ข้าวจะไม่พอ เราจะต้องซื้อข้าวจากต่างประเทศ  เรื่องอะไรประชาชนคนไทยไม่ยอม คนไทยนี้ต้องมีข้าว แม้ข้าวที่ปลูกในเมืองไทยจะสู้ข้าวที่ปลูกในต่างประเทศไม่ได้ เราก็ต้องปลูก..”

กระแสพระราชดำรัสในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เมื่อปี ๒๕๓๖

…..

วานนี้  18 พ.ย.2558 นายสมคิด จาตุศรีพิทักษ์ รองนายกรัฐมนตรี ได้กล่าวปาฐกถาพิเศษเรื่อง “ยกเครื่องเศรษฐกิจใหม่” ซึ่งจัดโดยหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ

ในฐานะนักบริหารที่ชำนาญการด้านเศรษฐกิจ นายสมคิดพูดเหมือนฟุ้งซ้านว่าจะพัฒนาระบบเศรษฐกิจจากเดิมด้วยการสร้างธุรกิจใหม่ให้ได้

นายสมคิดบอกว่าจะเปลี่ยนฐานจากเกษตรไปสู่อุตสาหกรรมแห่งอนาคน ยกระดับความสามารถในการแช่งขันกับประเทศต่าง ๆ ให้ได้

เขาบอกว่าได้เสนอคณะรัฐมนตรี (ครม.)ถึงแผนพัฒนาอุตสาหกรรม 10 อย่างซึ่งเป็นเป้าหมายแห่งอนาคตแล้ว และ ครม.ก็เห็นชอบแล้วด้วย

เขา บอกว่าจะนำเงินที่ได้จากการประมูลคลื่นความถี่ 4 จีกระจายไปยังท้องถิ่นเพื่อยกระดับเศรษฐกิจฐานราก ซึ่งเป็นการเรียนรู้การพัฒนาประเทศจากสิงคโปร์

และพูดทิ้งท้ายว่า “10 ปีที่แล้ว ผมมาเป็นรัฐบาลก็พูดคุยเรื่องขายข้าวขายยาง อีก 10 ปีต่อมาก็ยังขายข้าวขายยาง ขายหน้าจริง ๆ อายลูกอายหลานจริง ๆ”

ผม อ่านรายงานชิ้นในกรุงเทพธุรกิจแล้วเลือดขึ้นหน้า และรู้สึกผิดหวังอย่างแรงกับนายสมคิด จาตุศรีพิทักษ์ ที่กำลังเปลี่ยนประเทศไทยจากหน้ามือเป็นหลังมือ

ผมไม่อยากมองว่าเป็นเพราะรัฐบาลนี้ไม่มีน้ำยาในการแก้ปัญหาน้ำท่วมภัยแล้ง ซึ่งเป็นอุปสรรคสำคัญในการพัฒนาพื้นที่ทางการเกษตรหรือเปล่า

จึง คิดฝั่งกลบการเกษตรที่พ่อแม่ปู่ย่าตายายปูทางเอาไว้จนหมดสิ้น แล้วไปสร้างอุตสาหกรรมขึ้นมาแทนที เพราะการสร้างใหม่มันง่ายกว่าการซ่อม

ผม นำเรื่องนี้มารายงานให้ผู้อ่านรับทราบ เพื่อให้รู้ความเคลื่อนไหวแบบพิสดารของรองนายกรัฐมนตรีคนนี้ และช่วยกันจับตามองพฤติกรรมของมัน เอ๊ยของเขาด้วย

หากเห็นว่าจะออกนอกลู่นอกรางอย่างใด จะได้ช่วยกันกระตุกหางไว้ทันครับ – ขอบคุณ !