โหวต

เสมือนรังดักแด้ที่เฝ้าฟูมฟักผีเสื้อให้โบยบิน... ผมลงรถประจำทางพร้อมกับแสงอาทิตย์อัสดง หลังบอกปฏิเสธความหวังดีของมอเตอร์ไซด์รับจ้างสองสามรายที่เข้ามาสอบถาม ผมก็ออกเดินอย่างอ้อยอิ่งเพื่อกลับสู่บ้าน “กลับบ้าน” ความจริงผมไม่น่าจะมีสิทธิ์เอ่ยคำนี้ เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านผมไม่เคยกลับมาเลยอาจมีบ้างในความฝันก็บางคราวแค่นั้น ระหว่างทางผมอดที่จะสังเกตสิ่งต่างๆรอบตัวไม่ได้ หลายสิ่งหลายอย่างเปลี....
|