• ดุจดังฯคนจร
  • ranking : สมาชิกทั่วไป
  • วันที่สร้าง : 2007-09-07
  • จำนวนเรื่อง : 7
  • จำนวนผู้ชม : 20850
  • ส่ง msg :
  • โหวต 17 คน
เพียงผู้พลัดหลง...
ซึ่งเฝ้าเพียรแสวงหาหนทางแห่งตน
Permalink : http://oknation.nationtv.tv/blog/nomadicman
วันพฤหัสบดี ที่ 6 ธันวาคม 2550
Posted by ดุจดังฯคนจร , ผู้อ่าน : 1606 , 20:03:47 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ก่อนหน้านี้… ผมรู้จักเธอจากกิจกรรมเชียร์ของคณะตอนเรายังเป็นนักศึกษาใหม่ เมื่อขึ้นปีสองผมได้พบเธอน้อยลงเพราะสาขาที่ต่างกัน หากเจอโดยบังเอิญเราเพียงเอ่ยทักทายและส่งยิ้มให้กันอย่างคนรู้จัก ใจหวังอยากชวนเธอไปทานข้าวด้วยบ้างแต่ถ้อยคำกลับพลัดหายในลำคอเสียทุกคราว จึงไม่อาจทราบได้ว่าเธอจะตอบรับหรือปฏิเสธ จนกระทั่ง…เมื่อราวๆสัปดาห์ก่อน เพื่อนคนหนึ่งชวนผมไปออกค่าย ผมไม่ใช่นักกิจกรรม, ไม่ใช่นักอนุรักษ์และไม่ใช่....

อ่านต่อ

วันเสาร์ ที่ 3 พฤศจิกายน 2550
Posted by ดุจดังฯคนจร , ผู้อ่าน : 1351 , 01:42:42 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

 บ่ายวันฟ้าหม่นเมฆ ผมและแม่เดินทางกลับมาเยี่ยมญาติๆที่ภูมิลำเนาเดิมของแม่ เมื่อถึงตรงทางแยกเข้าหมู่บ้าน ผมก็เห็นคนงานกลุ่มหนึ่งกำลังรื้อถอนศาลาริมทางหลังเดิมออก เพื่อที่จะสร้างหลังใหม่ทดแทน ดูจากสภาพกองซากเก่าโทรมแล้ว มันอาจจะพอใจอยู่ลึกๆกับการถูกปลดระวาง ผมคิดเช่นนั้น ถนนเข้าหมู่บ้านตัดผ่านท้องทุ่งแห่งฤดูฝน ซึ่งหากมาช่วงฤดูกาลอื่นภาพที่เห็นย่อมต่างออกไป ผมมองเห็นสะพานอยู่ข้างหน้าอีกไม่ไกลนักซึ่งเคยม....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 9 กันยายน 2550
Posted by ดุจดังฯคนจร , ผู้อ่าน : 1582 , 17:19:42 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เสมือนรังดักแด้ที่เฝ้าฟูมฟักผีเสื้อให้โบยบิน... ผมลงรถประจำทางพร้อมกับแสงอาทิตย์อัสดง หลังบอกปฏิเสธความหวังดีของมอเตอร์ไซด์รับจ้างสองสามรายที่เข้ามาสอบถาม ผมก็ออกเดินอย่างอ้อยอิ่งเพื่อกลับสู่บ้าน “กลับบ้าน” ความจริงผมไม่น่าจะมีสิทธิ์เอ่ยคำนี้ เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านผมไม่เคยกลับมาเลยอาจมีบ้างในความฝันก็บางคราวแค่นั้น ระหว่างทางผมอดที่จะสังเกตสิ่งต่างๆรอบตัวไม่ได้ หลายสิ่งหลายอย่างเปลี....

อ่านต่อ


/1