อรุณรุ่งวันใหม่มาเยือน หลายคนบอกว่านอนหลับสบายดี  ราตรีอันแสนอบอุ่นของหลวงพระบางขับกล่อมให้หลายคนนอนหลับสบาย ๆ  ตื่นขึ้นมารับอรุณวันใหม่ด้วยใจเบิกบาน  เตรียมใจรับสัมผัสแรกแห่งรุ่งอรุณของหลวงพระบาง 

ผู้ที่รับอรุณก่อนใครเห็นจะเป็น “ฮอยล้อ” นักเขียนหนุ่มจากหนองบัวลำภู สะพานกล้องเดินย่ำหลวงพระบางในตอนเช้า จากโรงแรมที่พักไปถึงหน้าวัดพระธาตุพูสีอย่างสบาย ๆ  อาศัยว่าเคยปั่นจักรยานออกกำลังกายรอบเมืองบ่อย ๆ   เลยถือโอกาสทักทายบรรยากาศของหลวงพระบางในตอนเช้า ๆ ก่อนใคร

 สบายดียามเช้าหลวงพระบางที่พระธาตุหมากโม

อรุณรุ่งแห่งยามเช้าปลุกเมืองแห่งวัฒนธรรมให้ตื่นจากการหลับไหลแห่งราตรีกาลต้อนรับนักท่องเที่ยวจากต่างถิ่นด้วยรอยยิ้มแห่งมิตรไมตรี ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแต่งแต้มสีสันให้เมืองน่าอยู่ยิ่งขึ้น

หลังรับประทานอาหารเช้าคณะเรามารวมกันอยู่ที่บริเวณล็อบบี้หน้าโรงแรม คณะบางส่วนเริ่มทยอยลงมารออยู่หน้าโรงแรมที่พักด้วยในวันนี้เราจะมีโปรแกรมไปท่องเที่ยววัดสำคัญและหอพิพิธภัณฑ์ประจำเมือง ซึ่งถือเป็นสถานที่สำคัญคือวังของเจ้ามหาชีวิตของลาวในอดีต

อุ่นเครื่องรับอรุณยามเช้าแห่งหลวงพระบาง

คุณตีบ ไกด์สาวกับลูกทัวร์จากอุบลราชธานี หน้าตาคุ้น ๆ

ทีมจากอุบลราชธานี, ขอนแก่น, มุกดาหาร, หนองบัวลำภู

โปรแกรมแรกนั้นพวกเราจะไปที่วัดวิชุนราชซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงแรมที่พักของเรามากนัก  ก่อนออกเดินทางพวกเราถูกแบ่งออกเป็น 6 ชุด ๆ ละ 8 คน จากนั้นจึงขึ้นรถจัมโบ้ไปยังวัดวิชุนราช  ก่อนออกเดินทางคุณตีบไกด์สาวย้ำแล้วย้ำอีกว่าขอให้จำสมาชิกประจำรถแต่ละคันให้ได้ เพื่อจะได้ย้ำเตือนความจำกันเหมือนกับคณะลูกเสือเมื่อจะเดินทางไกลที่จะต้องจำสมาชิกในหมู่ของตนให้ได้ทุกคน สมาชิกในกลุ่มของผมนั้นมีท่านไพฑูรย์ ธัญญาและอาจารย์ลาวัลย์ จากมหาวิทยาลัยมหาสารคาม สมาชิกจากอุดรธานี และคุณครูวิสัย สมประสงค์ เพื่อนครูจากมุกดาหารที่เดินทางมาด้วยกัน

การเดินทางตามตรอกซอกซอยแห่งหลวงพระบางไม่เป็นอุปสรรคต่อการเยี่ยมชมความงดงามแห่งวัฒนธรรม นักท่องเที่ยวที่มาเยือนต่างมีวิถีแห่งการท่องเที่ยวที่แตกต่างกัน  อาจเป็นรถรับจ้างที่หาได้ทั่วไปในราคามิตรภาพ หรือใช้บริการสองขาย่ำไปตามใจปรารถนาโดยไม่คำนึงเรื่องโมงยามของเวลา

ชาวหลวงพระบางส่วนใหญ่นั้นยังคงนิยมใช้ “รถถีบ” หรือรถจักรยานเป็นหลักในการสัญจรไปมาในตัวเมือง มีส่วนน้อยที่ใช้รถยนต์ส่วนตัว จึงทำให้พื้นที่การจราจรบนท้องถนนไม่เร่งรีบมากนัก

รถถีบพาหนะสำคัญในการเดินทางภายในเมืองหลวงพระบาง

โฉมหน้ารถจัมโบ้ เดินทางไปทุกที่ยินดีรับใช้บริการ

ก่อนออกเดินทางจากหน้าโรงแรม

พวกเราผ่านย่านสี่แยกกลางเมืองจุดศูนย์กลางและจุดนัดหมายสำหรับนักท่องเที่ยวมือใหม่ที่มาเยือนหลวงพระบาง เลยสี่แยกกลางเมืองไปเล็กน้อยจะเป็นที่ตั้งของโรงแรมพูสีโรงแรมเก่าแก่ที่เป็นสัญลักษณ์ของหลวงพระบาง ผ่านย่านตลาดเช้ามีผู้คนมาจับจ่ายใช้สอยอย่างหนาแน่น สองข้างทางมีทั้งร้านอาหาร ร้านกาแฟ ขาดไม่ได้คือขนมปังก้อนโต ๆ ทานตอนเช้าอิ่มถึงตอนบ่ายเลยทีเดียว เสบียงของชาวหลวงพระบางอยู่ที่ตลาดเช้านี้แหละครับ

รถจัมโบ้พาเรามาถึงหน้าวัดวิชุนราช ซึ่งเป็นย่านที่พักที่ปรับปรุงจากตึกแถวและเรือนไม้แบบเก่า ให้มีรูปโฉมใหม่แต่ยังคงไว้ซึ่งเอกลักษณ์ของหลวงพระบางไว้เป็นอย่างดี  บ้านพักแต่ละหลังจะมีชื่อทั้งแบบลาวทั่วไปเหมือนหนึ่งสาวสมัยใหม่แต่งองค์ทรงเครื่องภายใต้กลิ่นอายของความเป็นพื้นถิ่น บริเวณชั้นล่างของบ้านพักบางหลังก็จะดัดแปลงเป็นร้านอาหารสำหรับบริการนักท่องเที่ยวที่มีการออกแบตกแต่งบรรยากาศภายในร้านในบรรยากาศพื้นถิ่นไว้เป็นอย่างดี

รถรับจ้างบริเวณหน้าวัดวิชุนราช

จากถนนหน้าวัดวิชุนราชมองเห็นยอดพระธาตุพูสีเหลืองอร่าม

ย่านบ้านพักหน้าวัดวิชุนราชไว้บริการนักท่องที่ยวจากต่างถิ่น

ทางเดินเรียบง่ายภายในหลวงพระบาง

ถึงบริเวณหน้าวัดวิชุนราชพวกเราเดินผ่านซุ้มประตูโขงรูปทรงแปลกตาจากซุ้มประตูโขงที่เคยเห็นโดยทั่วไป โดยมีลักษณะรูปทรงการก่อสร้างแบบศิลปะอินเดีย ซึ่งมีให้เห็นไม่มากนักในหลวงพระบาง

พวกเราเป็นคณะแรก ๆ ที่มาเยือนวัดวิชุนราชในยามเช้านี้จึงทำให้นักท่องเที่ยวไม่มากนัก  เมื่อเข้าไปในบริเวณวัดจะมองเห็นพระธาตุรูปทรงแปลกตาตั้งอยู่ทางด้านซ้ายมือ พระธาตุดังกล่าวก่อสร้างด้วยปูน แตกต่างจากเจดีย์โดยทั่วไปในหลวงพระบาง  มีลักษณะคล้ายกับแตงโมผ่าครึ่ง จึงทำให้ชาวลาวเรียกว่า “พระธาตุหมากโม” หรือแตงโมบ้านเรานั่นเอง

ประตูโขง เข้าสู่วัดวิชุนราช

พระธาตุหมากโมรูปทรงคล้ายแตงโมผ่าครึ่ง

ถ่ายภาพหมู่ไว้เป็นที่ระลึก

พระธาตุหมากโมชาวลาวเรียกชื่ออย่างเป็นทางการว่า “พระเจดีย์พระปทุม” หรือพระธาตุดอกบัวใหญ่ ซึ่งตามตำนานกล่าวไว้ว่าก่อสร้างโดยพระนางพันถิ่นเขียวอัครมเหสีของเจ้าชีวิตวิชุนราชได้ก่อสร้างไว้เมื่อปี 2057  ภายหลังจึงได้มีการบูรณปฏิสังขรณ์หลายครั้ง โดยเหตุการณ์ครั้งสำคัญในปี พ.ศ. 2430  ได้เกิดศึกฮ่อเข้ามาปล้นเมืองหลวงพระบาง ทำให้พระธาตุหมากโมได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก จึงได้มีการบูรณะครั้งใหญ่ในปี พ.ศ. 2438 เมื่อครั้งพระเจ้าสักรินทร์ (คำสุก) พระราชบิดาของเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์ ขึ้นครองราชย์สมบัติ   นับแต่นั้นเป็นต้นมาจึงทำให้พระธาตุหมากโมเป็นที่เคารพสักการะจากชาวหลวงพระบางเรื่อยมา

แต่เหตุการณ์ครั้งสำคัญเมื่อพระธาตุหมากโมได้พังทลายลงมาในปี พ.ศ. 2447 ทำให้เกิดความเสียหายยังความโศรกเศ้ราของชาวหลวงพระบาง  ซึ่งการพังทลายในครั้งนั้นทำให้มีการค้นพบพระพุทธรูปทองคำ และวัสดุมีค่าภายในพระธาตุเป็นจำนวนมาก บ่งบอกถึงความเจริญรุ่งเรืองทางพุทธศาสนาในอดีต

ภายหลังเจ้าศรีสว่างวงศ์จึงได้มีการบูรณะพระธาตุหมากโมขึ้นใหม่ภายใต้การออกแบบก่อสร้างโดยนายช่างชาวฝรั่งเศส ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้พระธาตุหมากโมมีรูปทรงแตกต่างไปจากเจดีย์โดยทั่วไปในหลวงพระบาง  จึงนับเป็นจุดเด่นอีกอย่างหนึ่งของเจดีย์เมื่อมองจากด้านนอกของวัด