Wombat

    เจ้า  Daisy   อายุ4เดือน  น้ำหนัก 3 กิโกรัมกว่า ๆ

 สถานการณ์ยามนี้ชวนอ่านเรื่องเบา ๆ ค่ะ  บังเอิญได้รับทั้ง  E-mail  และหนังสือเด็กภาพสวยงาม  ซึ่งเป็นเรื่องเดียวกัน    จากเพื่อนที่อยู่ในทัสมาเนีย  คุณ  Jill  Lowth  เป็นเรื่องเกี่ยวกับสัตว์ป่าพื้นเมืองทัสมาเนีย  แต่เธอนำมาเป็นสัตว์เลี้ยงน่ารักของเธอ คือ  วอมแบต  หรือ Wombat ในตะกร้านั่นแหละค่ะ

     เจ้าวอมแบตน้อยในตะกร้านั้น  เธอส่งมาทางอีเมล์พร้อมสัตว์เลี้ยงอีกหลายตัวของเธอ     เธอตั้งชื่อให้มันว่าชื่อ  Daisy  เป็นตัวใหม่ที่เพิ่งได้มา  ก่อนโน้นตอนที่เอื้อยนางอยู่ที่โน่นเคยไปเยี่ยมบ้านฟาร์มของเธอ    เธอมีตัวหนึ่งเลี้ยงอยู่แล้ว  (คือในภาพที่เธออุ้มอยู่ค่ะ)  แต่บัดนี้มันโตขึ้นมากแล้วจึงปล่อยให้มันไปเล่นรวมกับสัตว์อื่น ๆ รอบ ๆ ทุ่งหญ้า

    เจ้าตัวเก่านั้นเธอกับสามีเก็บมันมาจากถนนขณะมันวน ๆ เวียน ๆ อยู่ข้าง ๆ ซากศพของแม่ที่ถูกรถชนตาย  จึงจับมันมาเลี้ยงไว้ในกรงในสวน  ส่วนเจ้า Daisy น้อยนี้เลี้ยงมันไว้ในตะกร้าในบ้านเลย

  ส่วนพัสดุไปรษณีย์ที่มาถึงทีหลังนั้นเป็นหนังสือภาพสำหรับเด็ก ชื่อเรื่อง  Dairy  of  a  WOMBAT  เป็นหนังสือปกแข็งภาพประกอบสี่สี  เป็นภาพวาดวอมแบตที่น่า ๆ ตัวหนึ่ง เรื่องราวแสดงชีวิตประจำวันของมัน  เช่น เช้านอน  บ่ายนอน  ค่ำ ๆ กินหญ้า  คัน ๆ เกาๆ   กลางคืนกินหญ้า... อะไรอย่างนี้ค่ะ

        Wombat  เป็นสัตว์พื้นเมืองออสเตรเลีย  และทัสมาเนีย  อยู่ในตระกูลเดียวกับจิงโจ้  เป็นพวกมีกระเป๋าหน้าท้อง ใช้เป็นที่อาศัยของลูกอ่อน เช่นกัน  แต่รูปร่างหน้าตาแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง  วอมแบตมีขนปุกปุยอ่อนนุ่มน่ารักรอง ๆ ลงมาจากโคอาล่า  เล็บอันแหลมคมของมันมีประสิทธิภาพมากในการขุดโพรง  หรืออุโมงค์เข้าอยู่อาศัย        มันชอบอยู่ตามทุ่งหญ้า หรือใกล้ ๆ ชายป่า  เอื้อยนางเคยเห็นโพรงของแวมแบตที่บ้านครูลินน์เพื่อนอีกคน   โพรงนั้นอยู่ใกล้ ๆ ลำธาร เขาชี้ให้ดู  และตัวเองก็คิดว่ามันใหญ่พอที่เด็ก ๆ จะมุดเข้าได้เลยทีเดียว  เขาว่าในอุโมงค์นั้นมีวอมแบตอยู่ห้า ถึง สิบตัว เชียว

        นอกจากมีเล็บแหลมคมแล้ว  วอมแบตมีขาหลังที่แข็งแรงมาก  มันมักใช้ดีดถีบศัตรูผู้บุกรุกกระเด็นไปนอนแอ้งแม้งติดผนังอุโมงค์  โดยใช้ท่าอันพิเศษคือหันหลังให้ศัตรูใช้ก้นหนา ๆ ของมันเป็นกำบังแล้วจึงใช้ขาหลังถีบดังกล่าว (เป็นท่าที่น่าจะน่ารักมากกว่าว่าไหม)

        อาหารของเหล่าวอมแบตในธรรมชาติคือหญ้า  เมื่อคุณจีลนำมาเลี้ยงเธอให้ผักอื่น ๆ และผลไม้  แต่ที่มันชอบมากคือ แครอท  เช่นเดียวกับเจ้าตัวในหนังสือเลย  (เป็นหนังสือเด็กที่ได้รับรางวัลด้วยนะ)

          ตัวอ้วนกลม  ขนฟูนุ่มของมัน  ทำให้มันกลายเป็นตัวละครในตำนานหลาย ๆ เรื่องของชาวอะบอริจิน  มันชอบนอนกลางวันและออกหากินตอนบ่ายคล้อย ๆ ไปหากลางคืนมันได้ชื่อว่าเป็นพวกงุ่มง่าม เชื่องช้า ขาสั้น ประจำถิ่นละ  หลาย ๆ เรื่องก็สมมุติให้มันเป็นผู้เฒ่าเจ้าปํญญาหลักแหลมประจำถิ่นเลยหละ

          ในหนังสือ  Myths  &  Legends  of  the  Aborigine  ของ  William  Ramsay  Smith  กล่าวถึงการล่าวอมแวตของชาวอะบอริจินออสเตรเลียไว้ว่า

           The  wombat  is  another  animal  that  falls  an  easy  prey  to  the  hunter  but  it  is  sometimes  difficult  to  handle  after it  has  been  captured .  ALTHOUGH  WOMBATS  LIIVE  IN  HOLES  LIKE  rabbits ,

they  came  out  late  in  the  afternoon....

          และหากนักล่าได้พบวอมแบตสักตัวหนึ่ง  เขาจะเฝ้าแอบดูมันอยู่ตามพุ่มไม้ใกล้ ๆ นั้น  มองหาโพรงของมัน  แล้วรอจนกว่ามันจะกลับมาเข้าโพรง  วางแผนกะระยะไว้ว่าเมื่อมันมาถึง และขณะมันกำลังจะคลานเข้าโพรงนั้นก็จะหวดมันด้วย Nulla-Nulla ของเขา  หากมันพยายามหนีเข้าไปลึก ๆ เขาต้องถึงขาหลังมันไว้  แล้วการดิ้นรนก็จะเกิดขึ้น  สงครามระหว่างมนุษย์กับวอมแบตย่อมเกิดขึ้นนัวเนีย  แต่ผู้ล่าก็จะเป็นผู้ชนะด้ว มี  Nulla- Nulla ในมือ

00000

ปล. nulla-nulla เป็นอาวุธของชาวอะบอริจนออสเตรเลีย  ชนิดหนึ่ง  ลักษณะคล้ายกระบอง  ทำด้วยไม้แอ่นโค้งเหมาะมือ  ใช้หวดสัตว์ประเภทจิงโจ้  วอลล่าบี  โคอาล่า  วอมแบต  และมนุษย์ผู้เป็นศัตรู  เด็กชายบางเผ่าจะทำ nulla- nulla  ประจำตัวด้วยความเพียรสลักเสลาลวดลายอย่างประณีต สวยงาม  เป็นงานศิลปะอะบอรินตกทอดมาจนถึงปัจจุบัน

บางท้องถิ่นเรียกอาวุธนี้ว่า  waddy,boomer  หรือหากเป็นชนิดขว้างแล้ววกกลับได้เรียกว่า  boomerang  ค่ะ (ฮา)