ความสุขที่รัก  ความรักที่คิดถึง

๑.

ในห้องเรียนนักธรรมตรี ข้าพเจ้าเขียนเรียงความแก้กระทู้ธรรม ได้คะแนนอันดับหนึ่ง

                นตฺถิ สนฺติ ปรํ สุขํ สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไม่มี...

                ยอดแห่งสุข...เป็นคำท่องจำแต่ไหนแต่ไร เป็นคำสนิทติดริมฝีปาก เป็นคำรอบกาย เป็นคำใกล้ตัว เป็นคำง่าย เป็นคำงาม เป็นคำมงคล เป็นคำพึงสำนึก เป็นคำพึงปรารถนา...

                ในห้องเรียนโลก วิชาเรียงความแก้กระทู้ชีวิตกลับมิใช่ลากปากกาภาษาพาไป เพียงโจทย์ง่ายๆ ข้อเดียว คะแนนยังมิอาจเป็นอันดับหนึ่ง แม้พอสอบได้ ก็เกือบสอบตกหลายครั้งครา

                ความสุขคืออะไร                                                                                       

๒.

ในห้องเรียนภาษาไทย ครูให้แต่งกลอน ข้าพเจ้าทำคะแนนเช่นกัน ด้วยต้นทุนของคนชอบกลอน

                ความเอ๋ยความรัก...

                ขึ้นต้นดอกสร้อย โลดแล่นตามคำความหมายสมมติ ไม่เคยมี ไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็น ไม่เคยเข้าใจ เคยแว่วแต่นิยาย ผ่านตาแต่ละคร ก็นั่นแหละ – ดอกสร้อยเมื่อขึ้นต้นแล้วก็ต้องลงเอย

                ในห้องเรียนชีวิต ดอกสร้อยไม่ยอมให้ลงเอยตามใจ หลากนิยายหลายละครให้ย้อนดูตัว เรื่องง่ายผู้หนึ่ง มิใช่เรื่องง่ายอีกผู้หนึ่ง ข้อสอบแสนโหดหินชินชา

                อะไรหรือคือความรัก

๓.

“ความสุข” ผู้ใดในโลกไม่เคยกล่าว “ความรัก” ผู้ใดในดินแดนไม่เคยเอ่ย

                บางทีอาจมี ใครผู้นั้นอาจเป็นคนมีความสุขที่สุดในโลกแล้ว ใครผู้นั้นอาจเป็นคนมีความรักมากที่สุดในดินแดนแล้ว ทั้งความสุขในความรัก ทั้งความรักในความสุข กระทั่งใครผู้นั้นอาจเป็นบุคคลโชคดีที่สุดในโลกแล้ว โดยที่ข้าพเจ้าหรือท่านมิพึงต้องไปอิจฉาอะไรเลย

                ท่านหรือข้าพเจ้า ผองเราผู้พร่ำความสุข...ความสุข...ความสุข...เพรียกความรัก...ความรัก...ความรัก...ตอบนิยาม ถามปรัชญา หานิยมนิยายจากมันอย่างหฤหรรษ์หฤโหด แม้พึงสำเหนียก...

                ความสุขมิใช่การท่องจำนิยามของความสุข...ความรักมิใช่การท่องจำนิยามของความรัก...

                แล้วมันคืออะไรกันเล่า เปิดหาในพจนานุกรมได้หรือไม่ ค้นหาในกูเกิ้ลได้หรือเปล่า ถามคนจนผู้แนบเนาแผ่นดิน ถามคนรวยผู้สำราญรมณียสถาน ถามผู้ไม่รู้หนังสือ ถามปวงปราชญ์ผู้อ่านมาก ถามฤาษีเดียวดายในถ้ำ ถามพระนักเทศน์ หรืออ้อนวอนถามเทวดาฟ้าดิน

๔.

อะไรคือนามธรรมที่ผู้คนในกองกิเลสอย่างเราๆ ท่านๆ แสดงคำขอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

                ในวันคืน ข้าพเจ้าเขียนจดหมายถึงความสุข “ความสุขที่รัก...” ในคืนวัน ข้าพเจ้าสื่อสารถึงความรัก “ความรักที่คิดถึง...” ปิดผนึกด้วยชีวิต ติดตราไปรณียากรด้วยหัวใจ ส่งลงตู้ไปรษณีย์สีแดงแห่งเลือดเนื้อ รอคอยคำตอบ...คำตอบที่รอคอย...การรอคอยที่ปลุกปลอบวันนี้ยิ้มให้พรุ่งนี้

                ทุกครั้งที่เดินลงจากที่ทำการไปรษณีย์ หลังส่งหนังสือหรือจดหมายถึงใครสักคนที่ปลายทางไกล ข้าพเจ้าสัมผัสถึงความโปร่ง ความเบา ความสบาย เสมือนได้ปล่อยนกเป็นอิสระ

                บางที ข้าพเจ้าอาจกำลังเข้าถึงอิสรภาพบางชนิด เข้าถึงความสุขบางอย่าง เข้าถึงความรักบางประเภท ทางวิทยาศาสตร์ “สารความสุข” อาจหลั่งซ่านในกาย ทางชีวิตจิตวิญญาณ “สาร (ข่าว) ความสุข” อาจถูกส่งกลับไปกลับมา ระหว่างข้าพเจ้ากับสิ่งที่มองไม่เห็น หรือความสุขเองนั่นแหละคือสิ่งที่มองไม่เห็นนั้น มันอาจมีชีวิตของมัน ชีวิตของความสุข เฉกเช่นชีวิตของความรัก...มีภพภูมิของมัน มีขอบเขตของมัน มีที่ทางของมัน มีสภาวะความเป็นจริงอันหลากหลายของมัน

                สภาวะความเป็นจริงอันหลากหลายของสุข...สภาวะความเป็นจริงอันหลากหลายของรัก...

                ความสุขผู้หนึ่ง อาจมิใช่ความสุขอีกผู้หนึ่ง ความรักผู้หนึ่ง อาจมิใช่ความรักอีกผู้หนึ่ง

                ท่านเข้าถึงสภาวะความสุขหนึ่ง ข้าพเจ้าเข้าถึงสภาวะความสุขหนึ่ง

                ข้าพเจ้าเข้าถึงสภาวะความรักหนึ่ง ท่านเข้าถึงสภาวะความรักหนึ่ง...

                สิ่งเดียวกัน มิใช่วิธีการเดียวกัน...“อะไร” ส่วนรวม ยังเป็น “อย่างไร” ส่วนบุคคล...

                ในห้องเรียนอันไพศาลของชีวิต ข้าพเจ้านักเรียนน้อยผู้หนึ่ง เดินสวนท่านไปมาในฝูงชน แม้รู้สึกเป็นสุขอย่างยิ่ง แต่คงมิอาจอวดอ้าง สิ่งนี้มิได้มีไว้เพื่ออวดแสดง หากมีไว้เพื่อตระหนักรู้ เพียงยิ้มให้กัน หลีกทางให้กัน ค้อมศีรษะให้กัน กระทั่งอภัยกันยามเกิดเหตุขุ่นเคืองสุดวิสัย

                ข้าพเจ้าเชื่อ ท่านย่อมกำลังบริหารจัดการความสุขและความรักของท่านเช่นเดียวกับข้าพเจ้า แสงความสุขส่วนตัว รัศมีความรักส่วนบุคคล ยังคงสาดส่องดูแลกันและกันไม่น้อย...

                กล่าวอีกทาง เราอาจกำลังควบคุมจัดการความไม่สุข (ทุกข์) ของเรา กำลังดูแลจัดการความไม่รัก (ชัง) ของเรา ด้วยจะว่าไป นี่มิใช่หรือที่เข้ายึดครองเรือนใจของเราทุกเมื่อเชื่อวัน ผองเรามิใช่หรือคือผู้นิยมแบกทุกข์ตามหาความสุข คือผู้ถนัดพกพาเคียดแค้นชิงชังเสาะหาความรัก

                อย่างไรก็เถอะ เราอาจใช้ทุกข์ที่ไม่เหลือทนนักอย่างมีสุข ดั่งคนผู้หลงรักความเศร้า ด้วยมันคือความสุขชนิดหนึ่งของเขา บางคน – ใช้ทุกข์ประดุจตมใต้น้ำ เพาะปลูกบัวบานสันติสุข

                “เป็นสุขที่นี่...อย่ามัวแต่วิ่งหาความสุข...มีรักเดี๋ยวนี้...อย่ามัวแต่ไล่ล่าหาความรัก...”

                บางโมงยามของโลกทุรนร้าย บางครุ่นคำนึงรอคอยคำตอบ บางกระพือปีกฝัน บางกระหยับปีกสัจจะ ข้าพเจ้ามักได้รับข่าวสารดีๆ ใหม่ๆ จากสิ่งที่มองไม่เห็นอย่างคิดไม่ถึงเสมอๆ

                เปล่าหรอก...มิใช่อวดอ้าง ข้าพเจ้าเพียงปรารถนาให้ท่านมีโอกาสได้รับมันเช่นกัน!

พุธ ๑๒ มีนาคม ๒๕๕๑

เนชั่นสุดสัปดาห์

รวมเล่มใน ความสุขที่รัก  โดยสำนักพิมพ์อมรินทร์ธรรมะ ธันวาคม ๒๕๕๒

เทวัญกานต์  มุ่งปั่นกลาง  บรรณาธอการ