กาลครั้งหนึ่ง  ยังมีบ้านหลังนั้น

เวลา  สถานที่  และบุคคล

สายถนน  ต้นทาง  ปลายทางผ่าน

บางฉาก  บางพบ  ประสบการณ์

หมู่บ้าน  และบ้าน  หลังหนึ่งนั้น

“บ้านพี่อี๊ด”  หมู่บ้าน  นักกีฬา

“บ้านพี่สิทธิ์”  ชีวิตชีวา  บ้านความฝัน

บ้านความจริง  พักพิง  บ้านผูกพัน

ข้าวทุกคำ  น้ำทุกขัน  บันดาลใจ

“บ้านน้องแปม”  “บ้านน้องแพน”  บ้านแสนรัก

อาณาจักร  “แสงกระจ่าง”  ยังจำได้

จากน้องน้อย  ทยอยหวัง  สะพรั่งวัย

จนเติบใหญ่  เป็นสาวหนุ่ม  ชุ่มชีวา

เราพบกัน  ที่นี่  ที่นั่น  ฉันกับเพื่อน

แรมใจเคลื่อน  คล้อยห้วง  แสวงหา

บ้านหลังหนึ่ง  เปิดต้อนรับ  ผู้ผ่านมา

บ้านหลังนั้น  ดุจศรัทธา  สถานี

พบและผ่าน  โพ้นฟ้า  หาโพ้นฝัน

เพื่อนกับฉัน  เลือกทาง  ต่างวิถี

ทางของเขา  ทางของเรา  เท่าที่มี

อาจพบกัน  ณ ฝันดี  ที่ทรงจำ

จากหนุ่มน้อย  สาวน้อย  ไม่น้อยแล้ว

ชีวาแวว  วูบเงา  ของเช้าค่ำ

ประสบการณ์  ผ่านพบ  ประสบกรรม

หลากช่อคำ  หลายช่อคิด  ชีวิตคน

ไกลจากบ้าน  หลังนั้น  บ้านของพี่

คิดถึงแล้ว  รู้สึกดี  ที่เริ่มต้น

บ้านในฝัน  บ้านในจริง  ยิ่งเยี่ยมยล

ฉันต้องมนต์  บ้านหลังนั้น  “บ้านคมบาง”

บ้านของฉัน  วันนี้  มีหนังสือ

เป็นเครื่องมือ  สื่อสาร  สู่สรรค์สร้าง

ชีพผจญ  ชีพเผชิญ  ดำเนินทาง

ในระหว่าง  วรรณกรรม  ดำเนินใจ

“วันนี้  พี่อี๊ด  แซยิดแล้ว”

ชีวาแวว  พรุ่งนี้  ชีวิตใหม่

มุทิตา  ต้องแสง  ตะวันวัย

“แสงกระจ่าง”  ส่งสุขให้  “ชมัยภร”

บุคคล  สถานที่  และเวลา

ศรัทธา  อุทิศทอ  ช่ออักษร

บ้านวันนั้น  แม้ห่างไกล  ไม่อาจย้อน

สิ่งสุนทร  ประทับใจ  ไม่รู้ลืม!

ไพวรินทร์  ขาวงาม

บ้านไผ่,  พฤหัสบดี ๑๕ เมษายน ๒๕๕๓ 

เขียนเพื่อร่วมจัดทำหนังสือ ๖๐ ปี ชมัยภร  แสงกระจ่าง

นายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย

ซึ่งจะจัดงานแซยิดในวันเสาร์ที่ ๕ มิถุนายน ๒๕๕๓