.

.

การจำหน่ายสินค้าขึ้นชื่อประจำถิ่นแก่ผู้เดินทาง มีมานมนานแล้ว

สมัยเด็ก ๆ เมื่อผมนั่งรถไฟจากนครศรีธรรมราชเข้ากรุงเทพมหานคร

ผมชอบที่จะซื้อหาของกินริมหน้าต่างรถไฟ

สมัยนั้นการซื้อการขายกระทำกันอย่างมีวัฒนธรรม  ไม่มีการหลอกลวง

.

เมื่อรถไฟวิ่งเข้าเทียบชานชาลาสถานีใด 

มองเห็นสินค้าริมหน้าต่าง  เราก็จะรู้ทันทีว่าเป็นอำเภออะไร ?  จังหวัดใด ?

เช่นเห็นการ "ขายเงาะโรงเรียน"  ก็จะรู้ว่าถึง "สถานีนาสาร"

คนที่นั่งในรถก็จะซื้อเงาะคนละหลาย ๆ พวง  ไปเป็นของฝาก

เห็นการ "ขายไก่ย่างชุบเครื่องแกง"  หมายความว่าถึงสุราษฎร์ธานี

แต่ละคนจะซื้อไก่เพื่อทานเป็นอาหารเย็น

เห็นการ "ขายไข่เค็ม"  แสดงว่าถึงสถานีไชยา

ก็จะซื้อเป็นของฝากเช่นเดียวกัน

เมื่อเห็นการ "ขายข้าวหลาม"  แสดงว่าถึงนครปฐม  ใกล้ กทม.เข้ามาเต็มทน

.

http://www.photoontour.com/gall_slideshow_html/chumporn/Slide_chumporn22.htm

ต่อมาการเดินทางด้วยรถยนต์สะดวกสบาย  เพราะถนนหนทางดีขึ้น

ผมจะตื่นตาตื่นใจเมื่อเห็นการขายกล้วยเล็บมือนางที่ศาลเจ้าพ่อหินช้าง ชุมพร

เขามีแผงขายเป็นล่ำเป็นสันยาวเหยียด  คนซื้อก็ซื้ออย่างเอาจริงเอาจัง

โยนใส่ท้ายรถเป็นเครือ ๆ ถึง กทม.กล้วยช้ำหมดอย่างน่าเสียดาย

.

จากการเดินทางเฉพาะเส้นทางปักษ์ใต้  เปลี่ยนมาเป็นเดินทางท่องเที่ยวทั่วไทย

ผมได้พบเห็นการวางแผงขายสินค้าหลาย ๆ อย่างในลักษณะเดียวกัน

การขายของทะเลที่หนองมน

การขายปลาร้าที่อยุธยา

การขายปลาสลิดที่บางพลีบางบ่อ

การขายถั่วต้ม  ขายเกลือที่สมุทรสาคร

การขายผลไม้ที่กลางดง

การขายหม่ำที่ชัยภูมิ

การขายส้มเขียวหวานที่เชียงใหม่เชียงราย

การขายกล้วยไข่ที่กำแพงเพชร

ฯลฯ

.

ในระยะหลัง ๆ สินค้าบางอย่างไม่สามารถบอกพื้นที่ได้ชัดเจนนัก

เช่นการขายสายไหม  มีขายแทบทุก ๆ ถนน

การขายมันแกว  ก็ไม่ได้มีที่บรบือเสมอไป 

เพราะหลาย ๆ ถนนเต็มไปด้วยมันแกวบรบือ 

จนผมแยกอำเภอจากสินค้าข้างทางไม่ค่อยจะถูก

.

ริมทางหลวง 212  หนองคาย - บึงกาฬ มีของขายเหมือนกันครับ

ผมออกจากบึงกาฬ  ผ่านปากคาด  ผ่านแยกโซ่พิสัย  ผ่านสว่างอารมณ์

เข้าพื้นที่อำเภอรัตนวาปี  เห็นแผงขายสับปะรด

เกิดอาการเปรี้ยวปาก  อยากจะทานสับปะรดสักคำ 

บอกให้ พขร.หยุดจอดที่หน้าแผงสับปะรดแห่งหนึ่ง

.

สับปะรด  ในประเทศไทยมีการปลูกทั่วไปทุก ๆ ภาค

นอกจากเรียกชื่อไม่เหมือนกันแล้ว

ใช่ว่าจะอร่อยเหมือนกันทุกสถานที่ซะเมื่อไหร่?

.

สับปะรด....

ภาคกลาง เรียก.."สับ-ปะ-รด"

ภาคเหนือ เรียก.."มะนัด, มะขะนัด, บ่อนัด"

ภาคอีสาน เรียก.."บักนัด"

ภาคใต้บ้านผม เรียก.."ย่านนัด, ย่านัด ,ขนุนทอง"

.

มาว่าถึงรสชาติกันบ้าง

http://www.khontai.com/?name=news&file=readnews&id=2618

สับปะรดภูเก็ต

.

สับปะรดประจวบ

จังหวัดประจวบคีรีขันธ์  มีสับปะรดอร่อย  จนถึงขั้นต้องใส่สับปะรดไว้ในคำขวัญ

"เมืองทองเนื้อเก้า มะพร้าว สับปะรด"

ประจวบฯจึงมีโรงงานผลไม้กระป๋อง  ทำสับปะรดกระป๋อง น้ำสับปะรด แยม

เหลือเพียงเล็ก ๆ น้อย ที่ได้มาทานกันสด ๆ

จุดเด่นสับปะรดประจวบอยู่ที่เนื้อสีเหลือง  กรอบ  ฉ่ำ หวานอมเปรี้ยว

สับปะรดประจวบฯ  นอกจากคนจะชอบทานแล้ว

ช้างก็ชอบกินเหมือนกัน  เราจะได้ยินได้ฟังเรื่องนี้กันบ่อย ๆ

และยังเป็นข้อถกเถียงกันว่า  แถว ๆ กุยบุรี  คนบุกรุกที่ดินช้าง  หรือช้างบุกรุกคน?

.

สับปะรดศรีราชา..

มีชื่อเสียงมานาน  รสหวานฉ่ำ  ผลใหญ่ ผิวบาง  สีเหลือง

.

http://www.oknation.net/blog/kalim/2008/08/19/entry-1

สับปะรดนางแล..

สับปะรดนี้อยู่ที่ตำบลนางแล  จังหวัดเชียงราย

เขาเล่ากันว่า  นายเข่ง แซ่อุย ชาวจีนไหหลำ  อพยพมามีเมียที่เมืองไทย

และมาตั้งรกรากที่บ้านป่าซางวิวัฒน์ตำบลนางแล

นายเข่งนำพันธุ์สับปะรดนี้มาจากสิงคโปร์ เมื่อปี พ.ศ. 2480

สับปะรดนางแล  ผลเล็ก  หวานกรอบ  เนื้อกรอบ เนื้อขาว

.

สับปะรดภูแล..

เขาเล่ากันอีกว่า

นายเอนก ประทีป ณ ถลาง อาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย

อาศัยอยู่ที่ตำบลนางแล เป็นผู้นำพันธ์มาจากจังหวัดภูเก็ตมาปลูกในตำบลนางแล 

ได้มีการปรับเปลี่ยนวิธีการปลูกให้เหมาะสมกับสภาพภูมิประเทศและภูมิอากาศ

โดยไม่ได้มีการใช้ยาฆ่าแมลง และใส่ปุ๋ยวิทยาศาสตร์

เป็นคนละพันธุ์กับสับปะรดนางแล

และสาเหตุที่เชื่อเปลี่ยนชื่อ จากพันธ์ภูเก็ต เป็นพันธ์ภูแล

เนื่องจากแม่ค้าเห็นว่า ลักษณะลูกมีลักษณะเล็กและคนที่มาเที่ยว ชอบกิน

โดยเป็นการผสมชื่อระหว่าง ตำบลนางแล กับ สับปะรดพันธุ์ภูเก็ต

มิใช่มาจาก พันธุ์ภูเก็ต ผสมกับพันธ์นางแล

.

.

พอแล้วกระมังสำหรับประวัติสับปะรดในแต่ละพื้นที่

ยิ่งพูดยิ่งเขียน  ยิ่งยืดยิ่งยาวไม่รู้จบ

.

วันนั้น ( 1 มกราคม 2552 )

ผมเองมีเพียงประสงค์ที่จะซื้อสับปะรดทานแก้เปรียวปากสัก 1 ลูก

แต่เมื่อลงไปแล้ว  แม่มะยงกลับตรงไปที่คุณยายซึ่งนั่งบรรจุสับปะรดกวนใส่กล่อง

.

สับปะรดกวนคุณยาย  มีทั้งชนิดใส่กะทิ  และไม่ใส่กะทิ

แม่มะยงและพี่สาวสั่งซื้อเป็นการใหญ่  เพื่อเป็นของฝาก

คุณยายบรรจุกล่องไม่ทัน  ต้องช่วยกันคนละไม้คนละมือ

วันนั้นจึงเกิดรายการ  ทั้งแจกทั้งแถมแบบว่า..ขายลูกขายหลาน..ทีเดียว

.

สับปะรดรัตนวาปี  เป็นพันธุ์ปัตตาเวีย

ลูกใหญ่  เนื้อเหลือง  หวานฉ่ำ

คุณตาซึ่งช่วยคุณยายขายของบอกว่า

ช่วงนี้สับปะรดไม่หวาดจัดนัก  อมเปรี้ยวเล็กน้อย

สับปะรดรัตนวาปี  จะหวานจัด ๆ ประมาณเดือนเมษายน

.

ก็คงจะไม่ธรรมดาเหมือนกันครับ

เพราะสับปะรดรัตนวาปี  ถูกบรรจุลงอยู่ในคำขวัญประจำอำเภอด้วย

"รัตนวาปี ธานีจอมนาคา ยางพาราสวยสด สับปะรดฉ่ำหวาน"

.

สับปะรดรัตนวาปี  ชาวบ้านปลูกกันมาตั้งแต่ปี 2500

ต่อมาปี 2520  ชาวบ้านปลูกมากขึ้น  พ่อค้าจะคัดเลือกสับปะรดผลดี ผลสวยไปขาย

ผลที่ไม่สวย  ก็นำมาแปรรูป  ขายดิบขายดีกันจนทุกวันนี้

.

ผ่านรัตนวาปี  อย่าลืมแวะชิมสับปะรดนะครับ

.

ส่วนท่านที่ไปงานเลี้ยง  หรือไปนั่งตามร้านอาหาร  และสั่งผลไม้ตามฤดูกาลมาล้างปาก

รับรองว่าไม่เจอแตงโม  ก็สับปะรด  แน่นอน  หรือเจอทั้งสองอย่างในจานเดียวกัน

อ่านเรื่องนี้แล้วท่านอาจจะพอแยกแยะได้บ้างว่า

สับปะรดที่ท่านได้ทานนั้น  เป็นสับปะรดมาจากที่ใดบ้าง ?

.

ส่วนที่ทานกันแล้ว จะอุทานออกมาว่า

"ไม่เห็นเป็นสับปะรดเลย" 

ก็ตัวใครตัวมันนะครับ

.

.