.

.

เมื่อต้นเดือน พฤศจิกายน ๒๕๕๗ 

ผมได้ข่าวว่าชาวโอเคเนชั่นจะไปทำโป่งให้สัตว์ป่าที่แก่งกระจาน  

ผมตัดสินใจทันทีว่างานนี้ต้องขอไปด้วยให้ได้

เรื่องการร่วมกิจกรรมกับชาวโอเคนั้นรึ?  หากไม่จำเป็นจริง ๆ แล้วผมไม่เคยพลาด

ผมรู้สึกมีความสุขทุก ๆ ครั้งที่ได้อยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูงชาวโลกไฟเบอร์แห่งนี้

แต่วัตถุประสงค์แฝงลึก ๆ ของผมที่สำคัญมากกว่านั้นสำหรับทริปนั้น  ...คือ....

ผมต้องการไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่พะเนินทุ่ง  

เพื่อฟื้นฟูสภาพร่างกายที่เคยชำรุดทรุดโทรมด้วยโรคมะเร็ง

ให้กลับคืนมาเป็นปกติโดยเร็วที่สุดครับ

.

.

ณ แนวสันเขื่อนแก่งกระจาน  ผมเคยพาครอบครัวไปเที่ยว ๑ ครั้ง  เมื่อ ๒๐ กว่าปีที่แล้ว  

ส่วนพะเนินทุ่ง ผมยังไม่เคยขึ้นไปถึงจุดนั้น

ครั้งนี้...เมื่อผู้ดำเนินรายการกำหนดว่า จะมีการไปนอนพักแบบแคมป์ปิ้ง  ผมยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่

อุปกรณ์แคมป์ปิ้งที่บ้านผมพอมีครบชุด   เป็นของลูกสาว ซึ่งได้จัดสร้างไว้นานมาแล้ว  

โอกาสที่จะใช้อุปกรณ์ไปกางเต้นท์นอนบนยอดเขาโต้ลมหนาวเช่นนี้  มีน้อยเต็มทนครับ

คุณชาลีอนุญาตให้ผมขนอุปกรณ์ไปได้เต็มพิกัด  ผมยิ่งมีความสบายใจเพิ่มขึ้น

เรา ๕ คน (คุณชาลี..คุณไก่..คุณป้ารุ..แม่มะยง  และพ่อมะอึก) ออกเดินทางจากตึกเนชั่นฯ ในคืนวันศุกร์ที่ ๑๔ พ.ย. ๒๕๕๗

เป้าหมายคือที่ทำการอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี

เมื่อไปถึงตอนดึก  เรากางเต้นท์ทันทีครับ  และมีสมาชิกค่อย ๆ ทะยอยมารวมตัวกันมากมาย  นับได้เกือบ ๑๐ เต้นท์

.

.

.

.

มันคือวิมานบนดินที่ผมสัมผัสได้ในต้นฤดูหนาวของปีที่ผ่านมา

ผมไม่มีความชำนาญเรื่องการกางเต้นท์แคมป์ปิ้งมากนัก

ก่อนจะเดินทางมาแก่งกระจาน  ผมจึงหยิบเต้นท์ออกมาซ้อมกางซ้อมเก็บสองสามครั้ง  เพื่อจะได้ไม่เคอะเขินในวันปฎิบัติจริง

คืนนั้นตอนกางเต้นท์เสร็จใหม่ ๆ อากาศไม่หนาวเท่าไหร่  ผมเข้านอนโดยไม่ห่มผ้า

ค่อนรุ่ง  อากาศหนาวเอาเรื่องเหมือนกันครับ  ต้องควานหยิบถุงนอนออกมาใช้งานให้ความอบอุ่นร่างกายกันจ้าละหวั่น

.

.

เช้าวันเสาร์ที่ ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๗  บก.ชาลีตื่นมาต้มน้ำร้อนชงกาแฟแจกจ่ายเพื่อนสมาชิกอย่างทั่วถึง

นั่งอมยิ้ม  รอเวลาทำกิจกรรมที่ยิ่งใหญ่ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า

.

คุณไก่ยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดเวลา  เป็นเพื่อนคู่คิดมิตรคู่ใจคุณชาลี...อย่างมีความสุข

.

.

.

ทีมงานคุณป้อมยิ้มแย้มแจ่มใสกับอาหารเช้า  ข้าวเหนียวหมูทอด...

.

มะอึก-มะยง แย้มยิ้มกับกาแฟดำรสชาติเยี่ยมของคุณชาลี

.

ผมและแม่มะยงดื่มกาแฟเรียบร้อย  จึงออกเดินสูดอากาศบริสุทธิ์บริเวณริมทะเลสาบใหญ่แบบสบาย ๆ 

.

ข้อมูลบอกว่าทะเลสาบเหนือเขื่อนแก่งกระจานแห่งนี้  มีพื้นที่ถึง ๔๕ ตารางกิโลเมตร เชียวนะครับ

ผมปล่อยจิตปล่อยกายไปกับสายลมเย็น  ปล่อยวางความทุกข์ยากทุก ๆ ชนิด

ทำจิตให้ว่างเปล่า  จนตัวเบาหวิว  

.

.

.
อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน เป็นอุทยานที่มีพื้นที่กว้างใหญ่ที่สุดของประเทศไทย 

มีพื้นที่ถึง  2,915  ตารางกิโลเมตร  หรือ 1.8 ล้านไร่  

ได้รับการประกาศให้เป็นเขตอุทยานแห่งชาติ เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2524 

โดยกำหนดพื้นที่บริเวณอ่างเก็บน้ำและป่าเหนือเขื่อนแก่งกระจานเป็นเขตอุทยานฯ 

เป็นต้นน้ำลำธารของแม่น้ำหลายสาย พื้นที่ส่วนใหญ่ของอุทยานฯ เป็นภูเขาสลับซับซ้อนอยู่ในเทือกเขาตะนาวศรี

สภาพภูมิประเทศเป็นป่าดิบชื้น 

ยอดเขาที่สูงที่สุดในอุทยานฯ คือยอดเขางะงันนิกยวงตอง อยู่ในเขตรอยต่อประเทศพม่าและไทย มีความสูง 1,513 เมตร

รองลงมาคือยอดเขาพะเนินทุ่ง ซึ่งมีความสูง 1,207 เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง 

จากสันเขื่อนแก่งกระจาน มีถนนเลียบออกมาทางซ้ายมือเป็นระยะทาง 3 กิโลเมตร ถึงที่ทำการฯ 

อุทยานแห่งชาติแก่งกระจานได้รับรางวัลอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวประจำปี 2551 รางวัลยอดเยี่ยม ประเภทแหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติ 

.

.

.

หลังจากนั้น  ผมได้เห็นรอยยิ้มจากเพื่อนบล็อกเกอร์ในหลาย ๆ รูปแบบ

บางคนเจอกันบ่อย ๆ ก็ยิ้มให้กัน  บางคนนาน ๆ เจอกันที  ก็ยิ้มให้กัน

บางคนไม่เคยเจอกันเลย  เราก็ยิ้มให้กัน

.

.

ลุงกี้...เดินแจกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะแก่ทุก ๆ คน ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง.....

.

อาจารย์เจี๊ยบและลูกชาย  บึ่งรถมาจากบ้านโป่ง  มาถึงเป็นคณะแรกในเช้าวันนี้

.

ฟ้าเหนือแก่งกระจานสวยงาม  ฟ้าเป็นฟ้า...

.

คนเตรียมงานพร้อม..คนที่จะทำให้งานเป็นงานก็พร้อม....

.

ในขณะที่รอคอยเวลา  พวกเราใช้แสงแดดอ่อนยามเช้าเหนือแก่งกระจานบันทึกภาพอย่างมีความสุข

.

คุณแจงและน้องปั้น....สดใสยามได้มอง....

.

คุณชาลียิ่มอย่างเริงร่า...สมใจข้าแล้ว...

.

คู่รักนักดูนกขั้นเทพ..ยิ้มแย้มแจ่มใส..

.

งานนี้ป้ารุบินเดี่ยว  แต่มีความสุข

.

สาว ๆ สมาชิกของคุณป้อม  ผมจำชื่อไม่ได้เลยสักคนเดียว

.

กลุ่มนี้  มารถคันเดียวกัน ๕ คน   เลยเกาะกลุ่มกันอย่างเหนียวแน่น...

.

หลายคนอิจฉารอยยิ้มคุณณัฐรดา..และรอยยิ้มของคุณหมอสมชัย....

.

รัลย์  ผีเสื้อพเนจร.....เจ้าของพอคเก็ตบุ๊คเล่มใหม่...ยิ้มกว้าง...

.

คุณแจง...ยิ้มสวย...

.

คุณไก่  ยิ้มทั้งปาก  ทั้งจมูก  และลูกกะตา...

.

ยิ้มของศุภศรุต...เมื่อคุณพ่อวรนัยไม่ส่งเสียงดุ..

.

ยิ้มน้องปั้น  ผู้มีประสบการณ์...

.

สามคนนี่  ไม่ได้ยิ้มแล้วครับ  ขำกันเลยเชียวแหละ...

.

รอยยิ้มน้องต๋อย..วันศุกร์  ที่ทุก ๆ คนได้เห็นตลอดทริปการเดินทาง...

.

ยิ้มของคุณฟ้าน่าน  หนุ่มน้อยชาวน่าน....

.

.

ยิ้มของคณะครูสาวสวย  แห่งกำแพงแสน

.

ยิ้มของหัวหน้าอุทยานแห่งชาติแก่งกระจานคนใหม่  เมื่อเจอมุกเด็ดของอาจารย์เจี๊ยบ...

"นายกมล นวลใย" อดีตท่านเป็นหัวหน้าอุทยานแห่งชาติน้ำตกชาติตระการ จ.พิษณุโลก

ท่านมาทำหน้าที่เป็นหัวหน้าอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน ตั้งแต่วันที่ 6 ตุลาคม 2557 ที่ผ่านมานี้เอง

.

.

.

นกตัวแรก...ที่ผมถ่ายภาพได้ที่แก่งกระจาน

.

นกตัวที่ ๒...ที่ผมถ่ายภาพได้ที่แก่งกระจาน

.

.

สถานที่สำหรับการทำโป่งให้สัตว์ป่าครั้งนี้  กำหนดไว้ที่โป่งพรม  

ซึ่งอยู่ในเส้นทางระหว่างด่านสามยอดกับบ้านกร่าง

คณะของเราจึงเร่งออกเดินทางไปที่นั่นทันทีเมื่อทุกอย่างพร้อม

.

อย่างที่บอกไว้ในตอนต้นว่า  วันนั้น  เป็นครั้งแรกในชีวิตของผมที่ได้เดินทางเข้าลึกไปในขุนเขาของแก่งกระจาน

ผมจึงมีความสุข  และเพลิดเพลินจำเริญใจไปกับธรรมชาติสองข้างทางที่ได้พบเห็น

.

เราผ่าน...ด่านสามยอด 

.

เราผ่าน..อุโมงค์ต้นไม้

.

.

คณะชาวโอเคเนชั่น  และเพื่อน ๆ ต่างเริงร่าที่จะได้ทำโป่งให้สัตว์ป่า...

.

.

ยิ้มแย้มแจ่มใส  คว้าเครื่องไม้เครื่องมือคนละชิ้นสองชิ้น  

กระโดดลงสู่ลานดินอย่างทะมัดทะแมง

.

.

เกลือแกงในถุงนั้น  ใช้สำหรับคลุกเทในโป่ง

หนักนะครับนั่น  แต่คุณฟ้าน่านแบกขึ้นบ่าเฉย...และยิ้ม

.

.

ยิ้มนิด ๆ ของช่างภาพมือโปร...ชายสามหยด...

.

.

แม่มะยง  ยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดเวลาท่ามกลางแสงแดที่แผดเผา

.

.

เราจบงานการทำโป่ง  ด้วยรอยยิ้มทั้งผู้ให้  และผู้รับ

.

.

กิจกรรมที่แก่งกระจาน  ผมยังเขียนไม่จบ  ในขณะที่คนอื่น ๆ เขาเขียนจบไปนานแล้ว

และกำลังจะเขียนถึงทริปเมืองตรังที่จะมีขึ้นหลังวันสงกรานต์

ผมขอนั่งมองภาพรอยยิ้มของเพื่อนพ้องน้องพี่สำหรับการนำเสนอในเอ็นทรีต่อไปนะครับ

ตอนต่อไป....ทะยานสู่ยอดพะเนินทุ่ง...แน่นอนครับ
.

.