.......... บ้านนี้ ที่ฉันรัก        เฝ้าฟูมฟัก หมั่นรักษา

วันก่อน ถูก บางใคร ค่อนว่า .. เป็น "คนใต้ขี้จุ๊" ^_^ ฮิ ฮิ

http://www.oknation.net/blog/Paojoo1974/2008/03/12/entry-1

บอกว่าจะ "รักกัน (ผ่อน) ชั่วฟ้าดินสลาย" (สามสิบปี) พอได้ดีหน่อยก็ทิ้งกัน (ฮ่า)

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา .. ฉันมุ่งมั่น ตั้งใจ กับบ้านหลังนี้มาก ๆ อยากจะผ่อนให้หมดไว ไว

ความจริง .. นับตั้งแต่วันที่โอน (เข้าแบงค์) ฉันก็ตั้งใจเอาไว้ว่า คงไม่ผ่อนตามสัญญาหรอก

กะว่าจะผ่อนแค่ ๑๒๐ เดือนก็พอ (เก็บเล็กผสมน้อยโปะ ๆ ไป) อยาก พัก "ผ่อน" บ้างน่ะ

เพราะฉันคิด (เอาไว้ในวันที่ทำสัญญาว่า ผ่อนไปจน หกสิบ คงหง่อมเกินไปแล้ว) ว่า ..

ฉันควรจะผ่อนจนถึงสี่สิบ เอาวันเวลาที่ยังเหลืออยู่ (ในชีวิต) ไปพักผ่อนกับคนที่ฉันรัก

อาจจะ เออร์ลี่ หรือ อาจจะทำไป (กิน) เที่ยวไป แบบสบาย ๆ (ชิว ๆ) ไม่ต้องคร่ำเคร่งมากมาย

ฉันเลยตั้งเป้าเอาไว้อย่างนั้น และพยายามทำ ในช่วงเวลาที่ยังพอมีเรี่ยวแรงอยู่นี้

ชนิด "หัวไม่วาง หางไม่เว้น" (ตั้งธง เอาไว้ กดดันตัวเอง) ฉันเชื่อเรื่อง กฏของ "ความกดดัน"

หากได้รับแต่น้อย (ในปริมาณที่เหมาะสม) ในเวลาที่ถูก (ด้วยความสม่ำเสมอ) ที่ควร

จะเป็น "แรงผลักที่ดี" ในการขับเคลื่อนชีวิตของคน ไปสู่ที่ต่าง ๆ ที่มุ่งมาดได้ เป็นอย่างดี

แต่หลังจากที่ วันชัย Out source งาน (และลูกค้าทั้งหมด) ให้กับฉัน

http://www.oknation.net/blog/Paojoo1974/2009/05/05/entry-1

ชีวิตความเป็นอยู่ของครอบครัวเราก็ (เปลี่ยนไป) ดีขึ้น ฉันได้รับค่าตอบแทนเพิ่มขึ้น

มีเวลาพัก (ทั้งรถและคน) มากขึ้น (เพราะ งก เลยรวบงานแบบ "ทางเดียวกันไปด้วยกัน")

หลังจากที่ฝุ่นหายตลบ (ทุกอย่างเริ่มตกตะกอน) แล้ว ฉันจึงตั้งเป้าใหม่ ให้มันเร็วขึ้น

จนถูกถามว่า "ทำไมต้องเป็นสิ้นเดือนนี้ (เห็นแล้วเหนื่อยแทน) มีอะไรรึเปล่า .. ??"

เหตุผลคือ มันเป็นเดือนที่ ๕๐ พอดี (50 five-O) ฉันชอบอะ ตอบเค้าไปก็ได้รอยยิ้มกลับมา

บางที ฉันก็มักจะทำอะไรแบบไม่ค่อยจะมีเหตุผล (หรือไม่เหตุผลนั้นก็ แปลกประหลาด) น่ะ

ก็เหมือนกับวันที่ ตั้งตี่จู๋เอี๊ย ฉันจุดธูป บอกกับเจ้าที่ว่า .. วันนี้จะขอตั้งศาลอย่างเดียวก่อน

บ้าน (โฉนด) ยังอยู่ในแบงค์ การที่จะทำ (บุญบ้าน) อะไรเลยทำให้ ไม่สะดวกใจ

เหมือนอาศัยเค้าอยู่ ถ้าท่านอยาก (ทานของอร่อย ๆ ) ให้เราทำบุญบ้าน ไว ไว

ท่านก็ช่วยเป็นกำลังใจและสนับสนุนให้หน้าที่การงาน (ตอนนั้นยังเป็นพนักงานประจำอยู่)

ให้เจริญก้าวหน้า (ได้คอมฯ เยอะ ๆ) โดยสัญญาว่า ผ่อนบ้านหมดแล้ว จะทำบุญบ้านทันที

ทุกคนมีความเชื่อ ฉันก็เช่นเดียวกัน ความเชื่อที่ตั้งอยู่บนความสุจริตใจ ถ้าบอกว่า ..

ฉันมีวันนี้ (ผ่อนบ้านหมด) ได้ เพราะมีเจ้าที่บ้านฉัน แอบช่วยเหลืออยู่ จะพูดอย่างนั้นก็ได้นะ

จริง เท็จประการใดไม่รู้ แต่ที่รู้ อบอุ่นใจ เป็นที่สุด (ที่ได้คิดอย่างนั้น) ๓๕ ขวบกับฝันที่เป็นจริง

(ตอนที่มาอยู่ใหม่ ๆ มีลิงแสม ชอบมาเดินเล่นบนหลังคาบ้านด้วยล่ะ ตัวมันใหญ่มาก

เฮงเฮง ก็กลัว หัวหูหางลู่หมดเลย เราก็กลัวว่าตอนที่เราไม่อยู่ หมากะลิงจะกัดกันค่ะ

คนในซอยบ้าน (ที่มาช่วยเรื่องคอมฯ เสมอ ๆ เค้ามาแนะนำ (หลังจากที่ไปเที่ยวเขาวัง) ว่า

ให้นำ จระเข้ มาวางไว้บนหลังคา (ลิงมันกลัว) แล้วลิงจะไม่กล้ามาบ้านเรา อีกเลย

นี่ก็อีกหนึ่งความเชื่อ ที่ไม่รู้จะอธิบายยังไง รู้แต่ว่า (มันได้ผล) ลิงไม่มา (ลิงหาย ง่ะ) อีกเลย

อยู่ที่นี่มา ๕๐ เดือน "คน" มีปากเสียงกันบ้างเล็กน้อย (ตามประสา คนอยู่ใกล้กัน "ลิ้นกับฟัน")

"บ้าน" (ช่อง) ก็ไม่เคยโดนขโมยขึ้นบ้านเลย แถมซอยที่เราอยู่ ก็เงียบสงบ ร่ม (เย็น) รื่น

บ้านนี้เป็น "ของเรา" เพราะได้รับอนุญาต ให้อยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับเจ้าของบ้านเดิม

ท่านทำให้เราอยู่อย่าง ร่มเย็นเป็นสุข พ่อลูกปรองดอง เพื่อนบ้านผูกสมัครรักใคร่เรา

ของของเรา .. มันก็จะเป็นของเรา ฉันเชื่ออย่างนั้น ฉันรัก (แบบ) บ้านนี้ ตั้งแต่แรกเห็น

คิดไว้ตั้งแต่วันที่มาหยิบแผ่นพับมาว่า "ถ้าเป็นของฉัน ก็ต้องรอฉัน (เก็บเงินดาวน์) นะ

สัญญาว่า อีกครึ่งปีจะมาขอ (จองและทำสัญญา) รอฉันนะ ฉันไม่เคย ผิดสัญญา" ^_^

มีเรื่องฮา ๆ ของบ้านหลังนี้ อย่างนึง ... ตั้งแต่วินาทีแรกที่ดู และวินาทีสุดท้ายที่ "จอง"

ฉันแค่ (อยากได้) จะมาเอาทาวน์เฮาส์ห้องธรรมดา ๆ ทั่วไป (ยี่สิบตารางวา) เท่านั้นเอง

แต่พ่อฉันเค้าว่า .. "อย่าเลยลูก เอาหัวมุมเหอะ จะได้มีที่เลี้ยงหมานิด เลี้ยงไก่หน่อยไง

ถ้าเราไม่มีวาสนา (ผ่อนไม่ไหว ถูกยึด) อยู่หลังไหน ก็ถูกยึดอยู่ดี ไหน ๆ จะถูกยึดแล้ว

ก็สู้อยู่ให้มันสบาย ๆ หน่อย ไม่ดีกว่าเหรอ .. ??" (เซ็งอะ ยังไม่ทันจะกู้ ก็คิดเรื่องถูกยึดซะแล้ว)

ฉันเลยถามทางโครงการว่า .. ถ้าเป็นหลังหัวมุม ราคาเท่าไหร่เหรอคะ .. ??

เค้าว่า คิดเพิ่มตารางวาละ ๒๐,๐๐๐ บาท พ่อก็บอกออกมาเลยว่า "เอาครับ"

แล้วหันมากระซิบกับฉันว่า "ที่ดินที่เพิ่มมา ป๋าจ่ายเอง (ก็ได้)" ฉันก็คิดว่า "ป๋าเข้าใจ"

และป๋าเองก็คิดว่า เค้าเองเข้าใจถูกต้อง (นึกว่า ๑๒ ตารางวาเพิ่มเงินอีกแค่ ๒๐,๐๐๐ บาท)

"คุณพระช่วย" (ฮ่า) .. แต่เชื่อมั้ย เราทะเลาะกันเรื่อง ปลา (ว่าจะนึ่งหรือทอดดี)

เรื่องเฮงเฮง ที่ขนร่วงและชอบฉี่รดล้อ เรื่องฉันชอบดื่ม น้ำอัดลม และสัพเพเหระ ฯลฯ

แต่เราไม่เคยทะเลาะกันเรื่องเงินเลย สักครั้ง เพิ่มก็เพิ่ม พ่อให้ลูกได้แค่ไหนก็แค่นั้น

ที่เหลือ (อีก ๒๒๐,๐๐๐ บาท) ลูกจะไปขาย ...(ฮ่า) มาส่งเอง (ฮือ ฮือ)

เรามีหน้าต่างเพิ่มขึ้น ๗ บาน ลมพัดจากทางหลังบ้าน ออกไปยังหน้าบ้าน ไม่ต้องติดแอร์

ลมพัดเย็นชื่นใจ (ตอนน้ำทะเลลง ได้กลิ่นของทะเลด้วยล่ะ) ประหยัดเงินขึ้นตั้งเยอะ

แถมได้สุขภาพที่ดี จากลมธรรมชาติ ทำกับข้าว กลิ่นก็ไม่เหม็นติดบ้านด้วยล่ะ

พูดถึงเรื่องทำกับข้าว .. เราก็เคยเถียงกันเรื่องครัว ฉันทำเป็นหัวสูง อยากได้ครัวสมัยใหม่

ก่อหลังบ้าน ติดบล็อกแก้ว ตีฝ้า ติดเครื่องดูดควัน แต่ป๋าไม่เห็นด้วย เราคนจีนชอบกินข้าวต้ม

ไหนจะ .. ฉาเต่าแหง๊ (เอ๊งไฉ่ไฟแดง) .. ลั๊วะเกี่ยมฮื้อ ครัวต้องเป็นแบบเปิดโล่งถึงจะดี

เถียงกันอยู่หลายวัน .. เอ้า ตามใจก็แล้วกัน ยอมแล้วก็ได้ (ไม่มีใครเห็นด้วยกับฉันเล้ย)

สุดท้ายก็เป็นแบบที่พ่อฉันคิด (ไม่มีผิด) ครัวเปิด ทำให้บ้านเย็น ไม่เหม็นกลิ่นอาหาร

นี่คือรูปธรรมของคำว่า "อาบน้ำร้อนมาก่อน" ความจริงที่ต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง

เอาล่ะ .. เล่าจนเหนื่อย (หน้าเปื้อนยิ้ม จนแก้มจะปริ) แล้ว .. มากินข้าวเย็นกันดีกว่า

หลังจากที่เราไปกินที่ร้าน ท่าเรือ มาแล้ว (แต่มันยังไม่อิ่ม ง่ะ) โห ...

ฉัน โซ้ยเจ็กและอาซิ่ม ไปที่กรมที่ดิน ป๋า อาโกและอาเตื๋อ ไปจ่ายตลาด (เมืองเก่า)

แล้วกลับมาเจอ (ทำมาหากิน) กันที่ "บ้านของฉัน" (พูดได้เต็มปากแล้ว .. เย้ ....) ^_^

เหล่า สว. ที่เคารพทั้งหลาย ชอบทานปลากันมาก ๆ ซื้อมาสองตัว กะจะทอดน้ำปลาด้วยตัวนึง

แต่กินไม่หมด อะ (ก็สมควรอยู่หรอก) ก็เลยทำแค่ตัวเดียว (ทิ้งตัวที่เหลือไว้ให้ฉัน) ฮี่

ปลาหมึกลวก ราดกระเทียมเจียว (ที่ยังเจียวไม่เสร็จ) น้ำจิ้ม "ซุปเปอร์แซบ" (แฮ่ม)

บ้านฉันจะทำต้มยำไม่เหมือนใครค่ะ กุ้งกับปลาหมึกเราจะลวก (น้ำที่ใส่เครื่องต้มยำ) ก่อน

เพราะกุ้งกับปลาหมึกลวกนานจะแข็ง (และ "หด") ค่ะ ลวกไว้ แล้วถามคนกินว่า ..

วันนี้ต้องการ "รสจัด" มั้ย จะเน้นรสไหนเป็นพิเศษป่าว แล้วค่อยทำน้ำต้มยำ มาราด ค่ะ

หน้าตาเป็นแบบนี้ ง่ะ .. กับข้าวสามอย่าง (กั๊ด มาจากมื้อกลางวันแล้ว อะ) ก็พอ

เราเน้น คุยกัน ซะมากกว่า ใครเป็นยังไงบ้าง และจะทำยังไงกันต่อไป

ต่อไปเรามีนัด (สังสรรค์ ในบ้าน) กันทุกเดือนแล้ว ล่ะ ไปกินข้างนอกมันแพง

กินที่บ้านช่วยกันทำ (น่ารักดีออก) ทำไป กินไป คุยไป

พลาสม่า (วางแผนการณ์ไว้ ล่วงหน้า ตั้งนานแล้ว) ก็มี คาราโอเกะ ก็มา

ใครใคร่คุย .. (คุย) ... ใครใคร่ร้อง .. (ร้อง) อยู่ที่ไหน ไม่สุขใจเท่า "บ้านเรา"

ป.ล.. ฉันเป็นคนที่ชอบตั้งชื่อให้กับ สิ่งของ ของฉัน เช่น เจ้ามังกรทอง เจ้าวีโก้ (ลูกแม่)

ฉันเคยคิดเอาไว้ว่า ถ้าชาตินี้ มีบ้าน จะตั้งชื่อว่า "วิมานดิน" (ใครจะไปเหยียบดาวก็ตามใจ)

หลังจากนี้ สัญญาที่ฉันได้เคย "จด" เอาไว้ในใจ เป็นสิ่งสุดท้ายในชีวิต ที่ฉันอยากจะทำ

ฉันเคยบอกกับคนสนิท ๆ กันว่า จะซื้อรถให้พ่อสักคัน (ต่อไปไม่ต้องไปเช่าเค้าขับแล้วนะ)

ตอนแรก (ที่วอร์รูมกัน กับบรรดาเพื่อนรักทั้งห้า ว่า) ตั้งใจอยากได้ ..

อัลติส มือสอง (เพราะรถสาธารณะรุ่นเก่า จดทะเบียนวิ่งได้ ๑๒ ปี) ผ่อนสักสี่ปี

มือสองก็จะราคาห้าแสนกว่า ๆ (อายุการใช้งานก็จะเหลือประมาณ ๖-๗ ปี)

ก็พอดีกับพ่อฉัน ที่ อายุเค้าก็มากแล้ว (ขับอีก หกเจ็ดปี ไหวก็ขับ ไม่ไหวก็ปล่อยเช่า)

..

แต่ต่อมา พ่อฉันก็มาเปรย เรื่องรถตู้ (ไปคุยกับเพื่อนบ้านที่วิ่งวินรถตู้) ว่าอยากได้เพราะ

เหมาไปไหนต่อไหนได้ รายได้ก็ตกวันละสองพัน (ผ่อนแล้ว ตกอยู่ที่สองล้านนะพ่อจ๋า)

เมื่อต้นเดือนพ่อฉันไม่สบาย (ฉาหมี่เตี๊ยว) เลยรู้ตัวเองว่า ไม่แข็งแรงเหมือนเดิมแล้ว

..

เลยวอร์รูมกันใหม่ (ทุกครั้ง ทำแบบ ลับ ๆ เพราะฉันกะจะเซอร์ไพร้ส์ เค้าน่ะ)

คราวนี้เลยเอาความฝันของฉัน (ฟอร์จูนเนอร์) มารวมกับความฝันของป๋า (อัลติส มือสอง)

ผสมออกมาแล้ว เป็น "อินโนวา(เจ็ดที่นั่ง) เขียวเหลือง ป้ายแดง" Two in one ..

วันธรรมดาก็ให้ป๋าหาเงินของเค้าไป วันไหนพวกเรา อยากจะไปเที่ยว ก็ให้เค้า หยุดรถ

อยากไปกับพวกเรา ก็ไปด้วยกัน ไม่อยากไป จะไป "ถ่ายน้ำมันเครื่อง " ก็เรื่องของเค้า (ฮ่า)

รอลูกหน่อยนะพ่อ (ขอเวลาเก็บเงินดาวน์ ปีนึง) สัญญาว่า จะเอามันมาเป็นของขวัญ

ในวันครบรอบวันเกิด ๕๕ ปี "โป๊ยเหว่ยหยี่สี่" ปีหน้า จะเอารถมากองไว้ให้ที่หน้าบ้านเลยค่ะ

"สัญญา" ของลูกผู้หญิงถ้าทำไม่ได้ ขอให้เป็น "ลูกหมา" ดีปะ .. ?? ฮ่า ฮ่า ฮ่า ^_^

ชมรมรักษ์ภาษาไทย