วันชัยให้เราไปเที่ยวฮ่องกง เป็นเพื่อนน้องตุ่นอะ เธออยากไปมั้ย ไปเป็นเพื่อนเราหน่อยดิ

จะไปกันเมื่อไหร่ล่ะ เดี๋ยวจะชวนพี่ใหญ่ไป อยากไป (กิน+ช็อป) มานานแล้วเหมือนกันจ้ะ

(ฉันไปฟรี แต่ณากะพี่ใหญ่ ซื้อแพคเกจ ไปสองคนเกือบสี่หมื่นแหนะ ทั้งดีใจและตื้นตันง่ะ)

ในที่สุด เธอก็มา (เห็นปะ บอกแล้ว พวกเราหกคน อะ ที่ไหน เมื่อไหร่ จริง ๆ นะ) ฮ่า

ในบรรดาเพื่อน ๆ ทั้งห้าคนของฉัน วรรณาเนี่ย เป็นคนที่เรียบร้อย (พูดจาไพเราะ) ที่สุดเลย

เรียนเก่ง (มาสเตอร์ การบ้าน เลยค่ะ) และไม่ค่อย ซน แก่น เซี้ยว เหมือนเพื่อนคน อื่น ๆ

เป็นคนเดียวในกลุ่ม ที่ข้ามรั้วโรงเรียน ออกไป "พักรบ" กับ "หนุ่มบุรีรัมย์ (พี่ใหญ่) ผู้โชคดี"

คนอื่น ๆ (ป้อมกะบุ๊ง นนท์กะญา และวันชัยกะน้องตุ่น) หากิน อยู่ในโรงเรียนทั้งนั้นเลยอะ (ฮ่า)

ณาเป็นคนที่เก่ง (สู้ชีวิต) และประสบความสำเร็จ ด้วยตัวของตัวเอง (เหมือนกับวันชัยเลยค่ะ)

จบ ม.๖ ก็ออกไปผจญภัยกับ (คุณลุง+ป้า) พ่อ - แม่บุญธรรมของฉัน ที่จังหวัดระยอง

จาก "คนฝั่งธน" ที่ไม่ค่อยจะไปไหนไกลกว่า (วง) เวียนใหญ่ (ของพวกเรา)

การไปอยู่ต่างถิ่น และต้องเริ่มต้นทุกอย่างด้วยสองมือเปล่า ณา ทำได้ดีมากกว่าพวกเราซะอีก

หลัง (ลดค่าเงินบาท) จากกลับมาจากระยอง ณาก็ได้มาซื้อ บ้าน (ทาวน์เฮ้าส์)

และเริ่มต้นกิจการ เสื้อและอุปกรณ์กีฬา ทีมฟุตบอลต่าง ๆ ด้วยความขยันและมุมานะ

(ปี ๆ นึง ณาจะหยุดไปเที่ยวกันกับพวกเรา ไม่กี่ครั้งเอง เพราะว่า "งานเข้า" เยอะจริง ๆ)

ไม่นานนัก ก็สามารถผ่อนอาคารพาณิชย์ (หลังที่เช่าเค้าอยู่) โดยติดต่อขอซื้อจากผู้ให้เช่าเดิม

จริงอยู่ที่ผ่อนแบงค์แพงกว่าค่าเช่าอยู่มาก แต่อีกไม่นานนักก็จะเป็นของเรา (ชื่นใจ) แล้วล่ะ

ณา เลือก กสิกรไทย และ (ชักชวน) ก็ให้กำลังใจ (คำปรึกษา) ฉันเรื่องผ่อนบ้านตลอดมา

อดทน (เป็นเพื่อนกัน) นิดหน่อยนะ .. อีกไม่นานบ้านก็จะเป็นของเราแล้วล่ะจ้ะ

เมื่อต้นปีที่ผ่านมา มีร้านมาเปิดใหม่ในละแวก ใกล้ ๆ ร้านของณา ขายเหมือนกันเลยล่ะ

เห็นว่าเส้นใหญ่ รู้จัก (Big people) คนเยอะ น่าดู .. พอมาขาย (ตี .. แข่ง) ได้ไม่นาน

ณาก็ถูก "กวน" บอกว่าขายสินค้าละเมิดลิขสิทธิ์ (เสียค่าปรับไปเป็นแสน)

พูดอย่างเป็นธรรม ก็ใช่ เราผิด (ทำจริง) แต่ทำไมมาจับ (กรู) อยู่ร้านเดียวล่ะ (วะ)

วรรณา "ไม่ร้องแรกแหกกระเชอ" (ไม่ฟ้อง ไม่พาล) อยากจับ (ปรับ) ก็จับไป

ถ้าขายแบบเดิม ๆ ไม่ได้แล้ว ก็พยายาม (ต้อง) หาหนทางใหม่ ๆ ต่อไป

"เมื่อพระเจ้าปิดประตู .. ท่านจะเปิดหน้าต่าง (ไว้) ให้เราเสมอ"

"พระเจ้าจะให้บทเรียนที่ยากที่สุด กับ คนที่แข็งแกร่งที่สุด"  พวกเราเชื่อกันอย่างนั้น ค่ะ

วรรณา ท้อใจอย่างมากในช่วงแรก ๆ (พวกเราก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย ได้แค่ปลอบและให้กำลังใจ)

ในที่สุด คนเก่งอย่าง วรรณาเพื่อนเรา ก็หาทางออก (ที่สดใสกว่าเดิม) ให้กับกิจการตัวเองได้ค่ะ

(ทีม .. "สำเภาผยอง" โอท็อป บ้านเฮา ค่ะ)

ต้องไปตามซื้อ จากสนามแข่งที่ทีมเหล่านี้ไปเตะ ถึงแม้ว่าสินค้าเหล่านี้ จะมีราคาสูง

(โฆษณาแฝง เชียร์หน่อยนะ ตอนนี้อยู่อันดับ ๗ วันนี้ (๑๕) จะเปิดบ้านต้อนรับ ศรีราชา เอฟซี

แพ้มาสองนัด ติด ๆ แล้ว เสียไปตั้งเจ็ดลูกแหนะ TT ฮือ ฮือ เอาใจช่วยหน่อยเน้อ) ไปล่ะ

แต่ไทยลีก ที่กำลังบูม แถมเป็นสินค้าลิขสิทธิ์แล้ว (ไม่ต้องเสียค่า "เก๋าเจี๊ยะ") ด้วย

ใช้เวลาเพียงไม่นาน ณาก็ฟื้นกิจการของตัวเองขึ้นมาได้อย่างมั่นคง (และดูท่าจะยั่งยืน ซะด้วย)

((ชุด (เด็ก) กีฬาเหล่านี้ วรรณาให้มาเมื่อตอนปีกลาย ฝากไปมอบให้น้องหนูที่บ้านลอเรนโซ่ ค่ะ))

เพื่อน ๆ ของฉัน (เข้ามาอ่านไดอารี่ ของฉันอย่างสม่ำเสมอ) และแต่ละคน ก็พยายามที่จะส่งเสริม

ช่วยเหลือในสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องทำบุญทำกุศลที่ไหน ก็จะส่งทั้งสินทรัพย์

และทรัพย์สิน มาช่วย (อยากจะมีส่วนร่วมกันกับฉัน) ด้วยความยินดีและเต็มใจ เสมอมา ค่ะ

เพื่อนรัก "แจกัน (หมิง)" ที่เธอให้ไว้ (ขึ้นบ้านใหม่) ฉันซื้อต้นไม้ มาใส่ไว้แล้วนะจ๊ะ

ตอนแรกที่บอกว่าจะลง "บัวอเมซอน" น่ะ มันหาไม่ได้ พอดีเห็นต้นนี้เข้า

เค้าเรียกว่า "ต้นกก ราชินี" จ้ะ เราก็ว่า สวยดีนะ ตอนนี้ สูงขึ้นมาหน่อยนึงแล้ว

คิดว่าวันทำบุญบ้าน ที่เธอกะแม่ (บุญธรรม) จะมา คงสูงใหญ่ (หนา) ขึ้นกว่านี้มากแล้วล่ะจ้ะ

เพลงนี้มอบให้คนเก่ง ที่กระโดดกำแพงโรงเรียน ข้ามฟ้าไปหารัก กะคนนอก (โรงเรียน) ได้

และเพื่อไม่ให้เป็นการน้อยหน้าเพื่อนคน อื่น ๆ อะ นักบอลคนโปรดของเธอ "กิ๊กซี่ ที่รัก"

บอกโลกได้ ว่าเธอชอบเพราะ "ฝีเท้า" (ล้วน ๆ) หน้าตา (และขนหน้าอก) ไม่เกี่ยว (ใช่ปะ) ฮี่

..

ป.ล.. นี้เป็นฟอร์เวิร์ดเมล์ ดี ๆ ที่เธอมักจะมีมา "แบ่งปัน" ให้กับพวกเรา เสมอ ๆ จ้ะ

มีเรื่องเล่าว่า .........

มีคน ๒ คนเป็นเพื่อน (ซี้) รักกัน ต่างเดินทางไปในทะเลทรายด้วยกัน

ระหว่างทาง เกิดโต้เถียง ขัดแย้ง ไม่เข้าใจกัน เพื่อนคนหนึ่ง พลั้งลงมือตบหน้าอีกฝ่าย

คนที่ถูกทำร้าย เจ็บปวด แต่ไม่เอ่ยวาจา กลับเขียนลงบนพื้นทรายว่า .....

"วันนี้ .. ฉันถูกเพื่อนรัก ตบหน้า"

พวกเค้ายังคงเดินทางต่อ จนกระทั่งถึงแหล่งน้ำ พวกเค้าตัดสินใจอาบน้ำชำระร่างกาย

พลันคนที่ถูกตบหน้า จมน้ำ เพื่อนอีกคนก็ไม่รั้งรอ รีบเข้าช่วย (ชีวิต) เหลือ

คนรอดตาย ยังคงไม่เอ่ยวาจา กลับสลักลงไปบนหินใหญ่ว่า .....

"วันนี้ .. เพื่อนรัก ช่วยชีวิตฉันไว้"

อีกคน ไม่เข้าใจ ถามว่า .....

"เมื่อเธอถูกฉันตบหน้า เธอเขียนลงบนผืนทราย แล้วทำไมเมื่อครู่ ต้องสลักบนหิน"

อีกคนยิ้มพราย กล่าวตอบ .....

"เมื่อถูกคนที่รักทำร้าย เราควรเขียนมันไว้บนทราย ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัย

จะทำหน้าที่พัดผ่าน ลบล้างไม่เหลือ .....

แต่เมื่อมีสิ่งที่ดี บังเกิดขึ้น เราควรสลักไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำ ในหัวใจ

ซึ่งต่อให้มีสายลมแรงเพียงใด ก็มิอาจ ลบล้าง ทำลาย"

..

อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย "แค่ วาง ก็ ว่าง แล้วล่ะ ว่ามั้ยจ๊ะ .. ??

(That's   what   friends   do , they   forgive   each   other.)

ขอบใจมากนะ "วรรณา เพื่อนรัก" สำหรับมิตรภาพและ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมอบให้เรา

..

ชมรมรักษ์ภาษาไทย