วันนี้ พ่อ ไม่ได้ไป (ขับรถ) ทำงาน ค่ะ เค้ามีธุระ และจะออกไปจัดการตอน สาย ๆ

ฉันได้ยินเสียงเค้า โหวกเหวก อยู่ตั้งแต่เช้า (มืด) แล้ว แต่ก็ไม่ได้สนใจ (จะตื่น)

จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ จากพี่ (โต้ง) ชาย ดังขึ้น ท่านว่าจะมากรุงเทพ (ทำธุระ เช่นกัน)

ฉันก็เลยได้ฤกษ์ ลุกจากที่นอน และลงมาข้างล่างซะที

และก็พบเข้ากับ สาเหตุของความโกลาหล ของเช้าวันนี้ ค่ะ

เมื่อวานนี้ พ่อไปส่งผู้โดยสาร (ที่สนามหลวง ๒) เค้าเป็นเจ้าของร้านขายสัตว์เลี้ยง

นอกจากค่าโดยสารแล้ว พ่อก็ได้เจ้ากระต่าย คู่นี้มาเป็นของแถม (คอการเมืองเดียวกัน)

พ่อนั่งอยู่บนม้าหิน กำลังอบรม เจ้าเฮงเฮง "อย่าแกล้งน้องนะเฮง เข้าใจมั้ยลูก .. ??"

ใช่ค่ะ พวกเรา "พูดกัน" มีอะไรก็พูดกัน (ตั้งแต่วันแรก) เลย ไม่เว้นแม้แต่กับเฮงเฮง

เชื่อมั้ยคะว่า เค้าฟังเรารู้เรื่อง (ตอนที่มาอยู่ด้วยกัน ใหม่ ๆ) ฉันเคย แซวป๋าว่า "บ้าป่าว .. ??")

เลยเจอเค้าสวนกลับมาว่า "ทำไมจะฟังไม่รู้เรื่อง มันฉลาดกว่า มรึง อีก") ฮือ ฮือ

เฮงเฮง ใช้วิธีการ "หยุดเห่า (ขู่)" เป็นการ ตอบรับ ว่าต่อไปจะ (ต้อง) อยู่ร่วมกันอย่าง "สันติ"

และได้รับ ตับหนึ่งไม้ เป็นรางวัลที่ "รู้ความ"

 เจ้ากระต่ายก็วิ่งเล่น ไล่แทะ ใบต้อยติ่ง ใบตำลึง อย่างสนุกสนาน ในสวนข้างบ้าน ค่ะ

ป๋าบอกว่า เอามาช่วยแทะ (เล็ม) หญ้า ลูกมันขี้เกียจ ไม่ยอมตัดหญ้า เลยเอากระต่ายมาช่วย 

ตัวใหญ่ (สีเทา) ข้างบน ชื่อ "อากิม" (เจ้าทอง) ส่วนตัวเล็กนี่ ชื่อ "อางิ้ง" (เจ้าเงิน) ค่ะ

อากิม ขี้อาย ค่ะ แอบอยู่ในซุ้มต้นกวนอิม ส่วนอางิ้ง นี่ ซุกซนและไม่ค่อยกลัวคนเท่าไหร่ 

อันที่จริง สัตว์เลี้ยงเนี่ย บอก "นัยยะ" อะไรบางอย่างกับเราได้นะคะ มันบอกว่า ..

พ่อฉันคง (กำลัง) เหงา (มาก) เมื่อคืน เอาเจ้ากิม เจ้างิ้ง ใส่ตะกร้า ขึ้นไป (ไว้) นอนด้วย

ปูกระดาษหนังสือพิมพ์ รองก้นตะกร้า (เฮงเฮงฉี่เรี่ยราด เลยไม่ได้นอนในบ้านมานานแล้ว)

ดูสิคะ  น่ารักมั้ย .. ??  มันไม่กลัวคน (ตัวโต ๆ) ด้วยล่ะ .. !! (ฮ่า)

แต่ความสุข มักจะอยู่กับเรา ได้ไม่นาน (มันเป็น สัจธรรม) ค่ะ

(ไม่คิดว่า ที่ ๆ ฉันนั่งเล่นกับอากิมกะอางิ้งในตอนเช้า จะกลายเป็นที่ ๆ พวกมัน ถูกฆ่าตายในตอนค่ำ)

ตอนเช้าที่ตื่นนอนมา ถ่ายรูป สมาชิกใหม่เอาไว้ กะว่า เย็นนี้ (หลังจากกลับมาจากกินข้าว)

จะมา อัพบล็อกเรื่องสมาชิกใหม่ และเล่าเรื่องราวที่ไปฉลอง (๕๗๗) กันมากับเพื่อน ๆ GOD

(ยังคุยให้เพื่อน ๆ ฟังในร้าน HOTPOT เลยว่า ได้กระต่ายมาคู่นึง น่ารักมั่ก ๆ

ป้อมบอกว่า "น่ารักเหรอ เดี๋ยว .. ก็รู้ว่า อึ กะ ฉี่ มัน (เรี่ยราด) เหม็น แค่ไหน .. ??")

กลับมาถึงบ้าน (พ่อขับรถ ไล่หลังมา ติด ๆ) พอจอดรถได้ พ่อก็ถามว่า "เอากระต่ายเข้ากรง

ก่อนออกไปเซ็นทรัล รึป่าว .. ??"  อ้าว .. ไม่ได้จะเลี้ยงไว้ในสวนหรอกหรือ .. ?? 

ถามเสร็จก็รีบเดินเข้าไปหา เจ้ากิมกะเจ้างิ้ง โดยที่ฉันก็ไม่ได้สนใจ (เดินเข้าบ้านไปเปิดไฟ)

ได้ยินเสียงพ่อโวยวาย (ด่า แมวกะเฮงเฮง) ฉันเลยรีบออกมาดู

เห็นแวบแรก เข่าอ่อนเลยล่ะ แต่ก็ พยายามหาต่อ เปิดทั้งไฟบ้านและส่องไฟฉาย

พยายามคิดในแง่ที่ดี ที่สุด อาจจะเป็นเลือดอย่างอื่น .. !! อาจจะยังเหลืออีกตัว .. !!

หาแล้วหาเล่า เฝ้าแต่หา  (ไม่สนใจแล้วว่า บอลจะมาหรือไม่ อย่างไร)

ป๋าใช้มือ แหวกพงหญ้า ตาก็สอดส่ายหา เจ้ากิมกะเจ้างิ้ง ปากก็ดุด่าเจ้าเฮงเฮง ว่า ..

"ทำไมไม่ช่วยน้องเลยล่ะ ไม่ปกป้องน้องเลยนะ เลี้ยงเสียข้าวสุกจริง ๆ เลย" ..

เจ้าเฮงเฮง ก็รู้ตัวนะ เค้าเศร้าไปเลยแหละ วิ่งเข้าไปแอบอยู่ใต้ (ท้อง) รถของฉัน

ในที่สุด พ่อก็ปิดไฟฉาย ความหวังอันน้อยนิด

(ที่จะได้เจอ เจ้ากิมหรือเจ้างิ้ง หรือได้ซาก เค้ามาทำการฝัง ก็ยังดี) หมดลงแล้ว

เราไม่พูดกัน (อีก) เลย ตั้งแต่แสงไฟดับลง พ่อไปอาบน้ำ แล้วก็ขึ้นนอน

ส่วนฉันก็เปิดคอมฯ ดูภาพที่โหลดไว้เมื่อเช้า น้ำตาไหลออกมา เฉย ๆ (ไม่ได้สะอึกสะอื้น)

ฉันนึกถึง ความน่ารักของเค้า ในตอนเช้า ตอนที่เค้ากระโดด เข้ามาหาฉัน

และ (แอบ) โทษตัวเอง (ด้วย) ที่ทำไมก่อนออกจากบ้าน ไม่เอาเค้าเข้ากรง

เรา (ทั้งสาม) ทุกคน ต่างโทษตัวเองอยู่ลึก ๆ (ในใจ) .. !! กว่าที่เค้าจะตาย อะ .. !!

ฉันนึกถึงก่อนที่ ลมหายใจสุดท้ายจะออกไปจากร่างของเค้า คงจะเจ็บปวดและทรมานมาก

"แมว มัน คือ เสือ ตัว เล็ก ๆ (พ่อบอกอย่างนั้น ตอนที่ ฟันธง ว่า แมวคือ ฆาตกร) นี่แหละ"

นึกถึง (สีหน้า) เมื่อวานตอนที่พ่อบอกกับคนข้างบ้านว่า .. "เอามาขุนไว้ ผัดใบกะเพรา"

กับความเป็นจริง (สีหน้าเค้า) ที่เกิดขึ้น ในตอนนี้ (ฉันได้ Gene นี้ ของเค้ามา เต็ม ๆ)

ป.ล.. อากิม กะ อางิ้ง พวกเรา "ขอโทษ" ช่วย ยกโทษให้พวกเราด้วยนะ

ที่ทำเหมือนเอาพวกหนูมา ฆ่าทิ้ง (เหลือแต่ ตะกร้า เปล่า ไว้ดูต่างหน้า)

ความรู้สึก เมื่อเช้าตอนที่ถ่ายรูปกระต่ายไว้ กับตอนนี้ ต่างกันโดยสิ้นเชิง

ความตั้งใจที่จะเขียนถึง (ชื่อเอ็นทรี่) "ยินดีต้อนรับ สมาชิกใหม่"

พอตกเย็น กลับไม่ได้เป็นไปอย่างที่ (ตั้งใจ) คิด เอาไว้เลย

ชีวิตนี้สั้นนัก ต่อไปจะไม่พูด คำว่า "เดี๋ยว" อีกแล้ว

ในที่สุด .. เราก็เจอมัน "เจ้าฆาตกร"  พ่อบอก ดูตามันสิ เศร้า น่าสงสารจัง (เอากะเค้าสิ)

เดี๋ยวนี้นอกจากจะซื้อ ตับกะ โครงไก่ปิ้ง (ให้เฮงเฮง) แล้ว (วันก่อนยังว่าจะซื้อหนังสติ๊กอยู่เลย)

พ่อฉันยัง (มีใจ) ซื้อปลาทู (แมว เข่งละสิบบาท) มาให้ เจ้านี่ อีกด้วย

เราไม่ได้ตั้งชื่อให้มัน "เราให้อภัยนะ แต่เราก็ (ยัง) ไม่ลืม"

พ่อบอกว่า "เลี้ยงไว้ (เหมือน รัก) เอาบุญ เผื่อว่า ท้องมันอิ่ม จะได้ไม่ไปสร้าง เวรสร้างกรรม อีก"

"น่ารักจังเลย .. ผู้ชายปากร้าย (แต่) ใจดี ของฉัน"

ท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ เขียนบทกวีไว้ว่า 

''น้ำไหลอายุขัยก็ไหลล่วง ใบไม้ร่วงชีพก็ร้างอย่างความฝัน
ฆ่าชีวาคือพร่าค่าคืนวัน จะกำนัลโลกนี้มีงานใด''

ชมรมรักษ์ภาษาไทย