ป๋า ป๋า .. มานี่หน่อยดิ เค้ามีอะไรให้ดู

เนี่ย .. รถอินโนว่า เค้าว่าจะซื้อ แล้วให้ป๋าเอาไปทำแท็กซี่ ดีป่าว .. ??

ไม่เอา .. มันหาเงินยาก ไม่ค่อยจะมีคนเรียกหรอก เค้าคิดว่า มันแพง น่ะ

ออกมาก็ต้องไปวิ่ง "หนามบิน" อย่างเดียว ไม่เอาหรอก มันไม่อิสระ

ไม่มั้ง .. คิดมากไปป่าว (เถียงคอเป็นเอ็น) ยังไม่ได้ลองเลย (จะรู้ได้ไง) ไปรู้มาจากไหนล่ะ

จนกระทั่งวันที่ฉันไปกินข้าวกับ เพื่อน ๆ ที่ ร้านกุ๊กชม ฉันก็เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อน ๆ ฟัง

เจ้านนท์ ยังบอกเลยว่า "บ้า เป็นไปได้ไงวะ คนไม่กล้าขึ้น ป๋าไม่อยากได้ล่ะมั้ง"

จู่ ๆ ป้อม (นั่งอยู่ด้านหลัง) ก็พูดขึ้น (พร้อมชี้ให้ดู) ว่า .. "เฮ้ย นี่ใช่ป่าว อินโนว่า ของม.."

สงสัยจะจริงอย่างที่ป๋าว่า (ว่ะ) .. ดูดิ .. ติดสติ๊กเกอร์ ทั้งคัน เลยว่า "ราคาปกติ"

(ติดซะขนาดเค้ายังว่าเลยว่า .. "ติดซะจนเราคิดว่า มันไม่ปกติ (แน่ ๆ) เลย" )

เออ .. ป๋าไม่ได้มั่วแฮะ มันมีปัญหาจริง ๆ ผู้โดยสารคงคิดว่า คันมันใหญ่ ราคาต้องแพง

เย็นนั้น .. เรายังหาข้อสรุปกันไม่ได้ ว่าจะเอายังไงดี พ่อไม่อยากให้ฉัน ออกอินโนว่า

แต่ฉันก็ไม่อยากออก อัลติส (ลีโม่) เพราะมันเล็กเกินไป ไม่ถูกใจฉันเลย

พ่อบอกกับฉันว่า วันนี้นัด เจ็กยู้ ไว้ จะขายรถให้ (ลูกชาย) เค้า ห้าหมื่นบาท (ซื้อมาสองแสนสี่)

วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะที่ "สมบัติอาม่า" จะอยู่กับเรา ไม่ไปถ่ายรูปเก็บเอาไว้เหรอ .. ??

ใจหายเหมือนกันนะ อยู่ด้วยกันมา เกือบสิบปีแล้ว (ตั้งแต่เป็นเขียวเหลือง มง.๖๗๖)

จน ปลดระวาง เอามาทำรถบ้าน ก็ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา หลายสมรภูมิ เลยทีเดียว

เพื่อน ๆ ของฉันก็พลอย (อาลัยอาวรณ์) ใจหาย ไปด้วย ขนาด อนนท์ที่ชอบแซวว่า

"รถม.. ดังทุกอย่างยกเว้น แตรกับวิทยุ" (พูดเกินไป วิทยุดังนะโว้ย แตรก็ดังแต่ต้องใจเย็น ๆ)

มันมี แท็กติก จะบีบไล่ (ใคร) ที่ซอย ๑๔ ก็ต้องกดค้างไว้ตั้งแต่ซอย ๑๘ โว้ย ไม่รู้เรื่องเลย (ฮ่า)

พ่อบอกว่า อาโก (ป้า) จะออกรถคันใหม่ (คัมรี่) แล้วจะยกรถคันเก่า ให้เรา

แต่ป๋าไม่อยากเอาเปรียบ เลยจะยกเงินที่ขายรถ (สามห่วง) ได้ทั้งหมด ให้อาโกไปเลย

(ความจริงมันไม่พอหรอก รถของอาโก ขายในท้องตลาด ราคาแสนกว่าบาทแหนะ)

พี่น้อง (เค้ารัก) กันอะเนาะ เค้าก็รู้ว่า พ่อของฉันไม่มี เลยบอกว่า เอาไปเหอะ

รถเก่าแล้วต้องเปลี่ยนตั้งหลายอย่าง เอาเงินที่ขายรถได้ ไปเปลี่ยนอุปกรณ์ต่าง ๆ ซะ (ซึ้ง ง่ะ)

พ่อเลยเอาเงินที่ได้มาไป เปลี่ยนยาง สี่เส้น ล้างตู้แอร์ และติดตั้งระบบก๊าซ แอลพีจี (แบบหม้อต้ม)

พ่อบอกว่า "คันนี้เครื่องสองพัน (และเครื่องที่เก่าแล้วนั้น ทำให้) กินน้ำมันกิโลละเกือบสี่บาท

เราเอาไปติดแก๊ส (แบบสองระบบ) ใช้น้ำมันเฉพาะตอนที่สตาร์ทตอนเช้า (ครั้งเดียว)

ตกแล้วประมาณกิโลละสองบาทเอง (สามารถจูนได้จนถึง ๑.๘๐ บาท) ค่อยประหยัดหน่อย"

"หลงจ้ง" (เบ็ดเสร็จ) เราใช้เงินในการนี้ประมาณ เกือบสี่หมื่นบาท

พ่อเลยเอาเงินที่เหลือ ใส่ซอง หนึ่งหมื่น ไปให้ (เป็นเคล็ด) อาโก

ตอนแรก เค้าก็ไม่อยากรับหรอก แต่ป๋าบอกว่าให้รับไว้ไม่งั้นจะไม่สบายใจ ก็เลยรับไว้น่ะ

วันก่อนที่กลับมาจากภาคเหนือ .. ฉันเลยแวะเอา บ๊ะย้ง บ๊ะโป้ว ไปฝากอาโก

หลังจากที่ ขอบคุณกันไป ขอบใจกันมา อาโกก็ได้เล่าความเป็นมาของรถคันนี้ให้ฟัง

ประวัติที่ฉันน่าจะรู้ดีกว่าใคร ๆ แต่ด้วยอะไร ฉันถึงได้ไม่รู้เลยสักนิด (ฉันนี่มันแย่จริง ๆ)

อาโกบอกว่า รถคันนี้ ที่จริงเป็นรถ "เนียป๊า" นา

ฮั้งคิม มันไปจองเอาไว้ (ช่วงนั้นป๋า รุ่งมั่ก ๆ) แต่สุดท้ายก็ ยกใบจองให้กับอาโก

ป๋ามีเงินเก็บจำนวนหนึ่ง แถมเล่นแชร์เอาไว้ กะว่าทั้งต้นทั้งดอก คงพอจะจัดการรถคันนี้ได้

สุดท้าย .. แม่เลี้ยง (คนก่อน) ของฉัน เปียแชร์ (Gone with the แชร์ ว่างั้น) แล้วหายไปเลย

พ่อเลย ยกใบจองให้อาโกไป เพราะตอนนั้นอาโกก็อยากจะออกรถอยู่พอดี

ให้เงินก็ไม่เอา บอกว่า คนอื่นเอาไป เยอะกว่าที่อั๊วให้อาแจ้ อีก

ฉันก็ยังแปลกใจ ที่เห็นอาโก ออกรถสีนี้ ปกติแล้ว อาโกชอบ สีบรอนซ์เงินนี่น่า

สี (เลือดหมู) นี้ เป็นสีโปรดของพ่อฉัน ต่างหาก โถ .. เป็นเพราะอย่างนี้นี่เอง

กลับมาบ้านตอนเย็น ก็เลยพูดกับเค้า ในเรื่องที่คุยกับ อาโก เมื่อตอนกลางวัน ว่า ..

ทำไมไม่เห็นเล่าให้ฟัง (บ้าง) เลย (ว่าแต่ .. ในที่สุด มันก็กลับมาเป็นของเราเนอะ)

เล่าทำไม มันผ่านไปแล้ว ไม่มีประโยชน์ "ช่างมันเถอะ"

ฉันเห็นสายตาของเค้า .. ฉันว่า เค้าไม่ได้กลัวเสียหน้า ที่จะเล่าความผิดพลาดในอดีต

แต่ฉันคิดว่า คำว่า "ช่างมันเถอะ" ของเค้า น่าจะเกิดจากความไม่อยากพูดถึง "อดีตคนรัก"

ในแง่ ที่ไม่ค่อยดีงามนัก (เพราะยังไง ครั้งหนึ่ง เราก็เคย รักกัน) ป๋าน่ารักจังเนาะ

แหม .. เค้าก็ไปทำรถมาเกือบหมดแล้วล่ะเนาะ ฉันเห็นว่า วิทยุเค้ายังเป็นแบบเล่นเทปอยู่

เลยถอย วิทยุ เอ็มพี๓ ดีวีดี (ใส่ เอ็มเอ็มการ์ด และยูเอสบี ได้ด้วย) ให้ (เดี๋ยวนี้ถูกจะตาย)

ให้รางวัลกับป๋า (และอีกอย่างฉันก็ใช้รถคันนี้ด้วยเหมือนกัน) ซะหน่อย

อันที่จริง .. ฉันก็รู้นะว่าทำไมเค้าถึง ไม่อยากให้ฉันออกรถ เราคุยกัน

ในคืนที่ฉันถามเรื่อง รถฮอนด้า เค้าบอกว่า อย่าออกรถใหม่ให้เค้าเลย

เค้าพอ (ใจ) แล้ว กับชีวิตทุกวันนี้ .. จริงอยู่ที่การมีรถของเราเองนั้น

สามารถสร้างรายได้ (ที่ดี) ให้เราเป็นกอบเป็นกำ กว่าการที่เช่ารถเค้าขับแบบทุกวันนี้

เค้าบอกว่า .. อย่าลืมสิว่า "ป๋าแก่แล้วนะ จะให้เฆี่ยนขับ กะ ละเป็นสิบ ๆ ชั่วโมงเหมือนเมื่อก่อน

ป๋าทำไม่ได้หรอก (ไหนหมอจะนัดไปตรวจ เดือนละสองครั้งอีกล่ะ)

"เงินเป็นล้านอย่ามาทุ่มกับพ่อเลยลูก พ่อ เค้าท์ดาวน์ แล้ว" (ไม่หรอก)

พ่อบอกว่าเรื่องรถน่ะ ถ้าฝันอยากได้ (รุ่นไหน) จริง ๆ แล้วจะซื้อ ก็ซื้อไปเถอะลูก

แต่ต้อง (คำนวณ) คิดให้ดี ๆ ว่า เราใช้มากกว่าจอด จึงจะเป็นการใช้สอยที่เกิดประโยชน์ที่สุด

เมื่อก่อนเวลาไปเที่ยวกันน่ะ เคยไปยังไงกันล่ะ (ทำไมเดี๋ยวนี้ไปไม่ได้แล้วเหรอ .. ??)

ความจำเป็นกับความอยากได้ แยกกันให้ออก เราเป็นใครและต้องการอะไร ต้องรู้ตัวเองนะ

ป.ล.. ก็จริงนะ .. ตอนนี้มีรถใหม่ (สำหรับเรา) แล้ว (ถ้าไม่ไกลหรือเยอะมาก ก็ไปคันนี้ก็ดี)

ถ้า ไปเยอะ ก็ไปรถบุ๊ง ก็ได้ หรือถ้า ไปไกล เราก็ยังเหลือสปอร์ตฯ ให้ยืมอีกคันเนอะ

เงินค่าผ่อนรถที่เซฟได้ เราเอาไปเช่ารถตู้เที่ยวได้เป็น ร้อย ๆ ทริป แหนะ

(ดื่มก็ได้ คาราโอเกะก็ดี) เย้ .. พ่อเรานี่ "ขั้นเทพ" (ฮ่า) จริง ๆ เลยนะเนี่ย

งั้น .. ตลาดมืดเดือนหน้า เราจะเอา แอคคอร์ต 90 ไปรับนะจ๊ะ

เครื่องสองพัน เหยียบแล้ว ปรู๊ดปร๊าด ขนาดเลยจ้า .. ^_^