จดหมายจากแม่สอย หมูบ้านที่กำลังจะหายไป

คุณหญิงที่รัก

ฉันเพิ่งเดินทางกลับมาจากบ้านแม่สอย วันนี้บ้านฉันมีกล้วยห้อยแขวนอยู่หน้าบ้านทั้งเครือ มีมะละกอวางอยู่บนโต๊ะสามลูก และพริกขี้หนูอีกหนึ่งถาด ฉันตากพริกขี้หนูให้แห้งกรอบก่อนที่จะเอาใส่โหลไว้เพื่อจะได้กินนาน ๆ

สายน้ำจากขุนแม่สอยไหลมาพบกับน้ำปิง  ที่นี่เป็นที่ผลิตลำไยมากที่สุดอีกแห่งหนึ่ง  แต่เธอเชื่อไหม ไม่นาน หมู่บ้านนี้จะเหลือแต่ชื่อ หมูบ้านจะหายไปทั้งหมู่บ้าน

คิดแล้วใจหายไหมถ้าเป็นบ้านเรา วันหนึ่งพบว่า เขาจะมาสร้างประตูระบายน้ำ ซึ่งก็คือฝายนั่นแหละเธอ แล้วหมู่บ้านที่เราอยู่หายไปทั้งหมู่บ้าน เพราะน้ำจะท่วมหมู่บ้าน เธอเคยดูขาวยายคนหนึ่งชื่อยายไฮ ที่น้ำท่วมที่นาแก และแกไปทุบเขื่อน นั่นแหละแบบเดียวกันเลย

เมื่อเช้านี้ฉันมองมะละกอบนโต๊ะ พริกที่ตากแห้ง และกล้วยที่แขวนอยู่ ฉันคิดถึงกับใบหน้าหม่นเศร้า และคำบอกเล่าว่า “ป้าเครียดจนนอนไม่หลับ” แม่บ้านคนหนึ่งพูด  “ฤดูหนาวก็ยังร้อน” แม่บ้านอีกคนหนึ่งบอก

ฉันไม่รู้ว่าเธอจะเข้าใจไหม เธออาจจะคิดว่า เป็นเรื่องไกลตัวสำหรับเธอ และเธอก็ไม่รู้ด้วยว่า บ้านแม่สอยอยู่ตรงไหน  บ้านแม่สอยเป็นหมู่บ้านอยู่ในอำเภอจอมทอง เชียงใหม่ ถ้าเธอจะไปดอยอินทนนท์ เธอจะพบป้ายว่า ไปจอมทอง นั่นแหละเลยพระธาตุจอมทองที่ฉันเคยพาเธอไปไหว้เมื่อหลายปีก่อนไปอีกยี่สิบกิโลเท่านั้น ก็จะถึงบ้านแม่สอย

ฉันคิดว่า ก่อนที่หมู่บ้านนี้ทั้งหมู่บ้านจะหายไปฉันจะชวนเธอไปเที่ยวเพื่อถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึก วันนี้ฉันเหนื่อยจังขอพักก่อน พรุ่งนี้จะมาเล่าต่อ

น้ำแม่สอยไหลมาจากขุนดอยมาสบกับแม่น้่ปิงตรงนี้

แหล่งผลิตลำใยอีกแห่งหนึ่งริมแม่น้ำปิง

กล้วยที่ได้มาจากแม่สอย

พริกขี้หนูนี้ก็เช่นกัน

แล้วสิ่งนี้ก็เกิดขึ้น

http://www.youtube.com/watch?v=zukD9v12QkI

ตัวอย่างที่เคยทำแบบเดียวกันที่กำลังจะทำ