จดหมายถึงคุณ

ฉันกำลังจะเดินทางกลับบ้านใต้ นครศรีธรรมราช คุณก็รู้ว่า ถึงตอนนี้ใครก็ต้องกลับบ้าน ถ้าบ้านของตัวเองเกิดเรื่องร้าย แค่เกิดพายุน้ำท่วมก็ถือว่าหนักหนาสาหัสแล้ว แต่นี้กำลังมีคนเอามลพิษ สารเคมี ไปโปรยที่บ้านเรา

ดังนั้นจึงต้องกลับบ้าน ไว้โอกาสต่อไป ฉันจะชวนคุณไปด้วย เหมือนที่เราเคยไปด้วยกัน

ฉันเคยเล่าให้คุณฟังแล้วใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นทีบ้านฉัน

เล่าอีกทีก็ได้นะคะ

เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ

เชฟ รอนเป็น บริษัทพลังงานที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 ของโลก และเป็นของอเมริกา ปัจจุบันเชฟรอนทำธุรกิจในประเทศต่างๆ กว่า 180 ประเทศทั่วโลก ร่วมประเทศไทยด้วยเช่นกัน ซึ่งทำแบบครอบคลุมการดำเนินงานด้านพลังที่ครบวงจร แต่แต่การสำรวจและผลิต การกลั่น การตลาดและขนส่ง การผลิตและจำหน่ายเคมีภัณ์ฑ์รวมไปถึงการผลิตไฟ

เชฟรอนเลือกพื้นที่ทางใต้สร้างท่าเรือเพื่อขุดเจาะน้ำมัน

"เหตุผลที่ทำให้เชฟรอนต้องมีการศึกษาพื้นที่ใหม่ เนื่องจากผลทะเลสาบสงขลากำลังวิกฤติ แม้ว่าเชฟรอนมีเพียงท่าเรือขนาดเล็ก บริเวณด่านตรวจคนเข้าเมืองภาค 9 แต่ทางบริษัทแม่ก็เกรงว่าจะถูกหยิบยกมาเกี่ยวโยงกับบริษัท นอกจากนี้ พื้นที่จ.นครศรีธรรมราช ก็ใกล้ฐานขุดเจาะมากกว่า ทำให้เสียค่าใช้จ่ายน้อย" จากแหล่งข่าวจากเซฟรอน (กรุงเทพฯธุรกิจออนไลน์)

นอกจากนี้ มีความเป็นไปได้ว่าการย้ายศูนย์ปฏิบัติการบนฝั่ง อาจเนื่องมาจากเชฟรอนเป็นบริษัทของสหรัฐอเมริกา ซึ่งมีความอ่อนไหวเรื่องของความปลอดภัย เนื่องจากสงขลาอยู่ในพื้นที่ติดกับจังหวัดชายแดนภาคใต้ 3 จังหวัด”

แหล่งข่าวเซฟรอนยังกล่าวต่อไปอีกว่า อย่างไรก็ตาม มีการตั้งข้อสังเกตว่า การย้ายของเซฟรอนไปยังนครศรีธรรมราชเป็นพื้นที่ที่ภาครัฐกำลังศึกษาจัดตั้งเซาเทิร์น ซีบอร์ด ซึ่งอาจจะมีความพร้อมในการลงทุนสำหรับอนาคต โดยเฉพาะจะเป็นพื้นที่ลงทุนสำหรับอุตสาหกรรมปิโตรเคมี และพลังงาน

แค่นี้ก็รู้ได้แล้วว่า การเข้ามาของเซฟรอนนั่น เข้ามาเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองจริง ๆ

ดังนั้นทะเลกลายจึงจะกลายเป็นแหล่งอุตสาหกรรมปิโตเคมีแน่นอนเป็นอื่นไปไมได้

อย่าไปเชื่อเด็ดขาดว่าจะสร้างแต่ท่าเรือน้ำลึก

ข้อมูลเพิ่มเติมนะคุณ

ข้อมูลเพิ่มเติมว่า อย่างไรเสียเชฟรอนไม่ได้สร้างแค่ท่าเรือขุดเจาะน้ำมันเพราะรัฐเตรียมพร้อมไว้แล้ว...

นี่คือสิ่งที่จะตามหลังจากเชฟรอนมาสร้างท่าเรือเพือขุดเจาะน้ำมัน แผนพัฒนาที่เขาว่ากันไว้ ....(เป็นไทยจะเป็นเมืองอุตสาหกรรมริมทะเล)

โดยในเอกสาร คัดย่อรายงานความก้าวหน้า โครงการศึกษาการจัดตั้งนิคมอุตสาหกรรมเพื่อรองรับการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่ง ทะเลภาคใต้ ระบุพื้นที่ทางเลือกในการตั้งพื้นที่ทำอุตสาหกรรมแปรรูป เฉพาะในพื้นที่จังหวัดนครศรีธรรมราชเท่านั้น โดยระบุว่า

พื้นที่ทาง เลือกที่1 ต.ทุ่งปรัง อ.สิชล มีพื้นที่ 19,000 ไร่ ห่างจาก อ.เมืองนครศรีธรรมราช 63 กิโลเมตร ห่างจากที่ว่าการ อ.สิชล 1 กิโลเมตร เป็นที่ราบลุ่มขนาดใหญ่ ลาดลงทะเลอ่าวไทย ถมดินสูงโดยเฉลี่ย 0.7 เมตร มีท่าเรือ และพื้นที่ประกอบการอุตสาหกรรม บริเวณบ้านคอเขา ต.ทุ่งปรัง

ทางเลือกที่ 2 บ้านบางสาน ต.กลาย อ.ท่าศาลา พื้นที่ 19,000 ไร่ เป็นที่ราบลุ่ม ถมที่เพิ่มให้สูงกว่าระดับน้าทะเล 50 เซนติเมตร สร้างแนวป้องกันการกัดเซาะชายฝั่ง 25 กิโลเมตรจาก ต.กลาย – ต.ทุ่งปรัง ใช้งบ 1,200 ล้านบาท มีพื้นที่หลังท่ากว้างกว่า 10,000 ไร่
.
ส่วนทางเลือกที่ 3 ที่ ต.แก้วแสน อ.นาบอน พื้นที่ก่อสร้าง 5,500 ไร่ เป็นที่ราบลุ่มใหญ่ ถมที่สูง 0.70 เมตร ต้องมี การตัดถนนและทางรถไฟสร้างทางรถไฟคู่จากสถานีสุราษฏร์ธานี – บ้านนา 29 กิโลเมตรต้นทุนก่อสร้างถนนและทางรถไฟจากนาบอน- ท่าศาลา 3,720 ล้านบาท หรือจากนาบอน- สิชล 5,650 ล้านบาท ต้นทุนพัฒนาแหล่งน้ำอีก 2,542 ล้านบาท เป็นต้น


ในเอกสารชุด เดียวกัน ระบุพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากทั้งสองพื้นที่โครงการดังกล่าว ใน 4 อำเภอใน จ.นครศรีธรรมราช ได้แก่ อ.นาบอน ช้างกลาง ท่าศาลา และสิชล รวม 13 ตำบล 155 หมู่บ้าน ประชาชากร 115,840 คน รวม 32,676 ครัวเรือน

 ข้อมูลจากมาจากไทย แลนด์อินดัสตรี้ดอทคอม

 โฉมหน้าของ ภาคใต้จะเปลี่ยนไปตามนี้ และเมืองนครก็จะซ้ำรอยอย่างมาบตาพุดที่ศาลปกครองระยองมีคำสั่งให้คณะกรรมการ สิ่งแวดล้อมแห่งชาติ ประกาศเป็นพื้นที่ควบคุมมลพิษ เพราะเห็นว่าในน้ำ อากาศมีแต่สารพิษเกินค่ามาตรฐาน

(ดังนั้นการคัดค้านการสร้างเมืองนิคมอุตสากรรมชายทะเล ต้องคัดค้านไปทุกที่ และใครอยู่ที่ไหนก็สามารถคัดค้านได้ เพราะนี้คื่อการเปลี่ยนหน้าชายทะเลใต้ ของเมืองไทย ทีทุกคนมีสิทธิ)

ปล.ตั้งชื่อเรื่องแบบนี้เพราะได้ไอเดียมาจากวันที่เซฟรอนมาทำความเข้าใจกับคนบ้านกลาย เขาบอกว่า เรื่องตะกอน

 โคลนตมที่เกิดในทะเลนั่น เขาจะปิดทะเลด้วยตะแกรงขนาดใหญ่แล้วกวาดโคลนออก ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะกวาดไปทิ้งที่ไหน มันคงไม่นำกลับไปอเมริกา บริษัทแม่มัน (บริษัทแม่ของเซฟร่อนอยู่ที่นั่น ส่วนที่เมืองไทยไม่ใช่บริษัทลูกแต่เป็นบริษัทรับคนใช้)
.