อเสวนา จ พาลานํ   การไม่คบคนพาล

ปณฺฑิตานญฺจ เสวนา   การคบบัณฑิต (คือ ท่านผู้รู้ทั้งหลาย)

ปูชา จ ปูชนียานํ   การบูชาบุคคลที่ควรบูชา

วันนี้ขอขึ้นต้นด้วยบทนำ ๓  มงคล (รวมเป็นคาถาบทที่ ๑)  ของมงคลชีวิต ๓๘ ประการ ที่สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้

เมื่อเกริ่นนำด้วยภาษาธรรมเช่นนี้แล้ว  อย่าเพ่อเข้าใจว่าปฏิจจชน  ทำตัวเป็นมหาข้างวัด  เอาสิ่งที่คร่ำครึโบราณมาฝากเลย

หากใครที่ชอบสังเกตและชอบฟังพระสวดมนต์เวลาไปร่วมงานบุญทั้งหลาย  มักจะเคยได้ยินบทสวดบทนี้  (บรรจุอยู่ในบทสวดมนต์ ๗ ตำนาน)

เดี๋ยวจะชี้ให้เห็นว่า  คาถาบทนี้  มีตัวอย่างชีวิตจริง ๆ  มาประยุกต์ใช้อย่างไร

มีเพื่อนรุ่นพี่ที่รักและชอบพอกันมากคนหนึ่ง  ซึ่งยอมรับว่าแกเป็นคนจริงคนหนึ่งในสังคม  ที่บอกว่าเป็นคนจริงเพราะแกรับสารภาพอย่างลูกผู้ชายว่า  แกไม่ใช่คนที่ดีเลิศประเสริฐศรีอะไร  ยังคงใช้ชีวิตเหมือนคนส่วนใหญ่คือ  สูบบุหรี่  และกินเหล้าในบางโอกาส   และชีวิตในวัยหนุ่มที่ผ่านมาของแกนั้น  เผชิญมาแล้วสารพัด  ทั้งประเภทโหด เลว ดี  สามารถรู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมกลโกงของคนเกือบทุกรูปแบบ  (แกเอาตัวเข้าไปหาประสบการณ์ตรง)   แต่ที่แน่ ๆ  แกเป็นคนซื่อสัตย์ สุจริต   คิดถึงส่วนรวมมากกว่าส่วนตัว   และมีคำพูดอยู่ประโยค  ที่สามารถทำให้ผู้เขียนซึ่งเป็นรุ่นน้องยอมรับในความคิดของแกอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง

แกเคยสอนว่า

“จำคำพี่ไว้   แม้พี่จะไม่ใช่คนดีอะไรนักหนา   แต่พี่ก็เลือกที่จะคบแต่คนดีเป็นหลัก”

แกให้เหตุผลที่ฟังดูง่ายและจริงใจมากว่า

คนดี  ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน  รุ่นพี่ หรือรุ่นน้อง  ไม่มีทางพาเราไปในทางที่เสื่อม   ...  

การอยู่ในกลุ่มของคนดี  ทำให้เราดูมีคุณค่ามากขึ้นในสายตาของคนทั่วไป  ... เพราะการที่คนดีทั้งหลายยอมรับเราเข้ากลุ่มด้วย  ก็แสดงว่า  เราก็ต้องมีดีอยู่บ้าง

และ

กลุ่มคนดีที่เราเข้าไปคบค้าสมาคมด้วย   พวกเขามีโอกาสและความเป็นไปได้ที่จะเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานสูงกว่าคนทั่ว ๆ ไปอยู่แล้ว   ดังนั้นเมื่อเขาได้ดิบได้ดี  อย่างไรเสียเราก็อาจได้รับอานิสงค์จากการเป็นใหญ่เป็นโตของคนเหล่านั้นบ้าง  ไม่มากก็น้อย

และแกก็ตบท้ายด้วยว่า   ในห้วงเวลาของการเปลี่ยนผ่านสังคมไทยจากดำ  เป็นเทา  หรือเป็นขาว  อย่างไรเสีย  คนดี ๆ  ก็ต้องเรียกใช้บริการคนที่ไม่ได้ดีบริสุทธิ์อย่างแกบ้าง  เพราะมีงานบางอย่างที่คนดีจริง ๆ อาจไม่กล้าทำ หรือทำไม่ได้   จะด้วยเพราะไม่มีประสบการณ์ในเรื่องที่ชั่วร้ายหรืออะไรก็ตาม

ทุกวันนี้  เพื่อนรุ่นพี่คนนี้แกก็ประสบความสำเร็จและได้ดิบได้ดีไปในระดับหนึ่งแล้ว  ส่วนหนึ่งก็อาจจะมาจากแนวคิดง่าย ๆ  แค่เพียงมงคล ๓ ประการแรก จากทั้งสิ้น ๓๘ ประการ

ปฏิจจชนเข้ามาอาศัยอยู่ในบางโอเคได้สักพักใหญ่แล้ว   คิดว่าได้พบเจอและแลกเปลี่ยนแนวคิดกับบัณฑิตมากมายพอสมควร   รุ่นราวคราวเดียวกันก็มีประปราย  รุ่นอาวุโสกว่าก็มิใช่น้อย  และที่สำคัญน้องรุ่นใหม่ ๆ ที่เริ่มยอมรับนับถือกันด้วยใจยิ่งมีหลากหลาย  

บอกกับตัวเองว่า  น่ายินดี และน่าภูมิใจ  ที่สามารถเดินตามแนวทางที่พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ชี้ทางไว้  ณ  บ้านหลังใหญ่แห่งนี้อีก ๑ หลัง

สำหรับผู้ที่ไถ่ถาม/พร้อมร่วมเครือข่าย  บกค.  http://www.oknation.net/blog/patijjachon/2007/09/14/entry-1

ที่เคยเขียนไว้ก่อนหน้านี้   ขอให้อดใจรอ   เพราะแม้จะอยู่ท่ามกลางบัณฑิต   เราคงต้องศึกษาและเรียนรู้จิตใจกันอีกสักพัก...

ตราบใดที่บ้านเมืองยังเป็นอย่างที่เห็น   จึงค่อนข้างมั่นใจว่า  อย่างไรเสีย  หมู่มวลบัณฑิตในบางโอเค  คงจะได้ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กันอย่างแน่นอน

ขอให้เหล่าบัณฑิตในบางโอเคเกาะกลุ่ม  เกี่ยวก้อยกันเข้าไว้ให้แน่น  ถึงจะยังไม่ได้ดำเนินการอะไรที่มันใหญ่โตยิ่งใหญ่  อย่างไรก็ไม่มีวันเสีย ...