โลโก้จาก http://www.seagames2007.th/th/index.php

กีฬาซีเกมส์ครั้งที่  ๒๔  ที่เพิ่งจบลงไปและไทยเป็นเจ้าเหรียญทองนั้น

มีเรื่องที่ทำให้ความภาคภูมิใจ  และความรู้สึกดี ๆ  กับการเป็นเจ้าเหรียญทองในครั้งนี้  (ของผม)  หดหายไปบ้างอยู่ ๒  ประเด็นหลัก  คือ  ความยุติธรรมในการจัดการแข่งขัน (บางประเภท) แก่ทุกชาติสมาชิก  และการบรรจุประเภทกีฬาที่ไม่ค่อยเป็นสากล

เรื่องแรก  การเอาเปรียบ (โกง) ในกีฬาบางประเภทที่อาจเกิดขึ้น  โดยเฉพาะกีฬาที่ตัดสินด้วยดุลยพินิจ/ตากรรมการ

เราเองเคยหงุดหงิด  รำคาญใจ  เมื่อเวลานักกีฬาของไทยต้องถูกกรรมการตัดสินด้วยความลำเอียง/ไม่เป็นธรรม  ยามที่ต้องไปแข่งขันในต่างประเทศ    อกเขาอกเราก็เหมือนกัน  ประเทศอื่นเขาก็ต้องไม่พอใจเช่นกันเมื่อรู้ว่านักกีฬาเขาถูกปล้นชัยชนะอย่างจะแจ้ง

อันที่จริง  การเป็นเจ้าภาพมีความได้เปรียบประเทศอื่นที่ส่งกีฬาเข้ามาแข่งขันอยู่อักโขแล้ว  ไม่ว่าจะเรื่อง  ความคุ้นเคยสถานที่/สนามแข่ง  อาหาร  อากาศ  และเสียงเชียร์   สู้ตั้งหน้าตั้งตาจัดให้ยุติธรรม  เป็นกลาง  ได้มาตรฐาน  แบบมืออาชีพ   ย่อมได้รับการยอมรับนับถือ  และทำให้ประเทศคู่แข่งได้เห็นถึงความเป็นชนชาติที่มีจิตใจกว้างขวาง ยุติธรรม  และมีใจเป็นนักกีฬาอย่างแท้จริงของคนไทย

เรื่องที่สอง  ประเภทหรือชนิดของกีฬา

มันกลายเป็นประเพณีไปเสียแล้วว่า  หากประเทศใดเป็นเจ้าภาพ  ก็จะพยายามสรรหากีฬาที่ตนเองถนัดเข้ามาบรรจุอยู่ในการแข่งขัน  วัตถุประสงค์ก็ไม่ได้มีอะไรสลับซับซ้อนไปกว่า  ต้องการเหรียญทองให้ได้มาก ๆ

ถามว่า  ภูมิใจนักหรือกับการได้เหรียญทองในประเภทกีฬาที่สากลเขาแทบไม่รู้จัก หรือไม่ได้ยินชื่อ  บอกตามตรงว่าผมภูมิใจในมวยไทยซึ่งเป็นศิลปะสุดยอดประจำชาติ  แต่ผมอาจไม่ค่อยภูมิใจกับ  ๑๑ เหรียญทองจากทั้งหมด ๑๒ เหรียญ  จากการแข่งขันมวยไทยเท่าที่ควร

หากประเทศสมาชิกอาเซียนที่เป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาซีเกมส์  ยังทำแบบนี้กันต่อไป  ก็เชื่อว่า  จะยังห่างไกลกับความพร้อมในการพัฒนาตนเองเพื่อเข้าแข่งขันในเวทีสากลระดับโลก หรือระดับทวีป  อยู่เช่นเดิม

ที่จริงแล้ว  เรื่องประเภทของกีฬาที่สมควรจัดให้มีการแข่งขันน่าจะแก้ปัญหาได้ไม่ยากด้วยซ้ำไป   เพียงแค่กำหนดประเภทกีฬา  ตลอดจนจำนวนเหรียญให้อยู่ในขอบเขตของการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกส์  หรือเอเชียนเกมส์  

ส่วนตัวผมเอง  ค่อนข้างเชื่อมั่นในศักยภาพด้านกีฬาของเราว่าไม่ได้ด้อยกว่าประเทศใด ๆ ในอาเซียน  วัดได้จากผลงานล่าสุดที่ได้จากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกส์ หรือเอเชียนเกมส์  รวมทั้งประเภทกีฬาที่เราสามารถเอาชนะคู่แข่งได้อย่างใสสะอาดมากมายในการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ครั้งนี้

ดังนั้น  หากกำหนดประเภทกีฬาที่เป็นมาตรฐานสากล  บวกกับจัดการแข่งขันให้ยุติธรรมที่สุด  ผมก็เชื่อว่า  ไทยจะเป็นเจ้าเหรียญทองได้ไม่ยาก

ชัยชนะของการแข่งขันกีฬา  หากเทียบเคียงมันก็คงไม่ต่างจากเรื่องอื่น ๆ ในชีวิตมากนัก

ผู้ที่ได้เหรียญทองหรือถ้วยชนะเลิศ   จากการเอาเปรียบคู่ต่อสู้  สมควรเก็บไปภาคภูมิใจกันนักหรือ ?

ผู้คนที่เจริญเติบโตในหน้าที่การงาน  ด้วยการประจบสอพลอ  เหยียบไหล่เหยียบหัวเพื่อนร่วมงานขึ้นไป  สมควรได้รับการยกย่องเชิดชูในตำแหน่งนั้นหรือ ?

ผู้ที่ร่ำรวย  มาจากการฉ้อราษฎร์บังหลวง ปล้นชาติปล้นแผ่นดิน  หรือทำธุรกิจผูกขาด  ขูดรีดทรัพย์สินเงินทองของเพื่อนร่วมชาติ  ยังสุขสบายอยู่กับกองเงินกองทองที่ได้มากระนั้นหรือ ?

นักการเมืองที่มาจากการซื้อเสียง โกหกปลิ้นปล้อน หลอกลวงประชาชน  สนับสนุนคนเลว/คนโกง  และทำผิดกฎหมายบ้านเมือง  สมควรที่จะเป็นผู้แทนประชาชนในการบริหารจัดการทรัพย์สมบัติของแผ่นดิน ตลอดจนความเป็นไปของประเทศชาติหรือ ?

หรือว่า  การจัดการแข่งขันกีฬาเพื่อให้ได้มาซึ่งเหรียญรางวัลมาก ๆ  จะมีผลต่อจำนวนเงินรางวัลที่รัฐบาลตั้งไว้  หากเป็นเช่นนี้  แสดงว่าเชื้อชั่วในเรื่องทุจริตคอรัปชั่นมันเริ่มลุกลาม  กัดกินไปทุกวงการแล้วจริง ๆ