ผมเห็นการจัดระเบียบป้ายตามซอยที่แยกจากถนนวัชรพล  เขตสายไหมและเขตบางเขน  ซึ่งเป็นเส้นทางที่ผมใช้อยู่เป็นประจำมานานกว่า ๑๐ ปีแล้ว  รู้สึกว่ามันไร้มาตรฐาน  และไม่สมกับเงินภาษีที่ต้องใช้ไปเท่าที่ควร

ซอยวัชรพล ซึ่งแยกจากถนนรามอินทรา ได้มีการปรับเปลี่ยนคำนำหน้าเป็นถนน  (ภายหลังที่มีการขยาย/ปรับปรุงเป็นถนน ๔ เลน) รวมทั้งได้มีการนำระบบการติดป้ายซอยโดยใช้หมายเลขกำกับ  ตามมาตรฐานของ กทม. ที่ได้ดำเนินการกันอย่างแพร่หลายในเขต/ถนนต่าง ๆ  (ใช้เลขคี่ฝั่งหนึ่ง และเลขคู่อีกฝั่งหนึ่งของถนนเรียงลำดับกันไป)

บ้านที่ผมอาศัยอยู่มาตั้งแต่ปี ๒๕๓๘ นั้น   เดิมไม่มีการใส่ชื่อถนน/ซอยในทะเบียนบ้าน (แต่มีซอย/ถนนจากถนนหลักเข้าถึงหมู่บ้านแล้ว)   โดย ถ.วัชรพล  สมัยที่มาผมมาอยู่ใหม่ ๆ นั้น  ยังเป็นถนน ๒ เลน และบางช่วงยังขรุขระเป็นหลุมเป็นบ่อ  ไม่มีไฟฟ้าติดตามถนน  แต่ก็ไม่เคยรู้สึกเดือดร้อนอะไร   พัสดุไปรษณีย์  โดยเฉพาะใบแจ้งหนี้ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์และค่าเครดิตการ์ด  สามารถเรียกเก็บเงินได้ตรงเวลาทุกเดือน ไม่ขาดตกบกพร่อง

แต่ทันทีที่เห็นผลงานของการพัฒนา/เปลี่ยนแปลงการจัดระเบียบที่เกิดขึ้นล่าสุด ในฐานะประชาชนผู้เสียภาษีและอาศัยอยู่ในเขต ขออนุญาตให้คะแนนเต็มสำหรับความตั้งใจ  แต่ให้คะแนนตกสำหรับวิธีการดำเนินการ

มาดูกันว่าทำไม

- ถนน/ซอยแยกจาก ถนนวัชรพลซึ่งเป็นถนนหลัก  ไม่ได้รับการปักป้ายให้เป็นซอยอย่างครบถ้วน  ทั้ง ๆ ที่บางซอยเป็นเส้นทางที่ชัดเจนและมีอยู่นานก่อนที่ถนนหลักจะขยายเป็น ๔ เลนด้วยซ้ำไป ในขณะที่บางซอยเป็นเพียงถนนสั้น ๆ ระหว่างตึกแถว (อาคารพาณิชย์) ยาวประมาณ ๒๐-๕๐ เมตร แล้วโค้ง/แยกเป็นซอยเข้าหมู่บ้านจัดสรร  กลับได้รับการปักป้ายเป็นซอย   

- ตลอดเส้นทาง  มีหมู่บ้านจัดสรรทั้งเก่าและใหม่มากกว่า ๑๐  แห่ง  ส่วนใหญ่ปากทางหมู่บ้านเข้าจะติดกับถนน  แต่มีหมู่บ้านจัดสรรเพียง ๒ แห่ง  ได้รับปักป้ายให้เป็นซอย (วัชรพล ...)  จึงเกิดคำถามว่า  การดำเนินการดังกล่าวเอามาตรฐานอะไรมาวัดว่า  หมู่บ้านจัดสรรแห่งใดสมควรได้รับการปักป้าย และแห่งใดไม่สมควรได้รับ

- ชื่อถนน  : ป้ายขนาดใหญ่บริเวณสิ้นสุดทางด่วนอาจณรงค์-รามอินทรา เขียนว่า “ซอยวัชรพล”  ในขณะที่ป้ายขนาดเล็กเขียนเป็น “ถนนวัชรพล”  รวมทั้งชื่อภาษาอังกฤษที่ไม่ตรงกัน  กล่าวคือ ป้ายซึ่งติดอยู่ ๕ แยก (ต้นซอย) ในเขตบางเขนและ ๓ แยกสุดถนน เขียนว่า  Vacharaphol  ในขณะที่ป้ายแยก วัชรพล ๓-๑๘ เขียนว่า Vacharapol  (ไม่มีตัว h)

- ถนนนี้ยาวประมาณ ๔ กม.  อยู่ในพื้นที่ ๒ เขต คือ เขตบางเขน และเขตสายไหม (เขตบางเขน ๒.๗ กม.,  เขตสายไหม ๑.๓ กม.)  แต่ป้ายบอกชื่อซอยเริ่มต้นที่ วัชรพล ๓ - วัชรพล ๑๘  (ระยะทาง ๑.๓ กม.) โดยอยู่ในเขตสายไหม  ส่วน วัชรพล ๑ - วัชรพล ๒ (ระยะทาง ๒.๗ กม.) อยู่ในเขตบางเขน ยังไม่มีการปักป้ายแต่ประการใด  ในขณะที่มีถนน/ซอยแยกและหมู่บ้านจัดสรรอยู่หลายแห่งเหมือนกัน  แสดงให้เห็นถึงการทำงานที่ไม่น่าจะมีการประสานระหว่างเขตทั้งสอง   เพราะในอนาคตหากเขตบางเขนจะทำป้ายบอกถนน/ซอยของ ถ.วัชรพล ส่วนที่เหลือให้ถูกต้อง  (โดยไม่จำเป็นต้องรื้อ/ลบป้ายของเขตสายไหมมาเขียนใหม่)  คงจะต้องใช้เครื่องหมายทับ (/)  ต่อหมายเลขซอย เป็น วัชรพล ๑/๑, วัชรพล ๑/๒ ฯ  และวัชรพล ๒/๑, วัชรพล ๒/๒ ฯ อย่างไม่ต้องสงสัย  ซึ่งการใส่เลขย่อยลงไปอีกนั้น  ควรจะเอาไว้ใช้แก้ปัญหาในอนาคตที่มีถนน/ซอยขึ้นมาเพิ่มเติมมากกว่า

ทั้งนี้   ซอยวัชรพล ... ที่บ้านผมตั้งอยู่  อาจนับได้ว่าเป็น ๑ ใน ๓-๔ ซอย  ที่เข้ากฎเกณฑ์ (จากทั้งหมด ๑๘  ซอย)  แต่ด้วยความอยากเห็นการจัดระเบียบหรือทำอะไรในบ้านในเมืองให้มันได้มาตรฐานเหมือน ๆ กัน จึงอดไม่ได้ที่ต้องแสดงความคิดเห็นไว้

ผมเองแม้จะเกิดและโตจากต่างจังหวัด  แต่กรุงเทพมหานครก็เป็นจังหวัดที่ผมรัก/ผูกพันอีกจังหวัดหนึ่งเพราะเป็นที่ที่ให้การศึกษาผมในวัยที่โตขึ้นและเป็นที่ทำงานของผมตั้งแต่เรียนจบจนถึงปัจจุบัน รวมทั้งเป็นที่ตั้งของบ้านหลังที่สองของผม  (เป็นบ้านเกิดของลูกทั้งสองของผม)  จึงอยากเห็นการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น   

อยากจะร้องทุกข์กับ  “ลุงแจ่ม” แห่งคม ชัด ลึก เหมือนกัน  แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะยาวเกินไปหรือเปล่า

ที่จริงแล้วปัญหาที่ผมหยิบยกมาเขียน  หากเข้าใจแล้วก็จะสามารถแก้ไขได้ไม่ยาก 

แต่ผมก็มีข้อเสนอแนะง่าย ๆ ดังนี้คือ   ก่อนที่เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบของเขตจะวางแผนในการจัดทำ/จัดซื้อและปักป้ายที่เป็นซอยย่อยของถนนเส้นนี้ (หรือเส้นไหนก็ตาม)  ขอให้ลงพื้นที่สำรวจสภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบันอย่างจริงจัง  แค่เพียงครึ่งวันก็มีข้อมูลเพียงพอที่จะนำไปจัดระเบียบการปักป้ายได้ดีกว่านี้แล้ว 

แต่ถ้าจะให้สมบูรณ์กว่านี้   ผมอยากให้ใช้เวลาเพิ่มเติมอีกสักหน่อยในการสำรวจชื่อซอยที่ชาวบ้านใช้มาดั้งเดิมนับสิบปี เพื่อบันทึกไว้เป็นประวัติศาสตร์ของชุมชน/หมู่บ้านควบคู่ไปกับชื่อถนน/ซอยสมัยปัจจุบัน  เหมือนเช่นถนนหลาย ๆ สายในเขตอื่น

ผมเคยพูดและเคยเขียนอยู่เสมอว่า  เรื่องใหญ่มันล้วนประกอบมาจากเรื่องเล็ก  ความมีมาตรฐานของประเทศ  ควรประกอบด้วยความเป็นมาตรฐานของทุกอนูที่ย่อยลงไปเริ่มจาก จังหวัด  เขต/อำเภอ และแขวง/ตำบล  จากตัวอย่างของความไม่ได้มาตรฐานในเรื่องการกำหนดชื่อ/หมายเลขของถนน/ซอยซึ่งเป็นเรื่องง่าย ๆ และไม่สลับซับซ้อนอะไร (สำหรับพื้นที่แห่งใหม่)  ยังทำให้ถูกให้ควรไม่ได้  แล้วจะไปหวังอะไรกับเรื่องยาก ๆ และใหญ่ ๆ ของประเทศชาติ

เรื่องแบบนี้  หากจะฝากไปถึงท่านผู้ว่าปัจจุบัน (คุณอภิรักษ์ฯ) และท่านผู้ว่าในอดีต (คุณสมัครฯ)  ซึ่งกำลังรับผิดชอบเรื่องใหญ่ ๆ (รวมทั้งคดีความที่พัวพันมาถึงส่วนตัว)  ก็อาจจะดูเล็กน้อยหรือละเอียดเกินไป  จึงขอฝากถึง ผอ.เขต หรือข้าราชการระดับรอง ๆ ไปก็น่าจะพอกระมังครับ

สิ่งอะไรก็ตามในโลกใบนี้หากเราไม่สามารถทำให้มันดีขึ้น  ก็ขอเพียงอย่าทำให้มันเสื่อมหรือเลวลงเลย จะดีกว่าไหมครับ