เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จหนีจากวังเข้าป่า เปลี่ยนสภาพจากองค์รัชทายาทเป็นนักบวช ก็ด้วยจะหาทางออกจากทุกข์ที่ประกอบด้วย ชรา (แก่) มรณะ(ตาย) กับ โสกะ (ความแห้งใจ) ปริเทวะ (ความร่ำไร) ทุกข์โทมนัส (ความเสียใจ) อุปายาสะ (ความผิดหวัง คับแค้นใจ) ใช้เวลายาวนานถึง ๖ ปี จึงรู้ว่า อวิชชา (ความไม่รู้) โดยเฉพาะความไม่รู้แจ้งเห็นจริงในอนัตตา หรือ หลงในอัตตา(กิเลสตัวแม่) เป็นต้นเหตุแห่งทุกข์(ตามที่ทรงแสดงไว้ใน.... |