เอกลักษณ์ของการทำงานทางการเมืองอย่างหนึ่งของการเมืองในประเทศไทย  ที่สังคมการเมืองไทยและคนต่างชาติรู้จักและเข้าใจกันเป็นอย่างดี  คือ เมื่อเกิดสถานการณ์ที่ขัดแย้งและไม่พอใจ  หรือมีแนวคิดและอุดมการณ์ทางการเมืองที่แตกต่างกัน  ผู้นำการเมืองหรือแกนนำการเมืองภาคประชาชนต่างๆ  จะใช้กลุ่มพลังมวลชนที่มีอยู่ออกมาแสดงพลังความกดดันฝ่ายตรงกันข้ามด้วยวิธีการอย่างหลากหลาย  และนับวันจะทวีความรุนแรงขึ้นตามลำดับ

ลักษณะของการใช้พลังมวลชนจำนวนมากหรือที่เราเรียกว่าการใช้กฎหมู่   เพื่อให้เกิดความเสียหายต่อประเทศชาติ  ไม่ว่าจะเป็นด้านเศรษฐกิจ  สังคม  การได้รับความน่าเชื่อถือจากต่างชาติ  เป็นต้น  ซึ่งกลุ่มการเมืองทุกกลุ่มที่ออกมานั้นมีจุดมุ่งหมายประการแรก  คือ  การกระทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ประชาชนได้รับความเดือดร้อน  ไม่สามารถดำเนินชีวิตได้ตามปกติ  ได้รับความทุกข์ยากไปตามๆ กัน  เช่น  การปิดถนน  การบุกยึดอาคารสถานที่ทั้งของรัฐและเอกชน  การตัดน้ำตัดไฟฟ้า  การทำร้ายร่างกายและจิตใจประชาชนทั้งทางตรงและทางอ้อม  เป็นต้น

ดังนั้นยุทธศาสตร์สำคัญที่สุดที่บุคคลหรือกลุ่มบุคคล  ผู้นำกิจกรรมการเมืองเหล่านี้ต้องยึดถือเป็นคัมภีร์ในการต่อสู้ทางการเมืองดังกล่าว  คือ "การทำให้ประชาชนส่วนมากเดือดร้อนมากที่สุด"  นั่นหมายถึงการจับประชาชนเป็นตัวประกัน  ให้กับผู้ครองอำนาจรัฐยินยอมปฏิบัติตามเงื่อนไขหรือข้อเรียกร้องต่างๆ นั่นเอง 

สำหรับผู้นำหรือแกนนำของกลุ่มการเมืองที่ออกมา สร้างความเดือดร้อนหรือจับประชาชนเป็นตัวประกันนั้น  เมื่อรับรู้รับทราบแล้วไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นไปได้  บ้างก็เป็นนักพรตนักบวชเป็นเจ้าลัทธิ  บ้างก็เป็นคนที่มองดูแล้วน่าจะหมดกิเลสตัณหาไปนานแล้ว  บ้างก็มักจะประกาศว่าตนเองรักชาติรักประชาชนอย่างยิ่งยวด  บ้างก็เคยเป็นตัวแทนประชาชนมีตำแหน่งใหญ่โต  บ้างก็อ้างอยู่เสมอๆ ว่าเป็นนักประชาธิปไตยในสายเลือดอย่างแท้จริง  เป็นต้น  แต่แล้วทุกคนดังกล่าวก็ใช้พลังมวลชนของตนเองสร้างความกดดันลักษณะเป็นการใช้กฎหมู่  จับประชาชนเป็นตัวประกันทุกครั้งไป

ขอความกรุณาและกราบวิงวอนมายังท่านผู้นำหรือแกนนำ  ทางการเมืองเหล่านี้  ท่านจะทำอะไร  จะล้มล้างขับไล่รัฐบาลหรือกลุ่มการเมืองที่มีแนวคิดและอุดมการณ์ทางการเมืองที่ตรงข้ามกับท่าน  ก็ไปทำการตามเช็ดตามล้างกันโดยตรง  อย่ามาทำให้ประชาชนธรรมดาๆ  ที่ทำมาหากินตามปกติได้รับความเดือดร้อนเลยครับ

ประชาชนชาวไทยถูกจับเป็นตัวประกันทางการเมือง  และเป็นทาสของเจ้าลัทธิทางการเมืองเหล่านี้มาเป็นเวลาเนิ่นนานหลายปีแล้ว  โปรดปล่อยให้พวกเราเป็นอิสระจากกิเลสตัณหาทางการเมืองของท่านได้แล้ว