*/
BrazilMiss | ||
![]() |
||
Miss flight in Brasil |
||
View All ![]() |
<< | กรกฎาคม 2008 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
ขอท้าวความต่อจากตอนที่แล้วนิดหน่อย จะได้ต่อเรื่องติด ฉันได้ทุนสนับสนุนให้เดินทางไปนำเสนอผลงานวิชาการที่ประเทศบราซิล เรื่อง บทเรียนเหตุการณ์คลื่นยักษ์สึนามิถล่มไทยในกรณีข้อมูลข่าวสาร ทุกขลาภทำให้ชีวิตข้าน้อยต้องระหกระเหินเพราะตกเครื่องบิน (อีกแล้ว) หนำซ้ำยังต้องหอบหิ้วลูกศิษย์อีกราวสิบชีวิต ท่องเที่ยวอย่างเหนื่อยล้าเก็บสะสมไมล์ของสายการบินอย่างเสียมิได้ ไปตามหัวเมืองต่างๆ ตั่งแต่ เมือง โรงแรมที่ใช้ประชุมอยู่นอกเมือง เป็นอาคารสูงราวห้าชั้นใหญ่อลังการสีแดงเจิดจ้าอยู่บนเนินหญ้าเขียวชอุ่มติดทะเลสาบสีครามภายใต้อ้อมกอดของท้องฟ้าสดใสที่แต่งแต้มด้วยปุยเมฆขาวนวล ด้านหน้าโรงแรมมีสถาปัตยกรรมแปลกตาซึ่งฉันดูยังไงก็ไม่เข้าใจไอ้แถบแบนๆ สีเหลืองบิดตัวคล้ายริบบิ้นปักอยู่บนพื้นหญ้าเขียวๆ อยู่ด้านหน้าอาคารทรงกระบอก แผ่นกระจกของอาคารสะท้อนสีท้องฟ้าและก้อนเมฆขาวที่พลิ้วไหวไปมา ช่วยให้เจ้าริบบิ้นเหลืองสดโดดเด่นขึ้นมาอย่างเด่นชัด ธงสามผืนสีขาว เขียว และแดงโบกสะบัดไปตามลมอยู่บนเสาธงด้านหน้าทำให้ริบบิ้นบิดเกลียวดูมีชีวิตชีวาประหนึ่งว่าเริงระบำไปด้วย
ด้านหลังโรงแรมมีทะเลสาบสีครามกว้างสุดลูกหูลูกตา รายล้อมด้วยเนินเขาเตี้ยๆ มีเรือเล็กๆ สีขาวแล่นตัดท้องน้ำก่อเกิดฟองคลื่นสีขาวไปมา บรรยากาศของโรงแรมแบบนี้ช่างยั่วยวนใจให้โบยบินจากห้องประชุมทึมทึบเสียนี่กระไร งแรมแบบนี้ช่างยั่วยวนใจให้ดบยบินออกจากพิธีเปิดงานประชุมวิชาการระบาดวิทยาระดับนานาชาติมักจะเริ่มด้วยการกล่าวต้อนรับ บอกวัตถุประสงค์ของงาน แล้วตามด้วยการแสดงที่บ่งบอกถึงเอกลักษณ์และวัฒนธรรมของประเทศที่จัดงาน เท่าที่ผ่านมายังไม่เคยเจออะไรสุกสนานเท่านี้มาก่อน คนบราซิลมีเรื่องเต้นระบำอยู่ในสายเลือด พอได้ยินเสียงกลองกระหน่ำขึ้นมาเท่านั้นแหละ บรรดานักวิชาการ นักวิจัย ศาสตราจารย์ ผู้ทรงคุณวุฒิทั้งหลายในชุดเสื้อนอกต่างลุกขึ้นเหมือนผีเข้า โยกย้าย...โยกย้าย...ส่ายสะโพกโยกย้าย แบบไม่สนใจสายตายผู้ใด แถมยังลากคนนั่งข้างๆ เข้าร่วมด้วย พวกนักศึกษาหนุ่มสาวต่างกระโจนไปหน้าเวที เต้นแบบแซมบ้าตามจังหวะกลองที่รัวถี่ขึ้นทุกทีๆ แม้แต่ป้าที่นั่งใกล้ๆ ฉันยังลุกขึ้นเต้น ลำตัวแกตั้งตรง ข้อศอกงอและกางออกขยับทำมุมกับรักแร้เข้าจังหวะกับเท้าที่ซอยไปมา จะด้วยสรีระของชนเผ่าที่มีสะโพกใหญ่หรือความชำนาญมาแต่เล็กก็ตามเถอะ สะโพกป้าพลิ้วไหวไปมาตามแรงบิดเพียงเล็กน้อยดูสนุกสนานแบบน่ารักอย่างบอกไม่ถูก
ถึงเวลาฉันก็เอาโปสเตอร์ไปติด โอโฮ..ไม่เคยเจอกระดานที่ไหนแข็งโป๊กเท่านี้มาก่อน กดหมุดยังไงๆ ก็ไม่ลง ใจอยากจะแปลงร่างเป็นไอ้แมงมุมกระโดดถีบกระดานให้นอนราบเอาค้อนมาตอก..ตอก..ตอก ให้รู้แล้วรู้รอด หนุ่มบราซิลที่นั่งเกาคางอยู่แถวนั้นเห็นท่าทางจิ้งจกตะกายฝาของฉันคงอดสงสารไม่ได้ จึงเข้ามาช่วย เท่าที่เจอมาตั้งแต่เหยียบแผ่นดินบราซิล คนที่นี่เขามีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่จริงๆ
วันต่อมาฉันเฝ้าโปสเตอร์เพื่อตอบข้อซักถามของผู้ที่สนใจแวะเวียนมาดู เจอพ่อหนุ่มที่มาช่วยติดโปสเตอร์ ก็ได้รู้ว่าหัวแม่โป้งแกระบมไปหมด เฮ้อ..เวรกรรม
ตอนเย็นๆ จะมีการแสดงเต้นระบำของบราซิลแบบต่างๆ ให้ผู้เข้าร่วมประชุมจากนานาประเทศรับชม ดูดูไปแล้ว บรรดานักเต้นก็คล้ายกับวงลิแกผสมหางเครื่องบ้านเราที่ขนเอาลูกหลานพี่ป้าน้าอามาเต้นด้วย คนที่เต้นเก่งแล้วก็จะอยู่แถวหน้าเปลี่ยนเครื่องทรงออกมาเต้นหลายเพลง ส่วนพวกเด็กใหม่ก็จะเต้นอยู่หางแถวหรือตามขอบเวทีเหมือนแม่หนูน้อยในภาพ ถึงจะถูกจังหวะบ้างผิดจังหวะบ้างก็ดูน่ารักน่าเอ็นดู ดูชุดที่แกใส่แล้วคงยืมพี่ๆ มาถึงได้ดูรุ่มร่ามรุงรัง ถ้าเปรียบเป็นนกแม่หนูคงบินชนเพดานไปแล้วเวลากระโดดไปกระโดดมาเพราะปีกนกอันมโหฬารขยับพึบพับ ในขณะที่รุ่นพี่เหมือนนกถูกถอนขนจนดูวาบหวิวไปหมด อยากหาผ้ามาห่มให้คลายหนาว
นักเต้นจะเริงระบำเข้าใกล้ผู้ชมที่นั่งบ้างยืนบ้างอยู่ในปะรำ ชุดฟ้อนรำไทยเราจะปิดมิดชิดไปหมด ส่วนของบราซิลจะเปิดเกือบหมดเป็นเรื่องปกติ พี่ไทยเราหาคุ้นชินไม่ พอสาวๆ เข้ามายักย้ายส่ายสะโพกใกล้ๆ เห็นสายตาบรรดาลูกศิษย์ชายอายขัดเขินไปหมด อดขำไม่ได้ ต้องเก็บภาพกล้ามเนื้อใบหน้าและสายตาไว้ แต่เกรงว่าจะผิดจริยธรรม จึงให้เห็นภาพแบบพร่ามัวไว้ก่อน หุ่นสาวนักเต้นชาวบราซิลนี่สวยมาก หุ่นเนื้อนมไข่แต่มีกล้ามเนื้อกระชับ ผิวเข้มสวยใช่ดำปึ๊ดปื๋อ เห็นในรูปไม่มีตัวเปรียบเทียบคงนึกภาพไม่ออก ฉันไปยืนถ่ายด้วยส่วนสูงแค่ราวนมเขา ผู้ที่สายตาสั้นกรุณาใส่แว่นให้เรียบร้อยก่อนยลภาพ ส่วนผู้ที่มีสายตายาวกรุณาถอยห่างออกไปจนถึงระยะเห็นชัดเจน เพราะถ้าดูไม่ถนัดถนี่อาจจะหัวใจวายได้เมื่อเห็นหัวของฉันเป็นเต้านมที่สามของสาวเจ้า (เด็กที่อายุต่ำกว่า 13 ปี ควรมีผู้ปกครองแนะนำ)
นอกจากระบำเนื้อนมไข่แล้ว ยังมีการแสดงของชายชาวบราซิลที่อวดให้เห็นถึงศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งงดงาม มีทั้งตีลังกา กระโดดเตะ และ สู้ด้วยกระบอง ผู้เต้นที่ถือว่ามีรูปร่างงดงามตามมาตรวัดทางสังคม ก็ต้องมีรูปร่างล่ำบึก กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ไม่เป็นห่วงพวงย้อยห้อยระย้าแบบชายลูกไม้ผ้าปูโต๊ะกลม หรือผอมแห้งซี่โครงบานเป็นร่องๆ เหมือนหีบเพลง เมื่อว่างจากการประชุม ฉันก็ออกเดินชมตัวโรงแรมและอนาบริเวณอันกว้างใหญ่จนทั่ว จากนั้นเลียบเลาะชายฝั่งทะเลสาปตัดเข้าสู่ตัวโรงแรมกับเจ้าลูกศิษย์หมอทหาร คุยกันไปถ่ายรูปกันไป ไม่ได้สังเกตสังกาอะไร จนกระทั่งมาถึงตัวตึกฉันก็รู้สึกวาบขึ้นมาเมื่อก้าวย่างไปกลางอากาศขณะสาละวนกดดูภาพในกล้อง พริบตาเดียวร่างฉันก็ร่วงลงไปในสระ ส่วนเจ้าลูกศิษย์ชิ่งอ้อมสระไปไม่บอกกล่าวเล่าสิบ มือที่ถือกล้องชูสูงขึ้นพ้นน้ำด้วยสันชาตญาณดิบ ฉันพยายามจะกระเสือกกระสนขึ้นจากสระเพราะกลัวเอกสารและหนังสือเดินทางในกระเป๋าจะเปียกเละเทะไปหมด เจ้าหมอทหารแทนที่จะช่วยกลับทรุดตัวลงไปหัวเราะก๊ากควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉันชักจะฉุนไม่ใช่เพราะอายแต่เพราะห่วงเอกสารมาก จึงตะโกนเรียกสติให้มัน...เอ้ยท่านช่วย มาช่วยพี่ด้วย เร็วเข้า ไอ้น้อง ฉันชักดังขึ้นเมื่อมันยังขำกลิ้งอยู่ตรงนั้น มาช่วยเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นผมต้องเฝ้าเอกสารพี่จนแห้ง ฉันขู่ ครับครับ เจ้าหมอทหารพยายามข่มอารมณ์ขันขณะวิ่งอ้อมสระมาช่วยฉันแผ่เอกสารบนเก้าอี้ ฉันอดพาลไปถึงคนออกแบบโรงแรมมิได้ ว่าเอาสมองส่วนไหนคิดนะ ถึงได้สร้างสระแยกมาโด่แด่อยู่อีกซีกตึกหนึ่ง ยังพาลต่อไปถึงลูกศิษย์ว่ามันสติแตกไม่แสสร้างระงับอารมณ์ขำไว้บ้าง พอมาคิดอีกทีก็อดขำตัวเองไม่ได้ นึกถึงภาพจิ้งจกตัวน้อยดิ้นกระแด่วๆ หงายหน้าหงายหลังตะเกียกตะกายขึ้นมาจากน้ำ แล้วจะให้เจ้าลูกศิษย์อดหัวเราะไงไหว ผมรีบไปตามอาจารย์ทอให้ที บอกว่าพี่ต้องการความช่วยเหลือด่วนนะ ฉันนึกออกว่าเพื่อนพักอยู่โรงแรมนี้ ครับ รีบไปรีบมานะ พี่หนาวแล้ววะ เปียกแฉะด้วย ครับผม เจ้าลูกศิษย์รับคำใบหน้าเปื้อยยิ้มแล้วสาวเท้ายาวๆ ออกไป
ฉันไม่ใส่ใจลำตัวที่เปียกโชก รีบดึงบรรดาเอกสารต่างๆ หนังสือเดินทาง กระเป๋าเงิน ออกมาวางเรียงรายบนเก้าอี้ข้างสระน้ำ เพื่อตากแดดตากลมให้แห้ง เดชะบุญที่มันไม่เสียหายสักเท่าใด รอพักใหญ่ก็ยังไม่มีมีวี่แววผู้ใด ฉันเริ่มกระสับกระส่าย จะด้วยความหนาวหรือความนานก็ตามแต่ ทำไมใช้เวลานานนักหนานะ ยกเว้นสงกรานต์แล้วยังไม่รู้ว่าเปียกแฉะมันสนุกตรงไหน แล้วก็รู้สึกดีขึ้นทันทีที่เห็นเจ้าหมอทหารกับอาจารย์ทอเดินตรงมาทางนี้ เป็นไงบ้าง เสียงอันห่วงใยของอาจารย์ทอช่างขัดใบหน้าอมยิ้มเสียเหลือเกิน แฉะจัง อยากเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยว ขอฉันถ่ายรูปก่อน จึงจะให้ยืมกางเกง อะไรนะ เอาไว้เป็นที่ระลึก หา ฉันเขวี้ยงสายตาอำมหิตไปยังเจ้าลูกศิษย์ทรยศทันที กล้ามเนื้อแทบทุกมัดบนใบหน้าของเจ้าหมอทหารทำงานอย่างขัดแย้งกันสุดฤทธิ์ระหว่างอารมณ์ยำเกรงกับอารมณ์ขำกลิ้ง พวกเรารู้เรื่องหมดละ มันเอาไปเล่าให้ฟัง อาจารย์ทอพูดพลางสาละวนกับการปรับกล้อง พี่ให้ไปกระซิบบอกว่าต้องการความช่วยเหลือด่วนนะเฟ้ย เพิ่งถึงบางอ้อ เจ้านี่คงใส่ใข่หน้าดูชม มิน่าละอาจารย์ทอถึงได้หิ้วกล้องมาด้วย ไม่มีคำตอบจากใบหน้าปุเลี่ยนปุเลี่ยนนั้น พี่อยากจะโดดเต๊ะก้านคอผมสักป๊าป ฉันยังพาลเจ้าลูกศิษย์อีก เร็วเข้า หนาว จะถ่ายตรงไหนก็เอา ฉันหันไปบอกอาจารย์ทออย่างจำใจ เธอเอามือชี้จุดเกิดเหตุด้วยนะ อาจารย์ทอได้คืบจะเอาศอก †شŐŐಃೌ 蜄 † ฉันคิดในใจ ตลอดเย็นนั้น ผู้คนแวะเวียนมาแสดงความเห็นใจ จะว่ากันจริงๆ ก็คือมาดูสภาพมากกว่าเพราะมีแต่ใบหน้ากลั้นยิ้มมาทั้งนั้น จนฉันต้องเอื้อนเอ่ยวาทะเด็ดออกไปว่า เท้าพี่ยังเปียกอยู่ ถึงน้ำสระจะไม่ขลังเท่าน้ำมะพร้าว แต่ก็พอใช้แทนกันได้นะน้องนะ
วันถัดมาเห็นเขาเอากระโจมผ้าใบไปคลุมสระที่เกิดเหตุ จะด้วยว่าเป็นความบังเอิญหรืออะไรก็แล้วแต่ เรื่องนี้เป็นเรื่องหนึ่งที่ติดอันดับยอดนิยม ด้วยมาดผู้นำที่ชาญฉลาดพาลูกศิษย์ฝ่าฟันอุปสรรคขวากหนามผ่านพ้นวิกฤติตกเครื่องบินมาด้วยดี กลับเซ่อซ่าตกน้ำป๋อมแป๋มไม่เป็นท่า เอ้อหนอ...จะเอาอะไรกับความไม่เที่ยง ชั่วขณะหนึ่งดุดดั่งผู้กล้า มาอีกชั่วขณะกลับเป็นตัวตลกเสียนี่ โลก...หนอ...โลก
|
ถึง บล็อกเกอร์ ทุกท่าน โปรดอ่าน
ด้วยทาง บริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จำกัด (มหาชน) ได้ติดต่อขอความร่วมมือ มายังเว็บไซต์และเว็บบล็อกต่าง ๆ รวมไปถึงเว็บบล็อก OKnation
ห้ามให้มีการเผยแพร่ผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ของบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ บนเว็บ blog โดยกำหนดขอบเขตของสิ่งที่ห้ามทำ และสามารถทำได้ ดังนี้
ห้ามทำ - การใส่ผลงานเพลงต้นฉบับให้ฟัง ทั้งแบบควบคุมเพลงได้ หรือซ่อนเป็นพื้นหลัง และทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือ copy code คนอื่นมาใช้ - การเผยแพร่ file ให้ download ทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือฝากไว้ server คนอื่น สามารถทำได้ - เผยแพร่เนื้อเพลง ต้องระบุชื่อเพลงและชื่อผู้ร้องให้ชัดเจน - การใส่เพลงที่ร้องไว้เอง ต้องระบุชื่อผู้ร้องต้นฉบับให้ชัดเจน จึงเรียนมาเพื่อโปรดปฎิบัติตาม มิเช่นนั้นทางบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ จะให้ฝ่ายดูแลลิขสิทธิ์ ดำเนินการเอาผิดกับท่านตามกฎหมายละเมิดลิขสิทธิ์
OKNATION
กฎกติกาการเขียนเรื่องและแสดงความคิดเห็น
1 การเขียน หรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ต้องไม่หมิ่นเหม่ หรือกระทบต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ หรือกระทบต่อความมั่นคงของชาติ
2. ไม่ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่นในทางเสียหาย หรือสร้างความแตกแยกในสังคม กับทั้งไม่มีภาพ วิดีโอคลิป หรือถ้อยคำลามก อนาจาร 3. ความขัดแย้งส่วนตัวที่เกิดจากการเขียนเรื่อง แสดงความคิดเห็น หรือในกล่องรับส่งข้อความ (หลังไมค์) ต้องไม่นำมาโพสหรือขยายความต่อในบล็อก และการโพสเรื่องส่วนตัว และการแสดงความคิดเห็น ต้องใช้ภาษาที่สุภาพเท่านั้น 4. พิจารณาเนื้อหาที่จะโพสก่อนเผยแพร่ให้รอบคอบ ว่าจะไม่เป็นการละเมิดกฎหมายใดใด และปิดคอมเมนต์หากจำเป็นโดยเฉพาะเรื่องที่มีเนื้อหาพาดพิงสถาบัน 5.การนำเรื่อง ภาพ หรือคลิปวิดีโอ ที่มิใช่ของตนเองมาลงในบล็อก ควรอ้างอิงแหล่งที่มา และ หลีกเลี่ยงการเผยแพร่สิ่งที่ละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบหรือวิธีการใดก็ตาม 6. เนื้อหาและความคิดเห็นในบล็อก ไม่เกี่ยวข้องกับทีมงานผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซต์ โดยถือเป็นความรับผิดชอบทางกฎหมายเป็นการส่วนตัวของสมาชิก คลิ้กอ่านเงื่อนไขทั้งหมดที่นี่"
OKnation ขอสงวนสิทธิ์ในการปิดบล็อก ลบเนื้อหาและความคิดเห็น ที่ขัดต่อความดังกล่าวข้างต้น โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ต่อเจ้าของบล็อกและเจ้าของความคิดเห็นนั้นๆ
|
||
![]() ![]() |