สวัสดีค่ะ

กลับมาเปิดบล็อกใหม่หลังจากที่หายไปตั้งแต่ต้นปีพ.ศ. ๒๕๕๒

ด้วยความระลึกถึงเพื่อนๆน้องๆและผู้ที่ปวรณาตัวเป็น “ลูกๆ” หลายๆคน

 ได้บอกผู้คุ้นเคยไปว่าช่วงนั้นจำเป็นต้องปิดบล็อกเพราะไม่มีเวลาจริงๆค่ะ หากยังเปิดอยู่ก็จะอดแวะเวียนเข้ามาคอมเม้นต์บล็อกเกอร์ที่คุ้นเคยหลายๆท่านไม่ได้ แต่ตอนนี้พอจะมีเวลา และมีกำลังใจเพราะยังมีน้องๆบล็อกเกอร์หลายท่านแวะเวียนส่งอีเมล์ไปหาบ่อยๆ

ตอนนี้ กลับมาแล้วนะคะ   เหมือนเดิม มาทักทายกันได้นะคะ..

และขอถือโอกาสฤกษ์ดี วันแม่ของไทย (วันที่เขียนนี้ ที่คาลิฟอเนียร์ ตรงกับวันที่ ๑๒ สิงหาคม 52 ค่ะ เป็นวันมาอัพเดทบล็อกอีกครั้งค่ะ

อาทิตย์ที่ผ่านมาบรรยากาศของชุมชนชาวไทยในซานฟรานซิสโกเต็มเปี่ยมไปด้วยความจงรักภักดี งานถวายพระพรจากพสกนิกรที่พร้อมใจกันจัดเพื่อสมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนารถจากสมาคมไทยและจากวัดไทยทั่วเบย์แอเรีย สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ผู้เขียนขอนำภาพจากงานพิธีต่างๆมาให้ได้ชมกันจากวัดพุทธานุสรณ์เมืองฟรีม้อนต์ซึ่งอยู่ใกล้บ้านผู้เขียนนะคะ

ที่ประทับใจที่สุดก็คือ การที่เด็กนักเรียนหญิงโรงเรียนวันอาทิตย์วัดพุทธาฯ อายุตั้งแต่หกขวบไปจนสิบขวบผู้มีจิตใจใฝ่ในธรรม ได้พร้อมใจกันเข้าถือศิลบวชชีพราหมณ์ เพื่อน้อมถวายเป็นพระราชกุศล สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนารถฯและเพื่อเทิดทูนพระคณของแม่  เหตุที่ประทับใจก็คือ เด็กๆเหล่านี้เกิดและเติบโตในสหรัฐอเมริกาทั้งนั้น ทว่าเขาเหล่านั้นได้รับการอบรมสั่งสอนให้มีความจงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์และพระราชินีของไทยมาตั้งแต่ยังเยาวัย

นักเรียนถ่ายภาพเป็นที่ระลึกร่วมกับพระวิเทศธรรรมกวี เจ้าอาวาสวัดพุทธาฯ

ภาพการการแสดงของนักเรียนพุทธศาสนาภาคฤดูร้อน ในเพลง ใครหนอ และ ค่าน้ำนม

 ก่อนจะจบบันทึกวันนี้ ต้องขอขอบคุณ คุณชาลีและทีมงานโอเคเนชั่นที่เปิดบล็อกให้กลับมาใช้ได้เหมือนเดิมด้วยค่ะ