• ภูพานลานดาว
  • ranking : สมาชิกทั่วไป
  • วันที่สร้าง : 2009-07-20
  • จำนวนเรื่อง : 42
  • จำนวนผู้ชม : 46519
  • ส่ง msg :
  • โหวต 31 คน
ภูพานลานดาว
เพียงมองหา จึงมองเห็น
Permalink : http://oknation.nationtv.tv/blog/phupanlanjai
วันพฤหัสบดี ที่ 6 พฤศจิกายน 2557
Posted by ภูพานลานดาว , ผู้อ่าน : 956 , 11:47:18 น.  
หมวด : ทั่วไป
พิมพ์หน้านี้ โหวต 2 คน

ตอน ทะเลกอดภูเขา                          เช้านั้น หลังทานติ่มซำหน้าสถานีรถไฟ พี่ชัย พี่นก น้องพราว มารับพวกเราไปส่งที่ท่าเรือควนตุ้งกู ท่าเรือเงียบ ๆ ที่มีร้านน้ำชาเล็ก ๆ  “รอนานไหมครับ” ชายหนุ่มที่มารับถาม “ผมขอเตรียมเสบียงก่อนนะครับ อีกสักพักค่อยเดินทาง พี่เข้าห้องน้ำก่อนนะครับ ต้องนั่งในเรือกเกือบสามชั่วโมง” เป็นคำแนะนำที่ข้าพเจ้าอมยิ้มและทำตาม สักพักเครื่องก็พร้อม เด็ก ....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 4 พฤศจิกายน 2557
Posted by ภูพานลานดาว , ผู้อ่าน : 1116 , 13:32:00 น.  
หมวด : ทั่วไป
พิมพ์หน้านี้ โหวต 2 คน

กลางฤดูฝน สวนเขียวครึ้มขจี ยามเช้าธรรมดา ฝนพร่ำเป็นละอองแสงแดดส่องลอดผ่านแนวต้นมะพร้าว เด็กชายและแม่ขี่รถเครื่องคันเก่าสีเทา ๆ ขาว ๆ เลาะผ่านโค้งสวนแวะหยุดจอดสนิทนำหน้าพระและสามเณร ละอองฝนฟุ้ง จังหวะก้าวสม่ำเสมอ ของเตรียมใส่บาตรพร้อม ขนมหลายถุงเว้นไว้ใส่ในยามเด็กวัดที่เดินตาม เป็นรอยยิ้มอบอุ่นที่มอบให้ น้อยนิดในแววตานั้นข้าพเจ้ารู้สึกว่าเด็ก ๆ รู้สึกว่าข้าพเจ้าเป็นแม่อีกคน             กลางฤดูฝนเทา ๆ....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 9 ตุลาคม 2557
Posted by ภูพานลานดาว , ผู้อ่าน : 1162 , 17:05:55 น.  
หมวด : ทั่วไป
พิมพ์หน้านี้ โหวต 2 คน

เวลาที่ต้องปั่นจักรยานขึ้นสะพานข้ามคลอง โดยใช้จักรยานไม่มีเกียร์ และแบกน้ำหนักเด็กยี่สิบกิโลกว่าๆ ทำให้รู้ว่า เมื่อเห็นสะพานให้ตั้งหลักให้มั่น เร่งจังหวะการปั่นให้เร็วขึ้นก่อนจะถึงคอสะพาน อย่าหยุดเมื่อเกิดแรงเฉื่อย เมื่อถึงจุดกลางสะพานให้หายใจสูดอากาศลึกๆ เพราะนั้นหมายถึงสภาวะแห่งความเบาสบาย เพียงแค่จับคันบังคับให้มั่นคง พักเท้า และปล่อยให้รถจักรยานไหลลงจากที่สูงลงที่ต่ำ                   โชคดี ที่....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 7 ตุลาคม 2557
Posted by ภูพานลานดาว , ผู้อ่าน : 841 , 17:19:04 น.  
หมวด : ทั่วไป
พิมพ์หน้านี้ โหวต 1 คน

                 กุมภาพันธ์ปี 56 เข้าขวบปีที่ 7 พอดี ชีวิตที่อิสระของเด็กผู้ชายตาเล็กๆ กำลังก้าวเข้าสู่การเปลี่ยนช่วงวัย ภูพานตัวโตขึ้น ฟันน้ำนมทยอยหลุดหลายซี่ ฟันแท้ขึ้นมาอย่างมั่นคง โลกของเรียนรู้ฐานกาย ในวัยเจ็ดขวบแรก นับว่าภูพานเรียนรู้และเก็บเกี่ยวธรรมชาติได้อย่างมากมาย เมื่อข้างในมั่นคง เล่นและเข้าใจผู้คนตามสมควร มีเหตุมีผลสมวัย การก้าวสู่อีกการเรียนรู้ ก็น่าจะพร้อม                   กลางเดือ....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 20 กรกฎาคม 2554
Posted by ภูพานลานดาว , ผู้อ่าน : 2238 , 16:47:48 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 4 คน

ด้วย....หัวใจเดียวกัน   “พวกคุณรู้ไหมว่าสิ่งที่พวกคุณทำคือการให้เครื่องมืออีกแบบกับพวกเขา”     เสียงคำถามดังขึ้นกลางวงสนทนาในร้านอาหารกลางเมืองใต้สุดแดนสยาม ค่ำคืนหนึ่ง   ในเงามืดนั้นข้าพเจ้าเพียงนิ่ง เพราะคำตอบที่ดังอยู่ในใจคงไม่ใช่เหตุผลที่ จะเอามาหักล้างกันในวงสนทนา แต่เพราะข้าพเจ้าติดตามคนกลุ่มเล็กๆ จน เห็นในสิ่งที่พวกเขาลงมือกระทำและหลายครั้งที่ข้าพเจ้าเข้าไปอยู่ร่วมใน กิจกร....

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 20 พฤษภาคม 2554
Posted by ภูพานลานดาว , ผู้อ่าน : 1815 , 14:59:29 น.  
หมวด : ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
พิมพ์หน้านี้ โหวต 2 คน

หลังจากได้รับข้อความ การชวนเข้าร่วมกิจกรรมทำให้นึกถึงความ "บ้า" ของเพื่อนของพี่ชายที่คลุกคลีกันมาร่วม 15 ปีเพื่อนของพี่ชายที่กลายมาเป็นพี่ชายอีกคนพี่ปู กำพล นามพูน อาสาสมัครที่ทำ ทำ และทำ ถ้านึกถึงพี่คนนี้ จะนึกถึงภาพสมัยที่เรากำลังเรียนและติดตามพี่ๆ ไปทำกิจกรรมตามหมู่บ้านที่ห่างไกล สอนทำของเล่น ทำงานศิลปะ และทำอะไรต่ออะไรที่เรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มเสมอน้องๆหลายคนในชุมชนเติบโตขึ้น เรียนรู้การทำงาน....

อ่านต่อ

วันเสาร์ ที่ 7 พฤษภาคม 2554
Posted by ภูพานลานดาว , ผู้อ่าน : 2540 , 11:57:43 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 3 คน

นกก้อนหิน บินหลา สันการาคีรี ปีหนึ่งมี่ฤดู ต่อให้อีกสี่ปีก็แค่สี่ฤดู ฉันไม่ได้รอเธอนานกว่านี้  ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ครั้งแรกเมื่อฤดูหนาว ปีห้าสอง ด้วยบรรยากาศ สถานที่และแม่น้ำโขง ทำให้ฉันหลงรักหนังสือเล่มนี้โดยพลัน การอ่านครั้งแรก รายละเอียดเพียงรู้ว่าหลงรัก เดินตามทางที่ผู้เขียนนำพา อมยิ้มในความรักของอังโตน ผาฝนและเยจิน หนังสือถูกส่งต่อสู่มือเพื่อน ให้ได้อ่านและกลับมาอยู่ในชั้....

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 22 เมษายน 2554
Posted by ภูพานลานดาว , ผู้อ่าน : 1079 , 17:04:36 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 3 คน

เช้าวันนี้ ข้าพเจ้าปลุกลูกชายแต่เช้า เพราะที่ร้านมีขนมปังก้อนใหญ่ ที่ปิดไปในช่วงสงกรานต์ “เอาขนมปังไปให้ปลา กลางสะพานกัน “ เสียงข้าพเจ้าปลุกลูกชาย ในสวนสาธารณะ  ลูกชายขี่จักรยานช้าๆ ชะลอและรอแม่ ห่างไกลจากกันไม่เกิน 10 เมตร  ถนนสายหลัก ในสวนสาธารณะ กิ่งไม้หัก กระจัดกระจายเต็มถนน ดอกไม้กลีบบางเปียก บอบช้ำ สะบักสะบอมใบไม้ทับกันกระจัดกระจาย  “เมื่อวานมีพายุใ....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 27 มีนาคม 2554
Posted by ภูพานลานดาว , ผู้อ่าน : 2240 , 11:43:28 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 4 คน

เมฆริ้วพลิ้วขาวกระจ่าง ลากเส้นกระจายเต็มท้องฟ้า ตวัดคล้ายลายพู่กันจีน มุมโค้งฟ้าเส้นม้วนอ่อนไหว ลมพัดเรื่อยๆ เย็นสบายใต้ต้นปีบใหญ่ เสียงเด็กผู้ชาย ขอร้องให้อ่านหนังสือที่อ่านค้างไว้กับน้าสาว  นานมาแล้ว ชายคนหนึ่ง อาศัยอยู่กับพี่ชายและพี่สะใภ้          เขาขยันขันแข็งและเป็นคนดี  แต่กระนั้นพี่สะใภ้ก็เกลียดชังเขามาก  พี่สะใภ้ใช้ให้เลี้ยงวัว ใช้ให้เขาทำงานหนัก  ให้กินอาหารอดๆอยากๆ ฉันพ....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 24 มีนาคม 2554
Posted by ภูพานลานดาว , ผู้อ่าน : 1045 , 22:36:24 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 1 คน

โลกสั่นใครต่างก็ขึ้น ข้อความหลายคน..บอกให้ตระหนักรู้ว่า มีสิ่งใดให้รีบทำ จงทำหลายคน..บอกว่าให้ดูแลคนรัก รีบบอกรักและทำดีต่อกันหลายคน..บอกว่า เมตตาและให้อภัยโลกสั่น โลกสั่นไหวฉันมิอาจกอดเธอไว้โดยที่ไม่แน่ใจว่า พรุ่งนี้โลกจะสลายไปหรือไม่เพราะสิ่งที่เธอไป คือฝัน และคือพลังแห่งชีวิตเธอฉันมิอาจกอดเธอไว้ เพียงแค่ให้หัวใจตัวเองอุ่นเพราะสายตาของเธอมิได้อยู่ที่นี่แต่สายตาเธอก็มิได้อยู่ที่ห่างไกลใกล้....ฟ้า.......

อ่านต่อ


/4