น้องคนหนึ่งเขียนข้อความผ่านเฟสบุ๊คมาบอกว่า “พี่หนูช่วย 200 ฟรังค์” ข้าพเจ้าน้ำตารื้น ของที่ข้าพเจ้านำมาขาย น้องไม่เอาไปสักอย่าง เพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จักกัน 3 วันยื่นเงินให้ 50 ฟรังค์บอกว่า “เราช่วยด้วย” น้องอีกคนบอก “พี่หนูอยากทำอะไรดีๆ ด้วยหนูโอนให้ 50 นะ” น้องบางคนช่วยซื้อของแต่โอนเงินมามากกว่าค่าของบอกว่า “ที่เหลือหนูบริจาคเพิ่ม” เสียงจากโทรศัพท์ที่บอกข้าพเจ้าว่า “เจ๊หนูอยากทำบุญด้วยแต่เดือนนี้ตังค์ไม่พอใช้" ข้าพเจ้าก็บอกไปว่า “เอาตัวให้รอดก่อนคิดช่วยคนอื่น” พอสิ้นเดือนเสียงโทรศัพท์จากคนเดิม “เจ๊หนูขอเลขบัญชีด้วย เงินเดือนหนูออกแล้ว หนูจะช่วยบริจาค 50 ” ข้าพเจ้าก็น้ำตารื้นอีกรอบ อีกข้อความที่ส่งมา “พี่หนูอยากช่วยเยอะๆ แต่หนูตกงานอยู่ หนูช่วย 30 นะ” ข้าพเจ้าลำคอตีบตัน หรือพี่คนหนึ่งที่ข้าพเจ้าไปเจอในร้านเอเชียควักเงินให้ 10 ฟรังค์ “สาธุนะทำบุญด้วยคน” พี่บางท่านก็ใส่ซองน้อยส่งมาให้ข้าพเจ้าถึงบ้าน พี่คนหนึ่งยัดเงินใส่มือข้าพเจ้า 2 ฟรังค์บอกว่า “วันนี้เหลือเท่านี้แหละ” ข้าพเจ้าจะไปบอกพี่คนนั้นว่า 2,10,20,30,50,200 ฟรังค์ มารวมกับยูโรและเงินบาทนั้นมันกลายเป็นเงินเรือนหมื่นแล้ว ข้าพเจ้าซึ้งใจกับธารน้ำใจของคนไกลบ้านยิ่งนักคนอยู่ต่างบ้านต่างเมืองใช่ว่าทุกคนจะสบายแต่ธารน้ำใจไม่เคยแห้งแล้ง และเมื่อข้าพเจ้านำของส่วนตัวออกมาประมูลก็มีพี่ใจดีร่วมด้วยช่วยกัน มีผู้สนับสนุนช่วยกันประมูลอย่างท่วมท้น...ข้าพเจ้าได้แต่อนุโมทนาบุญร่วมด้วย

           ไม่เพียงแต่น้ำใจจากคนไทยเพื่อนร่วมชาติแต่เงินจากคุณยายฝรั่งเพื่อนบ้าน 50 ฟรังค์ ที่ยื่นให้ข้าพเจ้า กับคำพูด “ฉันอยากช่วยเธอ” ข้าพเจ้าบอกคุณยายว่า “ฉันไม่มีใบเสร็จอะไรจะออกให้เธอได้นะ.. ฉันทำเพราะฉันอยากทำเท่านั้น” คุณยายตอบว่า “ก็เธอนั่นแหละคือใบเสร็จของฉัน” แค่นี้ข้าพเจ้าก็ปลื้มใจเหมือนได้เงิน 5 ล้านแล้ว

          เปลี่ยนน้ำท่วมให้เป็นน้ำใจ เปลี่ยนมหาอุทกภัย ให้เป็นมหาน้ำใจ จากน้ำเงินเล็กๆ น้อยๆ กลายเป็นเงินเรือนหมื่น ข้อความที่ข้าพเจ้าแอบคัดลอกมาจากอาจารย์ดุษฎี พนมยงค์ "คนคนหนึ่งไม่มีความหมาย ในเวลาที่อยู่โดดเดี่ยวตามลำพัง แต่เมื่อเขานำกำลังของเขาเข้ารวมกับกำลังของคนอื่นแล้ว ชีวิตเขาก็มีความหมายขึ้นมา เพราะเขาได้เป็นส่วนหนึ่งของกำลังทั้งหมดที่แข็งแกร่ง " (จากนวนิยาย "แลไปข้างหน้า"ของศรีบูรพา) ได้กลายเป็นจริงแล้ว แม้เม็ดเงินไม่ได้มากมายมหาศาลแต่ธารน้ำใจที่หลั่งไหลมารวมกันนั้นยิ่งใหญ่นัก ข้าพเจ้าเป็นแต่เพียงตัวกลาง เป็นแต่เพียงสะพานแห่งธารน้ำใจ ธารน้ำใจที่หลั่งไหลจากเยอรมัน จากสวิตเซอร์แลนด์ จากไทยแลนด์ต่างไหลผ่านมารวมกัน ณ จุดที่ข้าพเจ้ายืนอยู่ ข้าพเจ้าได้เห็น ได้สัมผัส ได้ปลาบปลื้ม

          หลายๆ ท่านสละแรง สละกำลัง สละมันสมอง ลงมือทำเรื่องใหญ่ๆ ช่วยเหลือเพื่อนร่วมชาติข้าพเจ้าเห็นแล้วก็ได้แต่ชื่นชมยินดี ข้าพเจ้ามีแรงกำลังทำได้แต่เพียงเรื่องเล็กๆ แต่เรื่องเล็กๆ นี้ยิ่งใหญ่สำหรับข้าพเจ้ายิ่งนัก ข้าพเจ้าเดินมาถึงจุดมุ่งหมายเพราะธารน้ำใจที่มีต่อข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ยังเชื่อมั่นเช่นนั้น คนไทยเราอยู่ที่ไหนก็รักกัน คนไทยไม่ทิ้งกัน “สามัคคี” เท่านั้นที่จะทำให้ไทยรอดจากภัยพิบัติ ทั้งภัยจากธรรมชาติและภัยจากน้ำมือมนุษย์ ไม่ว่าธารน้ำใจนั้นจะหลั่งไหลมาในรูปแบบใด..แรงเงิน แรงใจ แรงกาย แรงเชียร์ ข้าพเจ้าขอขอบคุณจากใจและขออนุโมทนากุศลจากธารน้ำใจนั้นร่วมกันคะ

คือเงินคนละเล็กคนละน้อยของพวกเรา ที่นำมาสมทบ"โครงการฟื้นฟูหลังน้ำท่วม" ที่พวกเราคาดหวังว่าจะเกิดประโยชน์แก่เพื่อนร่วมชาติที่เดือดร้อนได้บ้างไม่มากก็น้อย

58,055.55 บาท

(ห้าหมื่นแปดพันห้าสิบห้าบาทห้าสิบห้าสตางค์)

ด้วยจิตคารวะ

เพลงกระบี่ฯ