เพลงกระบี่ฯ มีโอกาสไปช่วยกิจกรรม “วันกีฬา” ของโรงเรียนกระบี่น้อย ซึ่งเป็นโรงเรียนประถม ที่เปิดสอนถึงแค่ชั้น ป.4 (โรงเรียนจะกระจายอยู่หลายที่ในเขตชุมชน ทำให้เด็กเล็กไม่ต้องเดินทางไกลไปโรงเรียน)

วิธีจัดกีฬาของโรงเรียนก็ง่ายๆ จัดรวมกัน 3 โรงเรียน มีชั้นอนุบาลจากสองโรงเรียน(อนุบาลที่นี่มีแค่ห้องเดียว ไม่มีอนุบาล 1,2,3) มารวมกับชั้นป.1 และ 2 (ส่วน ป.3 และ ป.4 ไปแข่งกับเด็กโตวัยเดียวกันในโรงเรียนอื่นใกล้ๆ กัน) เด็กรวมกันทั้งหมดไม่ถึงร้อยคน แบ่งทีมโดยการจับฉลาก มีทั้งหมด 13 ทีม ทีมละ 6 คน หัวหน้าทีมก็เลือกจากเด็กโตสุดในทีม แต่ละทีมไม่ได้ใช้สีแทนกลุ่ม แต่ใช้ชื่อสัตว์แทน ไล่ไปตั้งแต่ หมู หมา กา ไก่ ลิง ช้างฯลฯ

ครูรวมกันทั้งหมดมีอยู่ไม่กี่คน จึงต้องขอแรงอาสาสมัคร ซึ่งก็คือผู้ปกครองของนักเรียนนั่นเอง มาทำหน้าที่ดำเนินการแข่งขัน ครูมีหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงคอยเดินดูความเรียบร้อย และคอยช่วยเหลือเท่านั้น

กีฬาที่แข็งขันก็ไม่ใช่กีฬาแบบที่เพลงกระบี่ฯ คุ้นเคยในยามแข่งขันกีฬาสี ไม่มีประเภท ฟุตบอล ปิงปอง วอลเล่ย์บอล บาสเก็ตบอล หรือวิ่งแข่ง แต่จะเป็นคล้ายๆ กีฬาฐาน ซึ่งรวมไว้ทุกแบบ ทั้งแบบใช้แรง แบบใช้ความร่วมมือ แบบใช้ความแม่นยำ แบบใช้ความคิด ฯลฯ โดยแบ่งเป็น 14 ฐาน (มากกว่าจำนวนทีม เพราะผู้เฝ้าฐานจะได้พัก 1 รอบ) แต่ละฐานใช้เวลา 15 นาที ในฐานมีตั้งแต่ ขับโรลเลอร์,ชู๊ตบาสเก็ตบอล, เลี้ยงลูกฮ็อกกี้ซิกแซ่ก, โยนห่วงลงหลุม, กระโดดไกล, ขี่ม้ายางเด้งดึ๋ง, ต่อจิ๊กซอว์, โยนโบลลิ่ง, วิ่งกระสอบ, ตักน้ำใส่ถัง ฯลฯ

ช่วงเริ่มการแข่งขันเด็กๆ ได้รับขวดน้ำติดชื่อ และชั้นเรียนคนละหนึ่งขวด ต้องรับผิดชอบด้วยการถือติดไปด้วยตลอด หิวน้ำก็ดื่มได้เลย ช่วงพักกลางวันแต่ละคนก็วิ่งไปเอาอาหารกล่องของตัวเองมานั่งกิน ตามบันไดบ้าง ตามร่มไม้บ้าง บนสนามหญ้าบ้าง กินเสร็จได้พักย่อยอาหารแล้วก็แข่งกันต่อ

การให้คะแนนก็ให้ตามปริมาณที่แต่ละทีมทำได้ในเวลาที่กำหนด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเด็กทุกคนได้ทำงานเป็นทีม ได้ช่วยกันคิด ได้ออกแรงทุกคน เมื่อประกาศผลทีมที่ได้คะแนนสูงสุด (ประกาศแค่ทีมเดียวเท่านั้น) รางวัลที่ได้คือ เสียงปรบมือ จากทุกคน และคำชมของครูที่มีแก่ทุกทีมไม่ได้เน้นว่าผู้ชนะคือคนสำคัญที่สุด

 ตอนสุดท้ายมีการรวมห้อง รวมโรงเรียน แล้วแข่งวิ่งเปรี้ยวระหว่างโรงเรียน เพื่อให้เด็กๆ ได้เชียร์เพื่อนร่วมห้อง ผู้ชนะก็ได้รับเสียงปรบมือเช่นกัน รางวัลที่ทุกคนได้รับคือไอศรีม ที่คุณครูถือตะกร้าเดินแจกคนละ 1 แท่ง จบแบบสนุกด้วย อร่อยด้วย กีฬาเริ่มตอน แปดโมงสิบห้า ไปจบเวลาบ่ายสองโมง ตรงตามกำหนดการเป๊ะ

 เมื่อได้มีส่วนร่วม จึงได้เห็นวีธีการจัดการที่ดี อดจะชื่นชมกับความเรียบง่ายไม่ได้ ไม่ต้องอลังการ ไม่มีขบวนพาเหรด ไม่มีดรัมเมเยอร์ ไม่ต้องตัดชุดให้เปลืองเงิน ไม่ต้องมีเหรียญมีโล่ห์ที่ต้องใช้งบประมาณ มีแต่ความสนุกประทับใจของเด็กๆ และผู้ปกครอง ได้ประโยชน์กันไปทุกฝ่าย

เพลงกระบี่ฯ ตั้งใจไว้ว่าปีหน้าจะไปช่วยงานอีก และจะนำเสนออะไรแบบไทยๆ ดูบ้าง เช่น ปิดตาตีหม้อ เดินกะลา ชักเย่อ บางทีเด็กๆ อาจจะชอบอะไรที่แปลกใหม่ออกไป ห่วงก็แต่ว่าฝรั่งจะแอบงุบงิบเอาไปเป็นกีฬาประจำชาตินี่ซิ