Genre : Suspense/Action/Drama

Director : ก้องเกียรติ โขมศิริ

Actors : ฉัตรชัย เปล่งพานิช, อารักษ์ อมรศุภศิริ, เจสสิกา ภาสะพันธุ์

ถ้าดูจากโปสเตอร์หนังอย่างเดียว ในความคิดของผม “เฉือน” ก็คือหนังฆาตกรรมต่อเนื่องที่ต้องมีการเฉือนคมกันระหว่างนายตำรวจมาดเท่ห์ที่แสดงโดยฉัตรชัย เปล่งพานิชและฆาตกรมาดเท่ห์กว่าอย่างอารักษ์ อมรศุภศิริ และผมก็ยังคิดอย่างนั้นอยู่ กระทั่งหนังผ่านไปประมาณ 20 นาที...

หนัง “เฉือน” เริ่มเรื่องราวขึ้นด้วยภาพการฆาตกรรมต่อเนื่องที่โหดเอาการ โดยฆาตกรจะฆ่าเหยื่อแล้วตัดศพออกเป็นส่วนๆ ใส่ไว้ในกระเป๋าเดินทางสีแดงใบใหญ่ และตำรวจที่รับหน้าที่คลี่คลายคดีนี้ก็คือหมวดชิน (ฉัตรชัย เปล่งพานิช) และการฆาตกรรมดูจะเล่นแรงขึ้นเรื่อยๆ และไร้เงื่อนงำใดๆ ให้สืบสาวต่อ หมวดชินจึงต้องหันไปพึ่ง ไท อดีตลูกน้องที่ตอนนี้เป็นนักโทษอยู่ในคุก ที่หมวดชินต้องพึ่งไทก็เพราะฆาตกรในคดีฆาตกรรมกระเป๋าแดงนี้ดูจะยึดโยงอยู่กับเพื่อนในวัยเด็กบางคนของไท ดังนั้นเอง ไทจึงต้องเดินทางกลับไปสู่สถานที่ที่เขาอยู่ในวัยเด็กอีกครั้งเพื่อสืบว่าฆาตกรจะใช่เพื่อนคนใดคนหนึ่งในวัยเด็กของเขาหรือไม่ (ส่วนหลังนี่ กลิ่นการ์ตูน 20th Century Boys ลอยมาแต่ไกล 555)

ผมเข้าไปดูหนังเรื่องนี้แบบไม่ได้หวังอะไรครับ เพราะผมผิดหวังกับหนังแนวนี้ของไทยมาตลอด แต่แม้จะผิดหวังแต่ก็ยังไม่หมดหวัง อีกทั้งนานๆ จะมีหนังไทยแนวนี้ออกมาให้ดูซะที จึงตกลงปลงใจลองอีกสักตั้ง ตีตั๋วเข้าไปดูเผื่อว่าจะมีอะไรพัฒนาขึ้นบ้าง ประกอบกับมีนักแสดงที่ผมชื่นชอบอย่างฉัตรชัย เปล่งพานิชแสดงด้วย จึงทำให้ตัดสินใจได้ง่ายขึ้น

อย่างที่บอกครับ ตั้งแต่เห็นโปสเตอร์หนังจนดูหนังไป 20 นาที ก็ยังไม่มีอะไรให้หวังได้ เพราะ 20 นาทีแรกของหนังมีแต่ฉากฆ่ากันที่โหดมากกกกกจนดูเหมือนหนังจะพาตัวเองไปในทางหนัง Slasher “สักแต่ว่าโหด” ที่ไม่มีอะไรในกอไผ่ซะแล้ว แถมการแสดงของตัวละครเอกทั้ง 2 ตัวอย่างพี่นกและเป้ก็ดูติดๆ ขัดๆ ไม่เป็นธรรมชาติเอาซะเลย แต่เมื่อหนังเริ่มเข้าเรื่องหลัก ซึ่งไทกลับไปที่บ้านเก่าสมัยเป็นเด็กเพื่อสืบสาวว่าเพื่อนในวัยเด็กของเขาคือฆาตกรหรือไม่นั่นเอง ที่ “เฉือน” เริ่มผสม Drama เข้าไปอย่างหนักหน่วง ซึ่งแตกต่างจากเรื่องกลวงๆ ตัวละครแบนๆ ของหนังไทยแนวนี้ที่ผ่านมาอย่างมีกึ๋นกว่ามาก ทำให้ผมมีความหวังขึ้นมา

อีกทั้งการแสดงของพี่นกและเป้ที่ดูติดขัดก็กลับดีขึ้นอย่างน่าประหลาด เหมือนเครื่องเพิ่งเริ่มร้อนกัน ผมไม่อยากจะพูดอะไรมากแล้วครับ กลัวจะเผลอ Spoil หนังไป เอาเป็นว่าเมื่อหนังเข้าสู่เรื่องหลักไปจนถึงภาพสุดท้ายอันแสนสะเทือนใจของหนัง “เฉือน” คือหนัง Suspense ฝีมือคนไทยที่เยี่ยมไม่แพ้ฝั่ง Hollywood เลย

แม้หนังจะมีรอยไม่เนียน ไม่ลงตัวอยู่บ้าง (และมีกลิ่นอายของการ์ตูน 20th Century Boys อยู่อบอวลมากกกกกก) แต่เมื่อได้มาเห็นคนไทยทำหนังแนวนี้ออกมาได้ขนาดนี้ รอยตำหนิต่างๆ ที่ว่าก็ควรได้รับการลืม ต้องยกความดีความชอบให้กับบทที่มาดีเหนือมาตรฐานหนังแนวนี้ของไทย แต่ที่ต้องยกความดีความชอบอันใหญ่หลวงที่สุดยิ่งกว่าบท ก็คือส่วนของการแสดง แต่ไม่ใช่จากพี่นก ฉัตรชัยหรือเป้ อารักษ์นะครับ แม้เขาทั้งสองจะทำได้ดีมาก แต่ที่แสดงดีเว่อร์ ดีเหลือเชื่อจนชนะพวกพี่ๆ ขาดกลับเป็นการแสดงของก๊วนเด็กที่เล่นในฉากย้อนอดีตต่างๆ นั่นเอง เป็นธรรมชาติ ดูแล้วเชื่อ และลงตัวกับบท โดยเฉพาะเด็กที่เล่นเป็นไทและนัทตอนเด็ก สุดยอดมากๆ เรียกว่ามีสุพรรณหงส์ให้สุพรรณหงส์ มี Oscar ให้ Oscar สาขานำชายคู่เลยเอ้า

ต้องบอกว่า “มาแล้วครับ” สำหรับคนที่เฝ้ารอว่าจะมีหนัง Suspense/Thriller สัญชาติไทยมันส์ๆ ดีๆ ออกมาให้ได้ยลกันสักเรื่องหรือไม่ “มาแล้วครับ”