วันที่ จันทร์ มกราคม 2560 |
 พิมพ์หน้านี้ | ดูบล๊อกอื่นๆ ที่ OKnation |
As Time Goes By ..
สวัสดีปีเก่าค่ะ......ก็เวลาของปีใหม่ผ่านไปตั้ง ๙ วันแล้วนี่นา เรื่องสมมุติทั้งนั้นนะคะ วันเวลาผันผ่านไปทุกวินาที ใช่จะเปลี่ยนปีกันตอนสิ้นเดือนธันวาคมจริงๆเสียเมื่อไร แล้วโลกเปลี่ยนไหม ชีวิตเปลี่ยนไหม......ไม่นะคะ หรือว่าใช่ นั่นขึ้นอยู่กับเงื่อนไขในชีวิตและมุมมองของแต่ละคน ที่แน่ๆคือดวงตะวันหน้าบ้านแม่มดยังขึ้นและตกทุกวันแม้จะไม่เคยเหมือนกันจริงๆเลยสักวันเดียว
บางวันแจ่มจ้าเหมือนไข่แดงในไข่เค็มไชยา น่าตื่นขึ้นมาทำสวนแต่เช้า
บางวันพร่ามัวไปบ้าง นั่นก็ดีเหมือนกัน ทำงานในสวนได้นาน แดดไม่ร้อน
บางวันไม่ยอมเยี่ยมฟ้าเสียเฉยๆ ก็ไม่ว่ากัน ซุกตัวนอนฝันอยู่ในผ้าห่มต่อไป
ทุกอย่างผ่านมาแล้วผ่านไป เป็นใจของเราเองที่จะตีความสรรพสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตอย่างไรนะ แม่มดว่า ใครจะคิดอย่างไรกับเราก็คิดไป นั่นเป็นปัญหาของเขา เราคิดอย่างไรกับตัวเราต่างหากที่สำคัญ แม่มดยังคงเป็นคนที่เห็นโลกสวย ยังคงเชื่อมั่นว่าอารมณ์ ความรู้สึก ความรัก และความฝันเป็นความงดงามที่ธรรมชาติมอบให้ชีวิต การเกิดและการดำรงอยู่ของชีวิตเป็นสิ่งมหัศจรรย์ ความเจ็บป่วย การจากพรากและความตายเป็นความธรรมดา แม่มดว่าวันเวลาจะเปลี่ยนไปอย่างไรก็ตาม เราหาความสุขได้ไม่ยากจากสิ่งเล็กๆรอบตัวเรา.... ดอกไม้หอมๆสักดอก นกเล็กๆสักตัว หรือหลายตัว เพื่อนที่จริงใจสักคน.....ยากเกินกว่าจะทำใจรับไหม เราจะต้องการอะไรมากมายนักหนาจากชีวิต
สวนดอกไม้ของแม่มดเล็กนิดเดียว ความจริงจะเรียกว่าสวนก็ยังมากเกินไป เพราะแม่มดเพียงแต่ปลูกดอกไม้ไว้ในที่ว่างๆซึ่งมีอยู่นิด หน่อยตรงหน้าบ้านกับข้างๆบ้าน แค่นั้นแม่มดก็มีความสุขและเหน็ดเหนื่อยพอแล้ว แม่มดปลูกพืชอาหารด้วยนะคะ พืชสวนครัวพื้นๆอย่างพริกขี้หนู มะกรูด มะนาว ฯลฯ ก็ปลูกค่ะ อย่างละนิดอย่างละหน่อยที่หลังบ้าน ปลูกใส่กระถางเพราะดินบ้านจัดสรรแข็งจริงจัง เคยขุดลงไปเจอสารพัด ถุงปูนเอย เสาคอนกรีตเอย เลยไม่ขุดดีกว่า ไม้กระถางจะไม่โตมาก ดูแลง่าย ขอให้คนสวนของหมู่บ้านมายกย้ายตามแสงให้เวลาเปลี่ยนฤดูกาลได้ด้วย แต่แม่มดปลูกโหระพากับขิงไม่ค่อยรอด ไม่รู้ทำไม.....ก็ไม่เป็นไร คนเราไม่จำเป็นต้องทำได้ทุกอย่างนี่นา
สวนเล็กจ้อยแห่งนี้มีแขกมาเยือนเป็นประจำ บางอย่างไม่เป็นที่ปรารถนาแต่ก็ต้องทำใจเสียว่าต่างเกิดมาร่วมโลก ก็อยู่ๆกันไป อย่า ระรานให้อีกฝ่ายเดือดร้อนก็แล้วกัน แม่มดหมายถึงสัตว์เลื้อยคลานต่างๆน่ะค่ะ เคยเจอตัวเป็นๆหลายครั้ง เจอแต่คราบที่เขาลอกทิ้ง ไว้ก็เคย ไม่โปรดปรานกันแต่แม่มดไม่กลัวมากมายเท่าที่เคยคิดไว้ว่าจะกลัว
ที่แม่มดไม่ชอบเอามากๆกลายเป็นหนอนผีเสื้อที่มากินใบไม้ ยอดต้นดอกไม้เล็กๆของแม่มดจนตัวอ้วนปี๋ เขียวอี๋น่าขยะแขยง กินจน ต้นไม้เล็กๆยอดด้วนใบโกร๋นน่าเวทนาในเวลาชั่วข้ามคืนเพราะแม่มดไม่ใช้สารเคมีใดๆ เกรงจะเป็นอันตรายกับนกตัวน้อยๆ พัฒนาการของหนอนตะกละที่กลายเป็นผีเสื้อปีกบางแสนสวยให้บทเรียนว่า ภาพงดงามที่ดูบริสุทธิ์ผุดผ่องของบางสิ่งบางคนอาจมี ที่มาที่ไปที่อำมหิตเหลือใจก็ได้ ใครจะรู้
หมู่บ้านขนาดจิ๋วของเรามีถนนสายเดียวและมีบ้านพักอาศัยเพียงไม่กี่สิบหลัง เราเลยรู้จักกันเกือบหมด เพื่อนบ้านไม่จุ้นจ้านวุ่นวายแต่ มีน้ำใจไมตรีต่อกันตามสมควร แม่มดซึ่งมีนิสัยไม่ไปนั่งคุยบ้านใครอยู่ที่นี่ได้ไม่ลำบาก และตอนเช้าตรู่เมื่อแม่มดไปเดินออกกำลัง กาย ไม่มีใครเห็นเป็นปัญหาเมื่อแม่มดถือกล้องไปขอถ่ายภาพดอกไม้สวยๆของบ้านเขา
วันเวลาในชีวิตของคนหมู่บ้านเราราบเรียบแต่เป็นสุขตามควรแก่อัตภาพ หลายคนทำงานหนักมากเช่นหนุ่มสาววัยสร้างตัวคู่หนึ่งส่ง กะหล่ำปลีที่ซื้อจากภาคเหนือไปขายที่มาเลเซีย แม่มดได้ยินว่าเขาตื่นมาทำงานตั้งแต่ตี ๓ และเข้านอนตอน ๑ ทุ่ม เราจึงแทบจะไม่ เคยเห็นหน้ากันเลยทั้งๆที่บ้านอยู่ใกล้กัน ตลาดขายส่งสินค้าทางการเกษตรขนาดใหญ่เป็นที่ ๒ ของประเทศอยู่ห่างจากหมู่บ้านของ เราไม่ถึง ๑ กิโลเมตร เราคุ้นชินกับคนงานพม่า เขมร เวียดนาม ลาว ผู้คนต่างมีทางเลือกให้ชีวิตของตนเอง
ปีใหม่ที่ผ่านมา แม่มดมีขนมอบอร่อยๆกับชาหอมๆไปฝากเพื่อนบ้านบางคน เช่นเดียวกัน แม่มดได้รับของขวัญ เล็กๆน้อยๆจากเพื่อนบ้านที่คุ้นเคยเช่น บ้านตรงข้ามให้ข้าวสารที่ซื้อมามากมายเพื่อช่วยชาวนา บ้านที่เคยมาขอดอกไม้ให้ ลูกนำไปโรงเรียนมีร่มกันแดดมาให้ นัยว่าชีวิตจะได้ร่มเย็น หนุ่มไต้หวันบ้านติดกันมีขนมหวานจากบ้านเกิดมาฝาก ฯลฯ
แม่มดกับลูกมดยังคุยกันผ่านสไกป์สัปดาห์ละ ๑ ชั่วโมงอย่างสม่ำเสมอ แม่มดเพิ่งบอกเล่าสถานการณ์น้ำท่วมภาคใต้ให้ลูกรู้ รายงาน ไปว่าเราพยายามช่วยเหลือกันทุกวิถีทางตามกำลังของแต่ละคน แต่ชาวใต้เข้มแข็ง ไม่คร่ำครวญโทษฟ้าโทษดิน แม่มั่นใจว่าเขาล้ม แล้วลุกได้ ส่วนลูกเล่าว่าเมืองพัสเซาที่มหาวิทยาลัยตั้งอยู่นั้น อุณหภูมิตอนกลางวันช่วงนี้คือลบ ๑๖ องศาเซลเซียส แม่มดรู้ว่าไม่ ต้องห่วงกังวลอะไรแต่ประสาแม่ ก็อดไม่ได้ที่จะเตือนลูกให้ดูแลตัวเองดีๆ
ปลายปีที่แล้ว เราเริ่มสร้างธรรมเนียมใหม่ในครอบครัวของเรา หลังจากที่เมื่อปีก่อน แม่มดทำหนังสือบริจาคดวงตาให้ สภากาชาดไทยและอุทิศร่างกายให้โรงเรียนแพทย์ศิริราชไว้ใช้ในการเรียนของนักศึกษาเมื่อเวลาของแม่มดมาถึง ปีนี้เราตกลงกัน ว่าในวันเกิดของแม่มดจากนี้ไป เราจะบริจาคเงินจำนวนหนึ่งให้โรงพยาบาลเด็ก และเนื่องในวันเกิดของลูกชาย แม่มดจะไม่ซื้อของ ขวัญส่งไปให้ลูกถึงเยอรมนีอีกแล้ว แต่จะบริจาคเงินจำนวนหนึ่งในนามของลูกให้โรงพยาบาลตาที่วัดไร่ขิงแทน ลูกชายยินดีอย่างยิ่งกับความคิดของแม่ แม่มดยังคิดต่อไปอีกว่า เมื่อลูกชายกลับมาเยี่ยมบ้านครั้งหน้าและครั้งต่อๆไป ลูกจะได้ของรับขวัญเป็นหนังสือเกี่ยวกับประเทศไทยที่ แม่มดเลือกสรรแล้วว่างดงามทั้งรูปแบบและเนื้อหา อีกไม่นาน ลูกจะกลับมาบ้านในเดือนมีนาคมเพื่อจะได้อยู่กับแม่ในวันเกิดของแม่ หนังสือที่แม่มดเตรียมไว้ให้ลูกแล้วคือ The Mahidol Family
ในวัยนี้ แม่มดแน่ใจว่าความสุขอันยิ่งใหญ่ในชีวิตมาจากสิ่งเล็กๆรอบตัวเรา ดอกไม้หอมๆสักดอก นกเล็กๆที่ร้องเพลงในสวนยามเช้า เพื่อนดีๆที่จริงใจต่อเราสักคน
ชีวิตเป็นสิทธิ์ของเจ้าของชีวิต เราทำชีวิตของเราให้เป็นสุขตามควรแก่อัตภาพและมีคุณค่าได้เสมอ ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานสักเพียงใด ไม่ว่าจะเป็นปีใหม่หรือปีเก่า ชีวิตเหมือนดอกบัว.....ที่งดงามทั้งยามแย้มบานและยามทิ้งกลีบโรยรา
Nicki Parrott - As Time Goes By |
| โดย แม่มดเดือนMarch |
