วันที่ พฤหัสบดี พฤศจิกายน 2560

เยือนภูเรือเมื่อปลายฝน  (๑๑)

                                                                ตำนานภูเรือ

ภูเรือมีตำนานความเป็นมาของท้องถิ่นที่น่าสนใจ ทั้งเรื่องเล่าจากเอกสาร ลักกษณะภูมิประเทศในปัจจุบัน จึงสรุปความได้ดังนี้

เมืองภูเรือเมื่อครั้งอดีตมีชื่อว่า เมืองภูทุ่ง โดยมีเมืองภูครั่งเป็นเมืองข้างเคียง ทั้งสองเมืองต่างมีสัมพันธ์ไมตรีที่ดีต่อกันเรื่อยมา

ครั้นต่อมาเมืองภูทุ่งได้กำเนิดพระราชโอรส ส่วนเมืองภูครั่งให้กำเนิดพระราชธิดา กษัตริย์ทั้งสองเมืองต่างประสงค์ให้โอรสและธิดาทั้งสองได้อภิเษกสมรสกัน

ในเวลาต่อมาโอรสเจ้าเมืองภูทุ่งได้ยกขันหมากมาสู่ขอพระราชธิดาเมืองภูครั่ง ปรากฎว่าพระธิดาเมืองภูครั้งนั้นมีคู่รักอยู่แล้วจึงหลบหนีไป

ครั้นพระโอรสเมืองภูทุ่งได้ทราบข่าวจึงขว้างขันหมากทิ้ง จึงกลายเป็น “ทุ่งหินพานขันหมาก” กลายเป็นหินเรียงรายบนภูเรือมาจนถึงปัจจุบัน

ครั้นในเวลาต่อมาจึงได้สร้าง  “หินศิวลึงค์” เพื่อให้คนได้เคารพบูชา อีกทั้งยังได้สร้าง “หินเต่า” ประชดตนเองด้วย เท็จจริงประการใดเห็นทีต้องไปพิสูจน์แล้วครับ

เราเดินย้อนลงมาตามเส้นทางเดิมเพื่อมุ่งหน้าสู่ที่ทำการอุทยานเบื้องล่าง ถึงจุดที่เรียกว่าเป็นแลนด์มาร์คของภูเรือก็ว่าได้ เพราะตรงนี้ได้มีการสร้างป้ายขนาดใหญ่สีขาวสำหรับนักท่องเที่ยวถ่ายภาพเป็นที่ระลึก และก็ถือได้เป็นจุดยอดนิยมอีกแห่งก่อนอำลาภูเรือ ธรรมชาติที่บริสุทธิ์สดใส หากมีการก่อสร้างต่อเติมให้กับยุคสมัยโดยไม่เปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์เดิมก็เข้าท่าอยู่นะครับ