นักวิทยาศาสตร์หนุ่มคนหนึ่งฉีดยาตัวหนึ่งไปที่หนูทดลองตัวหนึ่งในสถาบันวิจัย มันเลือนหายไปจนมองไม่เห็นในที่สุด เขาทำการทดลองไปเรื่อยๆ
ระยะล่องหน ขึ้นอยู่กับปริมาณที่ฉีด
นักวิทยาศาสตร์หนุ่มใช้ยาที่ตัวเองคิดค้นฉีดเข้ากับตัวเอง ร่างกายของเขาค่อยๆ เลือนหายไปจนล่องหน
เขาถอดเสื้อผ้าออกไปรวมทั้งแว่นตาที่สวมใส่ เพราะจะเห็นเป็นสิ่งของเหล่านั้นลอยได้
ชายหนุ่มเดินเปลือยกายออกจากสถาบันวิจัยด้วยความรู้สึกกระดากอายถึงแม้ว่าตัวเองกำลังล่องหนก็ตาม เขาฉีดยาให้ตัวเองนั้นล่องหนภายใน 24 ชั่วโมง
เขาผ่านบ้านหลังหนึ่งที่เลี้ยงสุนัขตัวหนึ่ง ก็เตะมันอย่างแรงเพราะแค้นที่เคยถูกมันไล่เห่ามาตลอด
มันเห่าด้วยความตกใจ ชายหนุ่มสะใจ
เขาหยิบลูกชิ้นมากิน แต่กัดได้เพียงคำเดียว
คนที่อยู่แถวนั้น ต่างก็เห็นลูกชิ้นไม้ลอยได้
นักวิทยาศาสตร์หนุ่มถูกผู้คนเบียดเสียดจนล้มลง จนมีรถคันหนึ่งกำลังขับข้ามถนนมา รถคันนั้นชนเขาอย่างแรง แต่คนขับรถก็รู้สึกเหมือนกับไปชนอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็น
ชายหนุ่มถูกรถชนเสียชีวิต กว่าที่จะมีคนพบร่างของเขา ก็ไม่ต่างไปจากซากหมาซากแมวที่ถูกรถชน และนั่นทำให้สูตรยาล่องหนยังคงเป็นความลับ
|