วันที่ พฤหัสบดี เมษายน 2563 |
 พิมพ์หน้านี้ | ดูบล๊อกอื่นๆ ที่ OKnation |
อยู่ห่าง ๆ หิ้วปิ่นโต กันCovid-19
ช่วงเวลาแห่งการระวังรักษาตัวให้ปลอดภัยจากการติดเชื้อไข้หวัดสายพันธุ์ใหม่ COVID - 19 สื่อต่าง ๆ ประชาสัมพันธ์ถึงการปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันการติดเชื้อ คือ การไม่รับประทานอาหารและใช้ภาชนะร่วมกับผู้อื่น ล้างมือบ่อย ๆ หลีกเลี่ยงการใกล้ชิดกับผู้อื่น เก็บตัวอยู่กับบ้าน สถานที่ทำงานก็มีนโยบายให้ปิดบริการ แต่คนทำงานก็ยังมาทำงานเช่นปกติ ที่ทำงานฉันมีกันแค่สองคน เราก็แยกกันนั่งทำงานหน้าห้องกับหลังห้อง เวลาจะหารือเรื่องงานเราก็ใช้ไลน์ติดต่อกัน เวลามาทำงานแม่ที่ฉันเรียกว่า "ยาย" ตามเด็ก ๆ
(แกงเผ็ดไก่แบบน้ำพริกแกงใต้ ไข่ต้ม ข้าวสวยนิดหน่อยก็อร่อยแล้วค่ะ) ก็จะทำกับข้าวใส่ปิ่นโตใบเล็กๆ น่ารักๆ เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ ๔ นิ้ว และบางแม่ก็ตักกับข้าวแยกใส่ถุงให้น้องที่นั่งทำงานแยกไปต่างหาก เราต่างคนก็มีวิถีที่ต่างกันเด็กจบใหม่ก็จะ กิน นอน ไม่เป็นเวลา และมาตรการป้องกันโควิด ก็ทำให้เราต่างคนต่างกิน
พอแกะเอาปิ่นโตออกมาวางบรรยากาศเก่า ๆ ตอนเราเด็ก ๆ ก็ไหลรี่เข้ามา ตอนเรียนชั้นประถม ฉันจะเห็นเพื่อนคนจีน เมื่อพักเที่ยงจะมีคนที่บ้านหิ้วปิ่นโตเอาข้าวกลางวันมาส่งให้ที่โรงเรียน ด้วยความที่เรายังเด็กไม่ค่อยรู้ความ ฉันมักรบเร้าให้แม่เอาข้าวกลางวันไปส่งให้เหมือนเพื่อนบ้าง แต่แม่ก็ต้องไปทำงานของแม่เห็นปิ่นโตทีไรนึกถึงเรื่องนี้ทุกทีเลยล่ะค่ะ
(แม่ทำขาหมูพะโล้ได้อร่อยมากค่ะ) ฉันรู้สึกว่าการกินข้าวในปิ่นโตนี่ช่างอร่อยเสียจริง และปิ่นโตนี้ทำให้หวนคิดถึงนิทานเรื่องก่องข้าวน้อยฆ่าแม่ เพราะปิ่นโตเมื่อมองด้วยสายตาแล้วเล็กนัก แต่เมื่อหิ้วมาที่ทำงานแล้วบางครั้งก็กินไม่หมด เหลือกลับบ้านบ่อย ๆ
(แกงคั่วหน่อไม้ดอง(ดองเอง)กับผักวุ้นเส้นใส่ไข่ใส่กระเทียมดอง) ด้วยความที่แม่เป็นคนเหนือเป็นสาวงามเมืองแพร่ และพ่อของฉันเป็นคนปักษ์ใต้คือหนุ่มหล่อจากเมืองนครศรีธรรมราช ฉันถามแม่บ่อย ๆ ว่าพ่อเป็นหนุ่ม ๆ หล่อมากไหม แม่ตอบว่ามาก และเป็นคนช่างเจรจากล้าแสดงออก งานฤดูหนาวของเชียงใหม่พ่อจะเป็นตัวแทนจากวิทยาลัยเกษตกรรมแม่โจ้(ชื่อสมัยนั้น) รำมโนราห์บนเวทีของงานฤดูหนาว เห็นทีจะหล่อไม่เบา พอเป็นแบบนี้กับข้าวบ้านเราเลยเป็นกับข้าวสองภาค ฉันอร่อยทั้งสองภาคกินได้ทุกอย่างสบายท้องไป และกับข้าวที่แม่ทำให้ก็แสนจะสวยงามและอร่อย จนอดที่จะถ่ายรูปเก็บเป็นอัลบั้มไว้ไม่ได้
(ที่บ้านเรียกแกงแบบนี้ว่าแกงส้มค่ะ แกงส้มกุ้งกับไข่เจียวเข้ากันนะคะ) เพราะฉันได้รับบทเรียนจากการเป็นลูกกำพร้าพ่อ เมื่อสองสามเดือนที่ผ่านมา พ่อของเราที่เราเห็นว่าแข็งแรงกระฉับกระเฉง พ่อออกกำลังทุกวันในตอนเย็น แต่เราลืมนึกไปว่าพ่ออายุมากแล้ว เมื่อพ่อหายไปเรารู้สึกว่าเราเก็บอะไรของพ่อไว้น้อยเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นรูปถ่าย หรือคลิปสั้น ๆ ก็น้อยนัก
(แกงโฮ๊ะ กับขาหมูค่ะ) เดี๋ยวนี้เมื่อได้มาอยู่กับแม่ อะไรที่แม่อยากได้อยากทำจึงไม่เคยขัด และรับรู้ถึงความไม่เที่ยงนี้อยู่เสมอ
อะไรที่เกี่ยวกับแม่ ฉันจึงเก็บรวบรวมเอาไว้แม้แต่สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ
(ยำหน่อไม้ส้ม(หน่อไม้ดอง) กับปลาเค็มทอดค่ะ ปลาแบบนี้ที่บ้านเรียกปลาบ้วงค่ะ) แม่ตื่นแต่เช้าทำกับข้าวไปถวายพระที่วัดอุทิศไปให้พ่อเกือบทุกวัน ฉันพลอยได้อานิสงส์นี้ไปด้วย คือมีข้าวกลางวันกินฟรีใส่ปิ่นโตให้ทุกวัน การประหยัดค่าอาหารกลางวันแบบนี้ คาดว่าฉันอาจจะมีเงินเก็บกับเขาบ้างในเร็ว ๆ นี้ก็เป็นได้ (ฮา) ...สวัสดีค่ะ... |
| โดย จิตราภรณ์ |
