อาจจะสงสัยกันว่าเพื่อนที่ดิฉันคบหาสมาคมในmsn นั้นทำไมคุยๆแล้วถึงหายไป จะมีเพื่อนที่คบกันนานจนป่านนี้ยังคุยกันอยู่บ้างไหม
มีสิคะ ทำไมจะไม่มี เพื่อนที่คบกับดิฉันมายาวนานที่สุดคือเพื่อนที่คบกันมาประมาณ 6 ปีกว่าๆ แถมยังเป็นเพื่อนต่างชาติ ชาวปากีสถานอีกต่างหาก (ดิฉันนี่ถูกโฉลกกับคนประเทศนี้จริงๆ ..ฮา)
เพื่อนคนนี้แม้ไม่ได้คุยกันถูกคอไปเสียทุกเรื่อง แต่เรามีลักษณะนิสัยบางอย่างที่กินกันไม่ลงจริงๆ จนทำให้เราคุยกันได้จวบจนทุกวันนี้ คือ เป็นคนกวน...เหมือนกัน...ฮา
ชื่อแซ่ถามมาอย่างดี ต่างคนต่างจำได้ แต่ไม่เรียก กลับตั้งฉายาให้แทน
คุยกันทีไร จะต้องเกิดอาการคันมือจะต้องพิมพ์ข้อความเพื่อแขวะสักนิด กัดสักหน่อย (เป็นโรคจิตทั้งคู่.....ฮา)
คุยกันตั้งแต่เพื่อนมีคู่หมั้นคาดว่าจะแต่งงานในไม่ช้า
เพื่อนอกหักรักคุด
เพื่อนพบสาวคนใหม่ แต่ก็เลิกกันไป
จนเพื่อนมาโสดอีกครั้ง
ส่วนดิฉันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง สถานภาพยังคงเดิม ฮ่าๆ
ช่วงระหว่างที่เกิดมรสุมในชีวิตรัก ดิฉันก็ทั้งขู่ทั้งปลอบ ก็พ่อคนนี้เขาช้ำรักถึงขนาดอยากฆ่าตัวตาย มาบ่นให้ฟังแบบหมดอาลัยตายอยาก ก็ต้องช่วยๆกันไป
สรุปคือเขายังมีชีวิตอยู่ค่ะ J
การรักษาความสัมพันธ์นั้นไม่ยากเลย
ก็แค่ปฏิบัติกับเพื่อนออนไลน์เหมือนเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้นเอง
เพื่อนย่อมอยากได้รับความเอาใจใส่ ความห่วงใย ถึงแม้เราจะอยู่ไกลกัน
แต่ความรู้สึกนั้นสามารถส่งถึงกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ว่าคนคนหนึ่งจะทำให้อีกคนรู้สึกดีถึงเพียงนี้ ด้วยการส่งข้อความผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์!
มันเป็นสายใยที่แปลกประหลาด แต่ดิฉันก็เชื่อว่านั่นไม่ใช่สิ่งลวงตาอย่างแน่นอน
เราไม่ได้เป็นเพียงคนรู้จัก แต่เราคือเพื่อนกัน
มิตรภาพได้เกิดขึ้นแล้วจริงๆ!
|