วันที่ อังคาร กันยายน 2551

แม้เท้ามิก้าวย่าง
ก็ยังสร้างรอยราง - ลึก
แม้พื้นรองเท้าสึก
ยังแฝงรอยน้ำหนักตัว

กดลงบนพื้นนุ่ม
เกิดรอยบุ๋มตะปุ่มทั่ว
อยากก้าวอ้าว! ยังกลัว
จะมีใครสะกดรอย

เงอะงะมิกล้าก้าว
จะยืนยาวกี่มากน้อย
โลกหมุนไม่เคยคอย
ให้ใครหยุดเพื่อพักยก

มีเท้ามิก้าวย่าง
หวั่นหลุมพรางต่างตระหนก
กลัวทางที่ร้างรก
นั่นแหละ! หลุมกาลเวลา

เหยียบยืนอยู่เฉยเฉย
มีใครเลยไม่เคยล้า
นิจจังสังขารา
ฤามีอยู่ในผู้ใด?

จักก้าวฤามิก้าว
ทุกเรื่องราวก็เคลื่อนไหว
หยุดกายฤาหยุดใจ
อนิจจัง! มิรั้งรอ




จำปาขาว  เวียงละโว้