วันที่ ศุกร์ กันยายน 2551

พอดีได้รับ Forward Mail มา ไม่ทราบชื่อผู้เขียน รู้สึกว่าอ่านแล้วดี ก็เลยจะขออนุญาตผู้เขียนเผยแพร่ เรื่องเป็นตามนี้ครับ

บทความนี้.....ทำไมถึงทำให้คน
ใจดำเปลี่ยนแปลงตัวเอง.....เพราะอะไร??

     เรื่องมีอยู่ว่า
   
พี่ชิตแกเป็นคนใจดำครับชอบยิงนกตกปลาไปเรื่อย แต่ที่หนักก็คงเป็นเนื้อหมา แกกินแหลกครับแต่แม่แกบอกมันบาปนะลูก(ไม่สนโว้ย)

เมื่อราว 15 ปีก่อนมีเหตุการณ์ที่ทำให้แกเปลี่ยนไป ครั้งนั้นมีหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่งครับมันมักวิ่งไปหาของกินแถวๆบ้านแกบ่อย เพราะบ้านแกติดตลาด พี่แกกินหมาอยู่บ่อยๆแต่
กรณีหมาขี้เรื้อนแกบอก 'กูกินไม่ลงว่ะ' แกทำอย่างเดียวคือไล่ฆ่า แต่มันรอดได้ทุกครั้ง
(สงสัยมีของดี) มันไปหาของกินทีบางทีก็ได้บางทีก็ไม่ได้

คราวนั้นเนื้อแห้งที่แกตากไว้หายไป พอมองไปก็เห็นแม่หมาขี้เรื้อนวิ่งหลุนๆไป
แกเดือดทันทีครับวิ่งตามไป คราวนี้ทันครับเพราะหมาขี้เรื้อนวิ่งช้ามาก
แกทุบไปทีเดียวหมานั่นล้มลงชักทันที (แกบอกว่าหากตีตรงจุดแค่ไม้บรรทัดก็ตาย)แกทิ้งไว้ตรงนั้นไม่อยากจับแต่จะทำกินตรงนั้น จึงกลับบ้านไปเตรียมของ(แค้นจัดอยากกินหมาขี้เรื้อน) ให้ผมเฝ้าไว้(ยังเด็กอายุแค่12)
   
ผมก็มัวแต่เก็บตะขบจนลืมดู (ในใจอยากให้มันรีบไปจะได้ไม่ตาย) มันไปจริงครับหายวับไป
   
พี่ชิตแกโกรธมากคงอยากเตะผมเต็มแก่ แต่ลุงผมแกเป็นนักเลงใหญ่และเป็นคนสอนวิธีฆ่าหมา ให้ก็ต้องวิ่งตามอย่างเดียวพร้อมบ่น 'ทำไมมันไม่ตาย! วะ'
   
พักหนึ่งก็ได้ยินเสียงหมาเห่าแกตามทันทีพอไปถึง ภาพที่เห็นหมาขี้เรื้อนกำลังจะตาย  มันมีลูกที่ต้องเลี้ยง 5 ตัวครับ วัยกำลังหย่านมบางตัวยังกินนมอยู่ บางตัวก็วิ่งไปคาบเนื้อที่แม่หมาขี้เรื้อนคาบไปฝาก (เห็นกับตา)
   
ที่มันยังไม่ยอมตายเพราะต้องกลับไปให้นมลูก แม้น้ำนมแห้งกรัง เอาอาหารไปให้ลูกมัน
เรียกลูกๆเพื่อให้นม.........ให้อาหารเป็นครั้งสุดท้าย
   
แม่หมาพยายามอย่างดีที่สุด
   
มันมองผมกับพี่ชิตอย่างขอร้อง
   
ขอให้มันให้นมลูกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนตาย
ไม่อยากเชื่อนั่นคือน้ำตาของหมาขี้เรื้อน
   
มันแค่ต้องการให้นมลูกก่อนตาย

พี่ชิตไม้หล่นลงกับพื้น
เดินเข้าไปดูแม่หมานั่น
ในยามนั้นสิ่งที่แกเห็นไม่ใช่หมาขี้เรื้อน
   
แต่แกเห็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ที่ทนเจ็บกลับไปหาลูก
   
แกไม่พูดอะไรทุกอย่างจุกอยู่ที่ลำคอสายตาอ่อนโยนลง
ลูกหมาตัวหนึ่งวิ่งไปหาแกกระดิกหาง
   
ให้แกอุ้มลูกหมาขึ้นพร้อมพูดว่า
'ขอโทษ'พูดได้แค่นั้นแม่หมาก็ตาย 
เราช่วยกันฝังแม่หมา แกรับเลี้ยงหมานั่นไว้ทั้ง 5 ตัว
   
ตั้งแต่นั้นแกกลายเป็นคนใจดีไม่ไล่ยิงนกยิงหมายิงแมวอีกแกบอก
'มันอาจมีลูกรออยู่ก็ใด้'

เมื่อ 12 สิงหา 2 ปีที่แล้ว แกเอามะลิร้อยเป็นพวงไปให้แม่ทั้งๆที่ไม่เคยทำพูดกับแม่ว่า
'แม่ตอนผมอายุ 16 แม่สอนผมยังไงนะสอนอีกหนใด้ไหมครับ'
แม่แกน้ำตาคลอพูดไม่ออก
   
ไม่อยากเชื่อแม่หมาขี้เรื้อนตายไป1ตัว
กลับทำให้คนใจดำอย่างแกเปลี่ยนไปขนาดนี้

ขอบคุณ..คนที่เขียนเรื่องนี้ครับ