วันที่ ศุกร์ สิงหาคม 2552

หน้าแหย็งเหมือนจีนฉีกเรียน

สมัยก่อน - โดยปกติคนไทยเชื้อสายจีน จะไม่นิยมทำสวนผลไม้กันมากนัก
( เพราะจะถนัดเรื่องค้าขายเป็นหลัก) ฉะนั้นจึงไม่สันทัดในการปอก
หรือฉีกทุเรียนรับประทาน

เวลาจะปอก ฉีก หรือแบะกลีบ(พู)ทุเรียนแต่ละครั้ง เป็นเรื่องยุ่งยากลำบาก
เป็นอย่างมาก

กว่าจะได้กินแต่ละครั้ง ถึงกับต้องฟัดเหวี่ยงกับเจ้าผลไม้เปลือกเป็นหนามชนิดนี้
กันจนหน้าเหย๋เกทีเดียว

ลักษณะใบหน้าอาการดังกล่าวนี้เองที่เป็นที่มาของสำนวน
“หน้าแหย็งเหมือนจีนฉีกเรียน” เพื่อใช้เปรียบเปรยเวลาที่บุคคลใดบุคคลหนึ่ง
ใบหน้ายุ่งๆ เหย๋เกจากสิ่งใดสิ่งหนึ่ง

ตัวอย่างในการใช้สำนวน เช่น

วันหนึ่ง นายสมบุญ คำหัง เห็นนายเกลื้อม ณ เกาะโคบ เดินสีหน้าไม่ค่อยดีมาหา
เพราะโดนว่าที่แม่ยายใช้ประกาศิต เรียกแฟนสาวกลับไปอยู่บ้านที่ภาคอีสาน
นายสัมบุญ จึงแหย่นายเกลื้อมว่า “ ไอ้ไหรหล่าวมึงเกลื้อม...เท่านี้กะหน้าแหย็ง
เหมือนจีนฉีกเรียนแล้ว...ปอดฉิบหาย...มึงกะลากแหละเกลื้อม...ลากเลย”