หน้าแหย็งเหมือนจีนฉีกเรียน 
สมัยก่อน - โดยปกติคนไทยเชื้อสายจีน จะไม่นิยมทำสวนผลไม้กันมากนัก ( เพราะจะถนัดเรื่องค้าขายเป็นหลัก) ฉะนั้นจึงไม่สันทัดในการปอก หรือฉีกทุเรียนรับประทาน เวลาจะปอก ฉีก หรือแบะกลีบ(พู)ทุเรียนแต่ละครั้ง เป็นเรื่องยุ่งยากลำบาก เป็นอย่างมาก กว่าจะได้กินแต่ละครั้ง ถึงกับต้องฟัดเหวี่ยงกับเจ้าผลไม้เปลือกเป็นหนามชนิดนี้ กันจนหน้าเหย๋เกทีเดียว ลักษณะใบหน้าอาการดังกล่าวนี้เองที่เป็นที่มาของสำนวน หน้าแหย็งเหมือนจีนฉีกเรียน เพื่อใช้เปรียบเปรยเวลาที่บุคคลใดบุคคลหนึ่ง ใบหน้ายุ่งๆ เหย๋เกจากสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ตัวอย่างในการใช้สำนวน เช่น วันหนึ่ง นายสมบุญ คำหัง เห็นนายเกลื้อม ณ เกาะโคบ เดินสีหน้าไม่ค่อยดีมาหา เพราะโดนว่าที่แม่ยายใช้ประกาศิต เรียกแฟนสาวกลับไปอยู่บ้านที่ภาคอีสาน นายสัมบุญ จึงแหย่นายเกลื้อมว่า ไอ้ไหรหล่าวมึงเกลื้อม...เท่านี้กะหน้าแหย็ง เหมือนจีนฉีกเรียนแล้ว...ปอดฉิบหาย...มึงกะลากแหละเกลื้อม...ลากเลย
|