
--- ดวงใจแปรไปหวั่นไหวในท่วงทำนองของอดีต ความรู้สึกแปรไปในห้วงคำนึงของความคิดถึง ยากเย็นแสนเข็ญ สุขทุกข์ เหงาเศร้า เจ็บปวดรวดร้าว ทรมาน ความจริงทุกสิ่งเข้าใจถูกมองว่าไม่เข้าใจ ความจริงที่มิอาจเข้าใจกลับไม่เคยค้นหาและพบเจอ --- คำถามในอดีตเริ่มต้นเดินหน้าคือปัจจุบันและอนาคต ก้าวย่ำเดินไปไม่รั้งรอ ก้าวเร็วเกินไป... จึ่งมิรู้ความหมายของการก้าวเดิน --- ความจริงแท้ภายในตัวตนดูแปลก วัตถุล้วนฉาบเคลือบตัวตนดูแปลก สรรพสิ่งคือธรรมชาตินิรันดร์กาล หากทุกความรู้สึกที่แปรไป... กลับทำความจริงคล้ายแปลกหน้าและห่างไกล --- จริงที่แม้แต่เราก็มิใช่ของเรา และมิใช่ของเขา ไม่ว่าเราและเขาคือใครล้วนมิมีใครเป็นเจ้าของ ธรรมชาติคือเจ้าบ้านของกาลเวลา ดำเนินไปภายใต้ร่มเงาแห่งกระแส เวียนวนความจริงในโลกที่มี ที่เห็น ที่เป็น ธรรมชาติล้วนคือคำตอบ... ของสรรพสิ่ง --- ไม่มีใครค้นหาคำตอบในธรรมชาติ มีแต่คำอ้างไขว่คว้าหาคำตอบของตัวเอง ยึดติดอยู่กับตัวเอง จะพบเจอหรือไม่... จึงมิอาจรู้ด้วยตัวตนของใคร... --- ภาพจากอินเทอร์เน็ต ---
|