--- 
--- ขณะดวงใจโลดแล่นเหนือแผ่นดินอากาศฟ้า เราต่อเติมรู้สึกนึกคิดเพ้อฝัน ความรักแบ่งข้างซ้ายขวาในสองดินแดน ฉุดดึงกันและกัน... เอนเอียง --- จุดศูนย์กลางระหว่างเราสองจึงค่อยๆ จางหาย เราฉุดดึงกันด้วยวันเวลา ล่องลอยไปไกลในจุดเริ่มต้นแห่งความฝันและความจริง --- เธอและฉันในคราบของกาลเวลา เหวี่ยงกันไปคนละทิศทางอ้างว้างสับสน เรามิได้กอดเก็บใจกลางของความรักไว้แต่แรกเริ่ม ความรักจึงถูกทอดทิ้งให้ลอยคว้างอยู่เช่นนั้น... --- ภาพจากอินเทอร์เน็ต ---
|