วันหยุดยาวช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมานั้น เป็นช่วงที่เราต้องทำงานหนักและเหนื่อยทุกวัน พอหมดช่วงเทศกาลอย่างในขณะนี้นี่แหละที่ศัลยแพทย์อย่างเรา ถึงจะมีโอกาสได้ลาพักร้อนกับเหมือนชาวบ้านเค้าบ้าง
เฮ้อ !! ดีใจจัง ... จะได้รีแลกซ์เสียทีจากอะไรๆ ที่มันดูวุ่นวายในชีวิต เราจัดโปรแกรมในการเที่ยวกันไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ ซึ่งกว่าจะลงตัวได้ก็แทบจะฆ่ากันตายไปข้างหนึ่ง
เขา ... หลงใหลเสน่ห์ของภูเขาและธรรมชาติ เรา ... หลงใหลในทะเลที่ทอดยาวสุดสายตา
แต่ในที่สุดฉันก็เลือกที่จะตามใจเขาด้วยการขึ้นเขา แม้ไม่ชอบสักเท่าไหร่ ... แต่ฉันก็ชอบที่จะอยู่กับเขา เพราะฉันแน่ใจว่าถึงต้องอยู่ในที่ๆ ฉันไม่ชอบ แต่แค่ได้อยู่กับเขาฉันก็มีความสุขแล้ว
มาคิดๆ ดูแล้วมันคงไม่ต่างอะไรกัน กับตอนที่ฉันเดินช้อปปิ้งในห้างสรรพสินค้า ฉันก็มีเขาคอยเดินตาม คอยถือถุง คอนเข็นรถใส่สินค้า คอยยื่นมือพร้อมด้วยเครดิตการ์ดของเขาให้กับพนักงานขาย ซึ่งบางครั้งฉันก็รู้ได้ด้วยญาณวิเศษว่าเจ้าของบัตรใบนั้น คงไม่ค่อยเต็มใจจ่ายเท่าไรนักแต่ก็จำใจ ( อิ-อิ ) จำนนหรือจำเป็นก็เป็นไปได้ที่ต้องควักจ่ายให้แต่โดยดี
ฉันจึงได้เรียนรู้ว่า ..... ไม่มีคู่ใดพึงใจในความชอบของกันและกันไปซะทุกเรื่อง เพียงแต่ความชอบที่แตกต่างกันมากมายนั้น จะสามารถจัดการได้หรือปล่อยไปแบบต่างคนต่างชอบ การจัดการกับความต่างนั้นให้เป็น .. ความสุข โดยอีกฝ่ายหนึ่งยินยอมพร้อมใจยอมรับ และร่วมเป็นผู้หนึ่งในนั้นด้วยแต่โดยดี ^__^
|