วันที่ อาทิตย์ สิงหาคม 2550

ครั้งหนึ่ง มีบ้านหลังหนึ่งมีสามี ภรรยา ลูกชาย และอาม่าแก่ๆคนหนึ่ง
อาม่าแก่มาก และไม่แข็งแรง มีอาการมือสั่นตลอดเวลา
ทำให้ถือของลำบาก โดยเฉพาะเวลาที่อาม่าทานข้าวร่วมกับครอบครัว

หลายวันผ่านไป อาม่ายังเศร้าใจ รอยยิ้มเริ่มจางหายไปจากใบหน้าของเขา

หลานชายน้อย ๆ ของอาม่าซึ่งเฝ้าดูทุกอย่างมาตลอดก็เข้ามาปลอบใจ

และบอกคุณย่าว่าเขารู้ว่าคุณย่าเสียใจมากที่พ่อแม่ของเขาทำแบบนี้
แต่หลานชายมีวิธีที่จะให้อาม่ากลับไปทานข้าวรวมกับทุกคนได้
ความหวังเริ่มเกิดขึ้นในหัวใจของหญิงชราจึงถามหลานชายว่าจะทำอย่างไร
หลานก็ตอบว่าเย็นนี้ให้คุณยายแกล้งทำชามของคุณยายตกแตกเหมือนกับไม่ได้ตั้งใจ
อาม่าได้ฟังก็แปลกใจ แต่เด็กน้อยยืนยันว่าให้คุณย่าทำตามที่บอก
ที่เหลือปล่อยเป็นหน้าที่ของหลานเอง

และแล้วเมื่อได้เวลาอาหารเย็น
หญิงชราก็ตัดสินใจลองทำตามที่หลานพูดเพื่อจะดูว่าหลานมีแผนอะไร

หญิงชรายกถ้วยข้าวเก่าที่เต็มไปด้วยรอยบิ่นขึ้นแล้ว
แกล้งปล่อยลงบนพื้นเหมือนกับหลุดมือ
ถ้วยข้าวเก่าๆแตกกระจายยับเยิน
ลูกสะใภ้เห็นถ้วยแตกเสียหายก็ลุกขึ้นเตรียมจะด่าว่าอาม่า

แต่ลูกชายตัวน้อยของนางกลับชิงพูด ขึ้นมาก่อนว่า 

" คุณยายทำไมทำชามแตกหมดเลย
หนูกะว่าจะเก็บไว้ให้คุณแม่ใช้ตอนแก่นะ"

ลูกสะใภ้เมื่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนี้ก็หน้าซีดและด่าอาม่าไม่ออกอีกต่อไป
นางรู้ทันทีว่าสิ่งที่นางทำจะเป็นตัวอย่างให้ลูกชายของนางปฏิบัติเมื่อนางแก่ตัวลง
นางรู้สึกอับอายและสำนึกกับการกระทำของตัวเอง
ตั้งแต่นั้นมา ทุกคนก็ทานข้าวรวมกันมาตลอด

.....................ใกล้จะถึงวันแม่แล้ว...................อย่าลืมบอกรักแม่นะครับ..............