เราลงมาจากวัดเฉลิมพระเกียรติ ฯ ประมาณเที่ยงพอดีค่ะ
แต่เรายังไม่รู้สึกหิว.....ข้าวเหนียวนี่อยู่ท้องจริง ๆ ค่ะ
เราไปต่อนะคะ.....บ้านป่าเหมี้ยงจะอยู่เลยอุทยานแจ้ซ้อน(อ.เมืองปาน)ไป
เราไม่แวะแจ้ซ้อนเพราะมาหลายครั้งแล้ว
ปกติถ้าเราแจ้งที่ด่านเก็บเงินว่าเราจะไปป่าเหมี้ยง
เจ้าหน้าที่จะไม่เก็บเงินค่ะ....
แต่วันนี้อาจจะมีนักท่องเที่ยวมาก และมักจะโกหกว่าไปป่าเหมี้ยง
แล้วก็แอบแวะแช่น้ำร้อน.....ทำให้ไม่เสียเงินค่าผ่าน
ครั้งนี้เมื่อเราแจ้งว่าจะไปป่าเหมี้ยง.....เจ้าหน้าที่ก็ยังเก็บค่าผ่านคนละ ๕๐ บาทอยู่ดี
ฉันบ่นล่ะค่ะ....ว่าหน้าเราเหมือนคนขี้โกงหรืออย่างไร
สถานีข้างเคียงก็ปรามว่า....น่า....ถือว่าจ่ายค่าผ่านทาง

เข้าอุทยานมาเราก็เลี้ยวซ้ายค่ะ
บ้านป่าเหมี้ยง เป็นหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ในอุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน
ห่างจากตัวอุทยานฯประมาณ ๑๔ กม.
อากาศเย็นสบายตลอดปี พื้นที่ส่วนใหญ่เป็น ภูเขาสลับซับซ้อน
สูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางประมาณ ๑,๒๐๐ เมตร
มีจำนวนครัวเรือน ประมาณ ๑๒๖ ครัวเรือน

ใกล้ถึงหมู่บ้านเราจะเห็นไร่เหมี้ยงถี่ขึ้น ค่ะ
ระหว่างทางฉันชี้ให้สมาชิกดูต้นดอกเสี้ยวหรือชงโคป่า
ตอนนี้ยังไม่ออกดอกถ้ามาช่วงปลายเดือนมกราคม - เดือนกุมภาพันธ์
จะเห็นดอกเสี้ยวบานกระจายไปทั่วหุบเขา
ขาวโพลนไปทั่วบริเวณและหมู่บ้านจะมีเทศกาลชมดอกเสี้ยวบาน
โดยมีการจัดงานบริเวณลานดอกเสี้ยว
ฉันไปหาภาพดอกเสี้ยวมาให้คุณชมด้วยนะคะ

พอดีในภาพมีที่มาของภาพด้วยจึงไม่ได้อ้างอิงให้ค่ะ
เราขับรถแล้วเปิดกระจกยิ่งเข้าใกล้หมู่บ้านยิ่งหนาวเย็นชื่นใจค่ะ

แวะอุดหนุนร้านค้าชุมชมก่อนนะคะ
เจ้าของร้านใจดีค่ะ....ฉันมองเห็นกล้วยป่า
จึงเอ่ยปากขอ....ไปปลูกที่บ้านซักต้นสองต้น....เอาไว้เก็บใบ
โดยเราจะเดินหาแล้วถอนต้นเล็ก กลับไปปลูกที่บ้าน
ปรากฏว่าเจ้าของร้านรีบบอกให้สามีไปขุดให้เราเลยทันที

มองจากร้านกาแฟค่ะ.....อากาศหนาวเลยล่ะค่ะ
เสียงน้ำในลำธารไหลซู่ซ่า.....

นึกถึงครั้งที่มาทำงานในชุมชนแล้วค้างคืนที่โฮมเสตย์
เรากินยำใบเหมี้ยงแล้วก็ชมว่าอร่อยกินกันยกใหญ่
ปรากฏว่าใบเหมี้ยงก็คือใบชาอัสสัมกินแล้วตาแข็งนอนไม่หลับทั้งคืน
ตื่นเช้ามาก็บ่นว่าไม่ไหวนอนข้างลำธารน้ำไหลดังซู่ซ่าทั้งคืน
ทำเอานอนไม่หลับเลย.....คนแก่บอกว่า
กินใบเหมี้ยงเยอะเกินทำให้นอนไม่หลับ
ไม่ใช่นอนไม่หลับเพราะน้ำเสียงดังหรอก

ขับรถเลยหมู่บ้านออกมาทางซ้ายเพื่อไปบ้านแม่กำปองต่อค่ะ
ตลอดทางจะมีลำห้วยไหลผ่านถนน
คนขับรถก็ช่างตามใจลูกทัวร์เหลือเกิน
มองกระจกหลังแล้วไม่มีรถตามมาก็จอกให้เราเล่นน้ำ
โห.....น้ำเย็นเจี๋ยบ.....ใสแจ๋ว....เลยล่ะค่ะ

พอจะถ่ายรูปน้ำใส ๆ มาอวดคุณ
เจ้าหมาน้อยก็โผล่หัวออกมา.....ถ่ายลูกด้วยแม่.....ถ่ายลูกด้วย
เส้นทางนี้ถนนดีลาดยางตลอดสายเลยค่ะ
แคบนิดหน่อยแต่ว่าไม่ค่อยมีรถ
ผู้คนไม่ค่อยรู้จักเส้นทางนี้เท่าไหร่นัก

แล้วเราก็หิว.....หมูกับน้ำพริกเมื่อเช้ายังเหลืออยู่เลย
จอดดีกว่า....กินข้าวกันก่อนนะคะ

ฟ้ามืดครึ้มเหมือนฝนจะตกค่ะ
เรารีบกินข้าวฝนตกลงมา ปุ ปุ แล้วก็หายไป

ระยะทางจากป่าเหมี้ยงมาแม่กำปองไม่ไกลค่ะ
แต่ก็เป็นทางขึ้นเขาตลอดเส้นทางยาวประมาณ ๒๓ ก.ม.
เส้นทางมีต้นไม้สูงใหญ่ สวยงาม และเย็นสบายค่ะ

พอพ้นเขตลำปางเข้าเชียงใหม่ก็เป็นทางลงตลอดค่ะ
โค้งสวย ๆ ก็เยอะนะคะ

แวะน้ำตกหน่อยไหมคะ....ติดถนนเลยน่าสนใจค่ะ

น้ำใสแจ๋ว เย็นเจี๋ยบอีกแล้วค่ะ
เดินเข้าไปประมาณ ยี่สิบเมตรก็ถึงน้ำตกแม่กำปอง
น้ำตกเล็ก ๆ กำลังน่ารักเชียวค่ะ


มีกระต่ายตัวอ้วน ๆ ด้วยนะคะ
แวะแป๊บนึงค่ะแล้วไปต่อ
ค่อย ๆ ลงนะคะ มีป้ายเตือนเป็นระยะ ระยะค่ะ


เริ่มเข้าเขตหมู่บ้านแม่กำปองแล้วค่ะ
เริ่มมีโฮมเสตย์ บ้านพัก ร้านค้า ร้านกาแฟ เรียงรายสองข้างทาง


แวะไหว้พระก่อนนะคะ
วัดเก่าแก่ประจำหมู่บ้านค่ะ



วัดอยู่ติดถนนค่ะเดินไปด้านหลังจะเป็นลำห้วย
มีวิหารปลูกอยู่กลางลำห้วยด้วยนะคะ


งานฝีมือชาวบ้าน.....เดินเข้าไปใกล้ ๆ ช้างมีขนตาด้วยนะคะ
ที่นี่อากาศเย็นพอ ๆ กับที่ป่าเหมี้ยงเลยค่ะ
นอกจากใบชาแล้วที่นี่ก็ปลูกกาแฟด้วยค่ะ

ที่นี่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระราชนินี
ทั้งสองพระองค์เคยเสด็จมาที่นี่ด้วยนะคะ


ตอนที่เรามาเส้นทางยังลำบากน่าดู
ดูจากภาพทั้งสองพระองค์คงเสด็จพระราชดำเนินมาถึงที่นี่ด้วยความยากลำบากแน่ ๆ ค่ะ

ไก่ต๊อกค่ะ....ลูกสาวไม่เคยเห็นค่ะ
ตื่นเต้นน่าดู.....แม่ แม่ เค้าเลี้ยงนกยูงด้วย....ฮ่า ฮ่า

ยังคงมีบ้านแบบเดิม ๆ ผสมกลมกลืนไปกับร้านกาแฟ ที่พัก
เราพบว่ามีที่พักหลายแห่งทิ้งร้าง
ปิดประกาศ ขาย เซ้ง เช่า เยอะแยะไปหมดค่ะ
นักท่องเที่ยววันนี้มากเหมือนกันค่ะ

ถ่ายรูปเก็บบรรยากาศสองข้างทาง
สองหนุ่มตะโกนมาว่า.....พี่ครับถ่ายผมด้วยยยยยย
น่ารักจริง.....ค่ะ
เราอำลาอากาศเย็น ๆ หมู่บ้านน่ารัก น่ารัก เดินทางต่อไปแม่ออน
ตามป้ายบอกทางเพื่อไปต่อ "โครงการหลวงตีนตก"ค่ะ



ฉันส่งคุณตรงนี้เลยนะคะ......เพราะพอออกจากโครงการหลวงตีนตก
ลูกสาวขอไปถ่ายรูปกับสนู้ปปี้ที่เซ็นทรัล
แล้วเราคงต้องหาอะไรรองท้องก่อนกลับบ้าน
เชียงใหม่ของกินอร่อย ๆ ถูก ๆ เยอะแยะเลยค่ะ
ต้องปลอบขวัญคนขับรถด้วยเบียร์เย็น ๆ ซะหน่อย
จะได้มีกำลังใจขับรถกลับบ้าน
สวัสดีค่ะ
|