น้องเรือรบเคยบอกขอให้ผมเขียนเรื่อง ๓ จังหวัดชายแดนภาคใต้ (๓ จชต.) ซึ่งเป็นเรื่องภายในประเทศที่ผมไม่ค่อยถนัด ทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องใกล้ตัวและเกี่ยวข้องกับความมั่นคงของชาติไทยโดยตรง เอ้า..ลองดู

          ผมสงสัยมานานมากโขว่า ทำไมเหตุการณ์รุนแรงภาคใต้จึงไม่ยอมสงบเสียที? ทำไมเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลชุดไหนต่อชุดไหนจึงไม่สามารถจับตัวผู้บงการและผู้ก่อความไม่สงบได้? หรือเป็นเพราะว่า ชาวมุสลิมท้องถิ่นไม่ให้ข้อมูล ไม่ให้ข่าวสาร และไม่ให้ความร่วมมือกับภาครัฐ จนกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบออกมาประกาศอย่างแข็งกร้าวว่า “พวกเราได้ ๓ จชต.เรียบร้อยแล้วทุกอย่าง ทั้งประชาชน วัฒนธรรม ศาสนา เหลือแต่เพียงแผ่นดินอย่างเดียวเท่านั้น ที่รอวันแยกตัวออกเป็นเอกราชจากประเทศไทย” อย่างนั้นเลยนะ

            เมื่อวานนี้ตอนขับรถกลับบ้านได้ยินเสียงทางวิทยุของคุณหญิงแพทย์หญิงพรทิพย์ โรจนสุนันท์ น่าสนใจมาก คุณหญิงกล่าวในทำนองว่า เท่าที่ได้ไปคลุกคลีกับภาคใต้มาหลายเดือนพบว่า ชาวมุสลิมท้องถิ่นไม่กล้าให้ข้อมูลข่าวสารใด ๆ แก่เจ้าหน้าที่ของรัฐอีกต่อไปแล้ว เพราะถ้าให้ไปและนำไปสู่การจับกุมแกนนำคนใดก็ตาม ไม่นานทางการไทยก็จะปล่อยตัว(ไม่รู้ว่าปล่อยเพราะเอาผิดไม่ได้หรืออย่างไร?) จากนั้นแหละ ผู้ให้ข่าวสารแก่รัฐรวมทั้งครอบครัวก็จะถูกเฉือนทันที (ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ตายสนิท) โดยฝ่ายรัฐบาลไม่สามารถให้ความคุ้มครองได้ ซึ่งนี่แหละที่คือเหตุผลที่ชาวท้องถิ่นมุสลิมมักกล่าวอ้างอยู่เสมอว่า มีความรู้สึกไม่ปลอดภัยกับการอยู่ภายใต้การปกครองของรัฐบาลไทย

          น่าจะถึงเวลา(นาน)แล้วครับที่ทุกคนในชาติทั้งภาครัฐ เอกชน ตลอดจนนักวิชาการ ต้องหันมาให้ความร่วมมือกัน เสนอแนวความคิด หาหนทางแก้ไขปัญหา หรืออาจเป็นการใช้ไม้แข็งแบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน ซึ่งเป็นยุทธวิธีสุดท้ายที่จำเป็นต้องนำมาใช้ปกป้องดินแดนที่บรรพบุรุษได้ให้มา โดยให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ เป็นอันดับแรกสุด  ชาวไทยกว่า ๖๐ ล้านคนจะไม่มีแนวความคิดดี ๆ กันเลยหรือ? ๖๐ ล้านความคิดช่วยกันหาข้อมูลให้ได้ว่า “ใคร(ประเทศไหน) คือผู้บงการ?” “กลุ่มผู้ก่อความไม่สงบเอากำลังมาจาก(ประเทศ)ไหน?” “เอาเงินสนับสนุนมาจาก(ประเทศ)ไหน?” ว่าแต่ว่า เราจะเสนอแนวความคิดต่าง ๆ ไปยังภาครัฐโดยตรงได้อย่างไร?  อย่าให้เด็กไทยรุ่นหลังต้องมาท่องภูมิศาสตร์ว่า “ภาคใต้ของไทยจรดรัฐปัตตานี” เลยครับ

            หมายเหตุ : ดอกไม้ที่นำมาให้ดูข้างบนบทความนั้นคือ ดอกบุหงาปัตตานีที่สวยงามและไม่ต้องการให้สูญเสียไปจากดินแดนไทย