มุมมองของ “ดร.โกร่ง” กับ “สายล่อฟ้า”

                ไทยรัฐ หน้า ๓ วันพุธที่ ๔ มิ.ย.๕๑ มุมมองของ ดร.โกร่ง ว่า “รัฐบาลจะดีจะชั่ว ขอให้มาจากประชาชน ทำผิดพลาดก็ว่ากันไปตามกฎหมาย ตามกรอบรัฐธรรมนูญ หากอยู่นอกกรอบใช้วิธีกดดันนอกรัฐสภา ความเสียหายจะเกิดขึ้นอย่างมหาศาล ประชาชนเห็นอย่างไร เราก็ต้องยอมรับอย่างนั้น”

“เราอย่าอ้างว่าเราเป็นประชาชน การกล่าวอ้างอย่างนั้นไม่มีอะไรพิสูจน์ว่า เรามาจากประชาชน เรามีความชอบธรรมแค่ไหน ทุกรัฐบาลผมก็ไม่ได้ชอบใจทุกเรื่อง แต่ผมก็ต้องยอมรับว่า รัฐบาลมาจากประชาชน ต้องยอมรับในระบบ”

                ฉบับเดียวกัน หน้า ๖ “กล้าได้กล้าเสีย” (ยาวมากขอคัดบางตอน)

“ถ้าตราบใดศาลสถิตยุติธรรมยังไม่ได้ตัดสินให้ใครผิด ก็อย่าบังอาจมาใช้อำนาจตุลาการพิพากษาใครเช่นนั้น”

“ถ้าอยากเป็นพลเมืองที่สมบูรณ์แบบตามระบอบประชาธิปไตย ก็ไม่ควรอ้างกฎหมายเพียงมาตราเดียว เพราะรัฐธรรมนูญมีถึง ๓๐๙ มาตรา รวมทั้งยังมีกฎหมายที่เกี่ยวข้องอีกมากมาย เช่น กฎหมายเกี่ยวกับการกีดขวางการจราจร กฎหมายที่ว่าด้วยการละเมิดสิทธิคนอื่น”

“การชุมนุมไล่รัฐบาลสมัครที่กระทำกันกลางถนน ซึ่งสร้างความเดือดร้อนให้แก่คนนับแสนนับล้าน กลับได้รับอภิสิทธิ์เหนือกฎหมายบ้านเมือง”

“การไล่รัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งของประชาชนเสียงส่วนใหญ่กลางถนน ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ยั่งยืน แม้จะตะโกนไล่ให้คอแตก ก็ไม่ได้ผล เพราะเลือกตั้งเมื่อไหร่ ประชาชนส่วนใหญ่ก็จะเลือกรัฐบาลที่ถูกม็อบขับไล่กลับมาอีก เหมือนที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว”

“เอะอะก็ไล่อย่างเดียว โดยไม่เสนอทางเลือกที่ดีกว่ามาให้ประชาชนเสียงข้างมากพิจารณาตัดสิน ต่อให้ชาติหน้าตอนบ่าย เสียงข้างมากก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจ”

“ถ้าคิดไปตายเอาดาบหน้าเหมือน ๑๙ ก.ย.๔๙ อีกล่ะก้อ ขอให้โชคดี ทางใคร ทางมันก็แล้วกัน”

มุมมองของ ดร.โกร่ง และ คอลัมน์สายล่อฟ้า ข้างบน เป็นมุมมองที่ผมได้รณรงค์มาตั้งแต่ก่อนที่จะเกิดการปฏิวัติ ๑๙ ก.ย.๔๙ เสียอีก แม้คำพูดจะไม่เหมือนกัน แต่ความหมายเหมือนกัน ผมได้รณรงค์อย่างนี้ตลอดในเอ็นทรี่ต่าง ๆ เรื่อยมาจนกระทั่งปัจจุบัน ไม่เคยเปลี่ยนแปลง เพราะผมไม่ยอมรับการเมืองนอกสภา(ข้างถนน) หรือ การทำรัฐประหาร เพียงแต่ว่า แนวความคิดของผมไม่โด่งดัง เพราะผมไม่ใช่ ดร.โกร่ง หรือ มีคอลัมน์เป็นของตนเองอย่าง”สายล่อฟ้า”

-------------------------------