**************

****************  เมื่อหลายวันก่อน...ผมได้อ่านเรื่องราวในบล๊อกของเพื่อนคนหนึ่งพูดถึง..."สุขุมวิท ซอย 11."  ทำให้ผมนึกย้อนหลังกลับไปเมื่อหลายๆปีก่อนโน้น.....ผมและเพื่อนๆอีก 5 คนใช้ชีวิตวนเวียนอยู่ย่านนี้เกือบ 2 ปีเต็ม...เริ่มจากเพื่อนรักที่สุดของผมคนหนึ่ง  เขาเกิดประทับใจเสียงเพลงและเสียงเปียโนของสาวน้อยคนหนึ่งเข้าให้  พวกเราก็เลยต้องติดตามขบวนไปให้กำลังใจเพื่อนด้วยทุกคืน  จากวันก็นานเป็น...เดือนและเป็น..ปี  ความรักของเขาเริ่มจาก..รู้จักกัน...และนานวันก็ดีขึ้น  จนเป็นที่รู้กันของชนในระแวกนั้น  ที่บอกว่า..ดีข้น  เพราะนานวันเข้าก็เท่านั้นเอง  เขาเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดจา (แต่กะเพื่อนสนิทๆกันคุยเก่งมาก)  และคุณเธอก็สนิทกับพวกเราซะมากกว่า..  แต่พวกเราก็ต้องไปนั่งฟังเพลงกันทุกวัน  ถ้าเริ่มราว 3 ทุ่มก็นั่งที่ค๊อฟฟี่ชอป...ราวๆเที่ยงคืน..เธอก็ย้ายไปเล่นที่ Dicken Pub.  พวกเราก็ย้ายตามไปอีก  จนพวกเราสนิทสนมกะอาเม้าส์( สุดา ชื่นบาน)  อาแดง(ฉันทนา กิตติยาพันธ์)ไปด้วย  เพราะอาทั้งสองก็ช่วยกันเขียร์  แต่ก็แค่ดีขึ้นอย่างที่ว่าแหละ  ขอเน้นว่า..พวกเราไปกันทุกวันไม่มีวันหยุด  ผมจะหยุดก็ต่อเมื่อต้องกลับต่างจังหวัดไปกรรโชกทรัพย์เสด็จเตี่ยเท่านั้น  หัวค่ำจะย่ำราตรีที่ไหน.ก็ตาม..ดึกๆก็ต้องไปวนเวียนที่ซอย 11 นี่แหละครับ  ประพฤติตัวกันดีมาก..พวกเราไม่เคยเข้าบ้านก่อนตี 2 กันเลย...ร่วมๆ 2 ปีเลยทีเดียว  จากนั้น..คุณเธอก็ไปต่อปริญญาโทที่อเมริกา  ไม่นานนัก..เพื่อนผมก็ไปต่อโทที่อเมริกาเหมือนกัน  แต่คนละรัฐกัน  เข้าใจว่าคงติดต่อกันบ้าง  แต่ก็อย่างที่ว่าคือ..ก็เท่านั้นแหละครับ  เจ้าเพื่อนรักก็ยังติดต่อกันมาอีก กว่า 8 ปี  และจากนั้นมาบัดนี้อีกร่วม 6-7ปีแล้วที่เขาเงียบหายไป  ขณะเดียวกันเมื่อราว 5 ปีที่ผ่านมา..ผมก็พอจะได้ข่าวของสาวน้อยคนนั้นว่ากลับมาเมืองไทยแล้ว  และมาแต่งงานมีครอบครัวที่เมืองไทยนี้ด้วย...แต่..เพื่อนผมซิ...สู..เจ้าไปไหนแล้วหนอ....คิดถึงว่ะ..เฮ้อ..!! 

**********ความรัก..จ๋า..พาเพื่อนข้าไปซะแล้ว.......Oh..!!...AMBASSADOR......*******