********* ** หนี....เพื่อรัก.. เหตุการณ์นี้เกิดมากว่า 10 ปีมาแล้ว.... บ่ายวันหนึ่ง...เจ้าดิษฐ์..เพื่อนสนิทของผมคนหนึ่ง แวะมาหาผมที่บ้าน พร้อมกับ..รินทร์ แฟนสาวของเจ้าดิษฐ์ พร้อมกระเป๋าเดินทาง มันกำลังจะพา- รินทร์หนีไปอยู่กรุงเทพฯด้วยกัน.... รินทร์..เป็นเด็กสาวที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่แล้ว อาศัยช่วยทำงานอยู่กับตา..ซึ่ง ค่อนข้างจะดุมากทีเดียว ตาเป็นเจ้าของ ร้านอาหารซึ่งต้องทำงานกันตั้งแต่เช้ายัน ค่ำ งานที่เด็กสาวไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเมื่อมีความรักกับเจ้าดิษฐ์ ที่สุด...จึงคิด ที่จะหนีกันไปอยู่ที่อื่น.. เวลาและจังหวะเป็นตัวกำหนดความคิด เมื่อโอกาสมาถึง... ทั้งสองต้องใช้ เวลาที่มีในขณะนั้น...ตัดสินใจ โดยไม่ต้องเตรียมการณ์ล่วงหน้า.. คนแรกที่เจ้าดิษฐ์มันคิดถึง..ก็คือ..ผม... เฮ้ย..!! เอส..กูจะพารินทร์หนีคืนนี้ กูพามาพักที่บ้านมึงก่อนนะ
ผมปฎิเสธมันทันที..ที่ได้รับรู้เรื่องราว อีกทั้งกิตติศัพท์ของตาของรินทร์ ด้วยแล้วทำให้ผมไม่อยากจะข้องเกี่ยวมากนัก.... มึงกำลังสร้างเรื่องนะไอ้ดิษฐ์ เรื่องไม่น่าทำนะโว้ย ผมว่ามัน. กูจำเป็น...กูตัดสินใจแล้ว กูพารินทร์ออกมาแล้ว ตายเป็นตาย แต่..มึงจะทำกูตายด้วยนะ มึงก็รู้..ตามันเป็นไง? แล้ว..มึงจะให้กูทำยังไง? กูขอมาพักที่บ้านมึง..คืนนี้กูก็จะไป มึงจะไปไหน? มึงจะไปทำอะไรกินกัน? กูจะไปหางานทำกันที่กรุงเทพฯ เจ้าดิษฐ์มันบอกอนาคตของมัน รินทร์...พี่เอสถามหน่อย...คิดดีแล้วหรือว่าจะไปผจญภัยกับไอ้ดิษฐ์? รินทร์..พยักหน้า..ยอมรับแทนคำตอบ สีหน้าวิตกมากมาก...
รินทร์...รักไอ้ดิษฐ์..มันมากหรือ? ผมถามกับรินทร์... รินทร์..พยักหน้า...ยอมรับอีก.... รินทร์...พูดซิ...บอกว่า...รัก...คำเดียว..พี่เอสจะช่วย" .........รัก....ค่ะ..... รินทร์ตอบผมชัดเจนมาก .....ผมเผลอรับปากออกไปแล้ว..เพราะคำว่า รัก นี่แหละ มันยิ่งใหญ่เกินกว่าที่ เราจะปฎิเสธความรักของเขา..เขากำลังดิ้นรนต่อสู้เพื่อ..ความรัก...ที่สุดก็ต้อง ยอมช่วยตามคำขอ..... ......... เย็นวันนั้น ขณะที่ผมพารินทร์เข้าไปหลบในห้องนอนของผม โดยให้ ภรรยาผมช่วยดูแล.. ตาของรินทร์ก็มาที่บ้านผม...
ไอ้เอส.!...ไอ้ดิษฐ์..มันพาหลานกูมาที่บ้านมึงรึเปล่า? ตาของรินทร์ถาม -ผมด้วยอารมณ์โกรธแค้น.. ไม่เห็นนี่..ไอ้ดิษฐ์มันไปทำอะไรล่ะตา? ผมแกล้งถามกลับ. มันพาไอ้รินทร์หนี...กูจะยิงแม่ง..!! ตาเอามือตบปืนที่เอวให้ผมเห็น ผมว่า..ตาใจเย็นๆนะ ผมเจอมันจะพามันกลับ... กูว่า..มันต้องพามาหามึงแน่...มึงต้องช่วยกูนะ...กูให้ไอ้จ่าไปดักที่สถานี - รถไฟกับท่ารถแล้ว... ตายังไม่หายเดือด... ........ ผมรับปากตาของรินทร์ไป โดยที่ปัญหาทั้งหมดกำลังเป็นปมที่ผมยังคิดไม่ ตก...ว่าจะเอาอย่างไรดี?... คืนนั้น..สามทุ่มเศษๆ...เจ้าดิษฐ์หลบกลับเข้ามาที่บ้านผม.. ไอ้ดิษฐ์..มึงจะเอายังไง? กูจะหนี คืนนี้แหละ เที่ยงคืนกูจะพารินทร์เดินเลาะออกเส้นทางลัดไป เรื่อยๆ ราว 8 กิโลฯ...ไปออกเส้นทางถนนใหญ่แล้วโบกรถเข้ากรุงเทพฯ เจ้า ดิษฐ์..มันบอกแผนการณ์ของมันที่จะพารินทร์หนี.... .........ซึ่งเส้นทางดังกล่าวทั้งเปลี่ยวและน่ากลัว...หากมันใช้เส้นทางนั้น ผมว่ากว่ามัน จะเดินถึงถนนใหญ่ก็คงเช้า..มีคนพบมันแน่... ผมจึงตัดสินใจไปเอารถยนต์ของญาติอีกคนหนึ่งเพื่อขับพามันหนีออกมาให้ ได้ เพราะถ้าเป็นรถของผม พวกของตาคงจะจำได้แน่... คืนนั้นประมาณตี 2 ผมพาทั้งสองคนนอนท้ายรถที่ยืมมา ขับออกมาถึงอีก อำเภอหนึ่งราว 50 กม. เพื่อส่งเจ้าดิษฐ์ไปกับรถสิบล้อเดินทางเข้ากรุงเทพฯจน สำเร็จ.. ผมควักเงินใส่กระเป๋าเจ้าดิษฐ์ไปอีก 3000บาทไปเริ่มต้นชีวิตใหม่... .....อีกราว 2 เดือนเศษๆจากวันนั้น ทั้งคู่ก็กลับไปขอขมาคู่ ตา-ยายของรินทร์.. แล้วกลับมาทำงานอยู่กรุงเทพฯด้วยกัน...จนถึงทุกวันนี้...... ...ตา..เดินมาตบไหล่ผมในวันนั้น..
กูรู้...ว่า..มึงต้องช่วยมัน เป็นกู..กูก็ช่วยเพื่อนหว่ะ กูรู้ว่าไอ้ดิษฐ์มัน- ไว้ใจมึง มึงคอยตักเตือนมันด้วยนะ..รินทร์..มันหลานกู ........ ทั้งสองคน..ทุกวันนี้..มีร้านขายของเล็กๆอยู่แถวท่าพระ น่ารักมาก..รินทร์ เป็นคนเงียบๆ เรียบร้อย เป็นแม่บ้านที่ดี ขยัน ช่วยกันทำงานทุกอย่าง ช่วยกัน ทำมาหากิน รู้จักเก็บออม ไม่ทะเลาะกัน..แต่ทั้งคู่ไม่มีลูก...มีความเป็นอยู่ดี พอสมควร...หากเขาทราบว่าผมจะมากรุงเทพฯ จะกระตือรือร้นพาไปทุกหน แห่ง...กระทั่ง..ผมไม่กล้าที่จะบอกเมื่อมากรุงเทพฯ แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่เสมอมา... ****** นี่แหละ....ความรัก.... การต่อสู้เพื่อ.ความรัก..เมื่อเข้าใจกันนั่นแหละ...ความสุข...**
|
ถึง บล็อกเกอร์ ทุกท่าน โปรดอ่าน
ด้วยทาง บริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จำกัด (มหาชน) ได้ติดต่อขอความร่วมมือ มายังเว็บไซต์และเว็บบล็อกต่าง ๆ รวมไปถึงเว็บบล็อก OKnation
ห้ามให้มีการเผยแพร่ผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ของบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ บนเว็บ blog โดยกำหนดขอบเขตของสิ่งที่ห้ามทำ และสามารถทำได้ ดังนี้
ห้ามทำ - การใส่ผลงานเพลงต้นฉบับให้ฟัง ทั้งแบบควบคุมเพลงได้ หรือซ่อนเป็นพื้นหลัง และทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือ copy code คนอื่นมาใช้ - การเผยแพร่ file ให้ download ทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือฝากไว้ server คนอื่น สามารถทำได้ - เผยแพร่เนื้อเพลง ต้องระบุชื่อเพลงและชื่อผู้ร้องให้ชัดเจน - การใส่เพลงที่ร้องไว้เอง ต้องระบุชื่อผู้ร้องต้นฉบับให้ชัดเจน จึงเรียนมาเพื่อโปรดปฎิบัติตาม มิเช่นนั้นทางบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ จะให้ฝ่ายดูแลลิขสิทธิ์ ดำเนินการเอาผิดกับท่านตามกฎหมายละเมิดลิขสิทธิ์
OKNATION
กฎกติกาการเขียนเรื่องและแสดงความคิดเห็น
1 การเขียน หรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ต้องไม่หมิ่นเหม่ หรือกระทบต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ หรือกระทบต่อความมั่นคงของชาติ
2. ไม่ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่นในทางเสียหาย หรือสร้างความแตกแยกในสังคม กับทั้งไม่มีภาพ วิดีโอคลิป หรือถ้อยคำลามก อนาจาร 3. ความขัดแย้งส่วนตัวที่เกิดจากการเขียนเรื่อง แสดงความคิดเห็น หรือในกล่องรับส่งข้อความ (หลังไมค์) ต้องไม่นำมาโพสหรือขยายความต่อในบล็อก และการโพสเรื่องส่วนตัว และการแสดงความคิดเห็น ต้องใช้ภาษาที่สุภาพเท่านั้น 4. พิจารณาเนื้อหาที่จะโพสก่อนเผยแพร่ให้รอบคอบ ว่าจะไม่เป็นการละเมิดกฎหมายใดใด และปิดคอมเมนต์หากจำเป็นโดยเฉพาะเรื่องที่มีเนื้อหาพาดพิงสถาบัน 5.การนำเรื่อง ภาพ หรือคลิปวิดีโอ ที่มิใช่ของตนเองมาลงในบล็อก ควรอ้างอิงแหล่งที่มา และ หลีกเลี่ยงการเผยแพร่สิ่งที่ละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบหรือวิธีการใดก็ตาม 6. เนื้อหาและความคิดเห็นในบล็อก ไม่เกี่ยวข้องกับทีมงานผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซต์ โดยถือเป็นความรับผิดชอบทางกฎหมายเป็นการส่วนตัวของสมาชิก คลิ้กอ่านเงื่อนไขทั้งหมดที่นี่"
OKnation ขอสงวนสิทธิ์ในการปิดบล็อก ลบเนื้อหาและความคิดเห็น ที่ขัดต่อความดังกล่าวข้างต้น โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ต่อเจ้าของบล็อกและเจ้าของความคิดเห็นนั้นๆ
|
||
![]() ![]() |
Wish You Were Here..* | ||
![]() |
||
To Be FOREVER..* |
||
View All ![]() |
Parent..Kiss..!! | ||
![]() |
||
เพลงของหนูน้อย |
||
View All ![]() |
<< | สิงหาคม 2007 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |